Μίρκατ ή αλλιώς σουρικάτα

Οι μαγκούστες είναι οικογένεια μικρών θηλαστικών σαρκοφάγων ζώων, που αποτελείται από 38 είδη. Ένα από αυτά είναι η μίρκατ  (meercat) ή αλλιώς σουρικάτα.

Οι σουρικάτες ζουν στην έρημο Καλαχάρι από την Μποτσουάνα, τη Ναμίμπια και τη Νότιο Αφρική, σε ομάδες 20 ή περισσοτέρων μελών. Είναι πολύ κοινωνικά ζώα. Έχουν διάρκεια ζωής 12-14 χρόνια.

Φωτογραφία MX5SD

Φωτογραφία  rofanator

Είναι ένα μικρό ζώο βάρους 720-730 γραμμαρίων, με μακρύ, λεπτό σώμα.

Το κυριότερο χαρακτηριστικό τους είναι ότι σε τακτά χρονικά διαστήματα στέκονται όρθια, για αρκετό χρόνο, πατώντας στα πίσω πόδια τους. Χρησιμοποιούν την ουρά τους για στήριγμα. Με τον τρόπο αυτό προσέχουν για να δουν αν έρχεται κάποιο άλλο ζώο, από το οποίο να κινδυνεύουν.

Φωτογραφία  Fir0002

Φωτογραφία  Vince O' Sallivan

Το βράδυ μένουν σε υπόγειες φωλιές και βγαίνουν έξω μόνο τη μέρα. Τρώνε κυρίως έντομα, αλλά και σαύρες, φίδια, σκορπιούς, αράχνες, σαρανταποδαρούσες, μικρά θηλαστικά. Το θηλυκό γεννά 1-5 μικρά. Τα άγρια μίρκατ μπορεί να γεννήσουν μέχρι και 4 φορές το χρόνο.

 Οι σουρικάτες έχουν ανοσία σε ορισμένα είδη δηλητηρίου. Είναι απρόσβλητες από το ισχυρό δηλητήριο των σκορπιών που ζουν στην έρημο Καλαχάρι.

Φωτογραφία  chris37111

Φωτογραφία  angieinuk

Τα ζώα αυτά έχουν αλτρουιστική συμπεριφορά μέσα στις ομάδες τους. 
Ένα ή περισσότερα μίρκατ αναλαμβάνουν το ρόλο του φύλακα όταν τα υπόλοιπα αναζητούν τροφή ή παίζουν, προκειμένου να ειδοποιήσουν για επερχόμενους κινδύνους. Αν εντοπίσουν κάποιο αρπακτικό αμέσως δίνουν σήμα και τα υπόλοιπα τρέχουν να κρυφτούν στα λαγούμια που έχουν σκάψει. 
Η μίρκατ-φύλακας θα είναι η πρώτη που θα βγει από το λαγούμι της, θα ερευνήσει για αρπακτικά ζώα κι αν δεν υπάρχει καμιά απειλή θα δώσει σήμα για να βγουν και τα υπόλοιπα ζώα στην επιφάνεια.

Τα μίρκατ είναι ζώα που υπάρχουν σε πολλούς ζωολογικούς κήπους.

Φωτογραφία  Toni

Φωτογραφία  ewanr

Πηγές  1  2

Δολομίτες-ένας μαγευτικός τόπος

Φωτογραφία Dmotti

Το οροπέδιο Sella

Οι Δολομίτες είναι ένα σύμπλεγμα βουνών της βορειοανατολικής Ιταλίας. Εκτείνονται από τον ποταμό Adige στα δυτικά, μέχρι την κοιλάδα Piave  στα ανατολικά. Τα βόρεια και τα νότια σύνορα ορίζονται από τις κοιλάδες Puster και Sugana. 

Ένα Εθνικό Πάρκο και άλλα περιφερειακά πάρκα βρίσκονται στους Δολομίτες-τεράστιες εκτάσεις με δάση, βιότοπους και άγρια ζώα. 
Τον Αύγουστο του 2009 ανακηρύχθηκαν από την ΟΥΝΕΣΚΟ φυσική κληρονομιά.

Φωτογραφία Gdr

Monte Civetta (3.220 μέτρα)

Φωτογραφία  Chensinyan

Θέα από το πέρασμα Pordoi

Το όνομά τους οφείλεται στον Γάλλο γεωλόγο Deodat Gratetde Dolomieau, ο οποίος ήταν ο πρώτος που περιέγραψε το ανθρακικό ορυκτό "δολομίτη". Ο δολομίτης αποτελεί κυρίαρχο συστατικό του ομώνυμου πετρώματος, το οποίο είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο, σχηματίζοντας ολόκληρα τμήματα όρεων. 
Από αυτό το πέτρωμα έχουν σχηματιστεί οι Δολομιτικές Άλπεις και αυτό είναι υπεύθυνο για το χαρακτηριστικό σχήμα και χρώμα των βουνών αυτών.

Φωτογραφία  Kazu89

Η λίμνη Carezza

Φωτογραφία  Kiban

Marmolata-το ψηλότερο βουνό των Δολομιτικών Άλπεων (3.343 μέτρα)
Η περιοχή αυτή ήταν τμήμα της "θάλασσας της Τιθύος", απόλυτα υπαρκτής σύμφωνα, με τα γεωλογικά δεδομένα, με κοραλλιογενείς ατόλες, υφάλους και άλλους απίστευτους σχηματισμούς. Γεωλογικές ανακατατάξεις, εκρήξεις ηφαιστείων, στερεοποιημένη λάβα, ιζήματα έδωσαν σώμα και μορφή στα μεγαλειώδη αυτά βουνά, τα πιο όμορφα γλυπτά της Ευρώπης. Οι παγετώνες ολοκλήρωσαν αργότερα το έργο λαξεύοντας στην κυριολεξία, στον ήλιο και στο φως τις επιφάνειες των "χλωμών βουνών", όπως τα αποκαλούν οι ντόπιοι εξαιτίας του ανοιχτού γκρίζου χρώματος που έχουν.

Φωτογραφία  Hanno

Το πέρασμα Gardena στο νότιο Τιρόλο

Φωτογραφία  Much89

Antelao-η δεύτερη ψηλότερη κορυφή (3.262 μέτρα)

Είναι ένας από τους πλέον αξιόλογους τουριστικούς προορισμούς της Ευρώπης, χειμώνα-καλοκαίρι, αληθινό παράδεισο αλπινιστών και οδοιπόρων. 
Χιλιάδες άνθρωποι απ' όλες τις μεριές του κόσμου δεν διστάζουν να αναρριχηθούν στις απότομες πλαγιές τους, να διασχίσουν κοιλάδες με άρωμα αγριολούλουδου, να κατασκηνώσουν σε αλπικές λίμνες και ποτάμια. 
Σκι κατά τους χειμερινούς μήνες, ορειβασία, πεζοπορία, αναρρίχηση, άλματα βάσης, αλεξίπτωτο πλαγιάς καθώς και αιωροπτερισμός το καλοκαίρι, στο τέλος της άνοιξης και στις αρχές του φθινοπώρου.

Την πρώτη εβδομάδα του Ιουλίου διοργανώνεται αγώνας δρόμου με ποδήλατα, σε μια διαδρομή που καλύπτει επτά ορεινά περάσματα των Δολομιτών.

Φωτογραφία  Noclador

Το πέρασμα Campolongo στο Τρεντίνο

Φωτογραφία  Ciwi

Το Langkofel (3.181 μέτρα) στο νότιο Τιρόλο

Φωτογραφία  Pini

Οι πύργοι Vajolet

Ο μαγικός αυτός τόπος περιβάλλεται από ένα θρύλο, που λέει: κάποτε ζούσαν εδώ ξωτικά, νεράιδες και νάνοι, που είχαν κρύψει τους θησαυρούς τους στις κορυφές των βουνών. Ένας από αυτούς ήταν οι περίφημοι ροδώνες με τα κόκκινα τριαντάφυλλα, που κάλυπταν και καλύπτουν ολόκληρες περιοχές πιο χαμηλά. 
Οι άνθρωποι όμως της πεδιάδας τους ανακάλυψαν. Τότε οι νάνοι για να τους τιμωρήσουν μετέτρεψαν αρκετούς ροδώνες σε βράχια και έκαναν τους ανθρώπους να μην μπορούν να τους δουν, ούτε τη μέρα ούτε τη νύχτα. Ξέχασαν όμως την ώρα που δύει ο ήλιος, όταν απλώνεται στις ράχες εκείνο το κοκκινωπό χρώμα. Έτσι οι ροδώνες ξαναζωντάνεψαν και το φαινόμενο αυτό σήμερα λέγεται "Enrosadura".

Θέαμα απλώς μαγικό!!

Φωτογραφία  Merlo

Η οροσειρά Pala

Φωτογραφία  Fabiozoom

Πηγές  1  2

Γιατί δεν παθαίνουν τα πουλιά ηλεκτροπληξία;

Απ’ ό,τι φαίνεται, τα πουλιά δεν παθαίνουν ηλεκτροπληξία όταν κάθονται σε καλώδια υψηλής τάσης. Πώς γίνεται αυτό;

Το ηλεκτρικό ρεύμα, η ροή ηλεκτρονίων μέσα σε ένα ηλεκτρικό καλώδιο, οφείλεται στη διαφορά δυναμικού. Όταν το πουλί έχει και τα δύο πόδια του στο ίδιο καλώδιο, δεν υπάρχει διαφορά δυναμικού που θα επέτρεπε να περάσει ηλεκτρικό ρεύμα μέσα από το σώμα του. Αν όμως το πουλί ερχόταν σε επαφή και με το έδαφος, θα σκοτωνόταν αμέσως από το ρεύμα που θα προέκυπτε από τη μεγάλη διαφορά τάσης ανάμεσα στο έδαφος και το καλώδιο.

Μεγαλύτερα πουλιά, όπως οι αετοί και οι κουκουβάγιες, μπορούν κάλλιστα να σκοτωθούν από τα ηλεκτρικά καλώδια, αν τύχει να ακουμπήσουν δύο καλώδια ταυτόχρονα. Στην περίπτωση αυτή, η διαφορά τάσης ανάμεσα στα καλώδια δημιουργεί το ηλεκτρικό ρεύμα.
Πηγή

Το γιγάντιο λουλούδι-πτώμα

Ένα ανθοφόρο φυτό με την μεγαλύτερη μονοστέλεχη ταξιανθία στον κόσμο. 
Είναι από τα πιο εντυπωσιακά λουλούδια. 
Το επιστημονικό του όνομα (Amorphophallus titanum) προέρχεται από τις αρχαίες ελληνικές λέξεις άμορφος και φαλλός. Το κοινό του όνομα είναι "γιγάντιο άρουμ" (titan arum). Επίσης είναι γνωστό και ως "λουλούδι πτώμα", λόγω της πολύ άσχημης μυρωδιάς του.

Φωτογραφία  fitchdnld

Είναι ενδημικό στη Σουμάτρα, όπου φύεται σε ανοίγματα στα τροπικά δάση, σε ασβεστολιθικούς λόφους. Το φυτό αυτό καλλιεργείται σε βοτανικούς κήπους σε όλο τον κόσμο. Μπορεί να φτάσει σε ύψος τα 3 μέτρα. Ο βλαστός και τα φύλλα μπορούν να φτάσουν τα 6 μέτρα σε ύψος και η διάμετρός τους τα 4,5 μέτρα. Ο βολβός του είναι ο μεγαλύτερος γνωστός και μπορεί να φτάσει σε βάρος τα 50 κιλά. Όταν ανθίζει, το λουλούδι του κρατάει ανθισμένο μόνο για 2-3 μέρες. Πολύ μικρό διάστημα αν σκεφτείτε ότι ανθίζει κάθε 6-10 χρόνια.

Φωτογραφία  duncan
Σπάδικας με λουλούδια

Η πρώτη επιστημονική περιγραφή του έγινε το 1878 από τον Ιταλό βοτανολόγο Odoardo Beccari. Το άνθος του φυτού είναι πολύ σπάνιο στη φύση και ακόμα πιο σπάνιο όταν καλλιεργείται. Η πρώτη φορά που καλλιεργήθηκε ήταν στον Βασιλικό Βοτανικό Κήπο στο Λονδίνο, το 1889. Επίσης καλλιεργήθηκε, το 1937 και το 1939, στον Βοτανικό Κήπο της Νέας Υόρκης, στις ΗΠΑ. 

Φωτογραφία  PDH
Το 2003 άνθισε το μεγαλύτερο λουλούδι,  στο Βοτανικό Κήπο του Πανεπιστημίου της Βόννης, στη Γερμανία που είχε ύψος 274 εκατοστά. Δημιούργησε παγκόσμιο ρεκόρ και καταγράφηκε στο βιβλίο Γκίνες.
Το 2005 το ρεκόρ αυτό  καταρρίφθηκε στον Βοτανικό Κήπο Wilhelma στη Στουτγάρδη, στη Γερμανία. Το ύψος του λουλουδιού έφτασε σε ύψος τα 294 εκατοστά. Τέλος, τον Ιούνιο του 2010 το ρεκόρ καταρρίφθηκε και πάλι, από τον Louis Ricciardellio, με ένα λουλούδι ύψους 310 εκατοστών. Αυτό το γεγονός, επίσης καταγράφηκε στο βιβλίο με τα ρεκόρ Γκίνες.

Φωτογραφία US Botanic Garden
Πηγή

The Pride of the Valley-ένα πάρκο γλυπτικής στην Αγγλία

Το πιο ατμοσφαιρικό πάρκο γλυπτικής βρίσκεται στην Αγγλία, κοντά στο Churt, ένα μικρό χωριό στην κομητεία Surrey.

Εδώ, σε μια έκταση 1.000 στρεμμάτων, μπορεί κανείς να περιπλανηθεί και να εξερευνήσει ένα εκπληκτικό τοπίο, βλέποντας τα έργα κορυφαίων γλυπτών. 
Πάνω από 150, αναγνωρισμένοι καλλιτέχνες εκθέτουν τα έργα τους στο πάρκο αυτό, που στην ουσία είναι μια υπαίθρια γκαλερί. Περισσότερα από 200 γλυπτά στολίζουν το χώρο, τα οποία είναι προς πώληση.

Φωτογραφία  Mike_Lawrence

Φωτογραφία  bb-matt

Φωτογραφία  Mike_Lawrence

Φωτογραφία  Mike_Lawrence

Φωτογραφία  Mike_Lawrence

Φωτογραφία  Mike_Lawrence

Φωτογραφία  Mike_Lawrence

Φωτογραφία  Mike_Lawrence

Φωτογραφία  Mike_Lawrence

Φωτογραφία  Mike_Lawrence

Φωτογραφία  Mike_Lawrence

Φωτογραφία  Mike_Lawrence

Φωτογραφία  Mike_Lawrence

Φωτογραφία  Mike_Lawrence

Φωτογραφία  Mike_Lawrence

Φωτογραφία  Mike_Lawrence

Φωτογραφία  Mike_Lawrence

Φωτογραφία Mike_Lawrence
Πηγές  1  2

Γνωρίστε το Καρακάλ

Φωτογραφία  Van3000
Το Καρακάλ είναι ένα αιλουροειδές μεσαίου μεγέθους. Ζει σε ξηρές στέπες, ερήμους και σαβάνες της δυτικής και νότιας Ασίας και στην Αφρική. Η λέξη Καρακάλ προέρχεται από την τούρκικη λέξη "karakulak", που σημαίνει "μαύρα αυτιά". 
Στη βόρεια Ινδία και στο Πακιστάν είναι γνωστό ως "syahgosh", λέξη που έχει την ίδια έννοια, ενώ στην Αφρική ονομάζεται "Rooikat", δηλαδή "κόκκινη γάτα".

Φωτογραφία  Getty

Είναι λεπτό, μυώδες και ταχύτατο αιλουροειδές με μακριά πόδια και μικρή ουρά. Το αρσενικό ζυγίζει 13-18 κιλά, ενώ το θηλυκό ζυγίζει περίπου 11 κιλά. Το μήκος του είναι 65-90 εκατοστά και η ουρά του 30 εκατοστά.

Το πιο εμφανές χαρακτηριστικό του είναι τα μακριά, φουντωτά, μαύρα αυτιά του. Τα χρησιμοποιεί για να εντοπίσει το θήραμά του και έχουν 29 διαφορετικούς μύες. Στα πέλματά έχει πολλές σκληρές τρίχες, που βοηθούν το ζώο να περπατά στην άμμο. Το σαγόνι του είναι μικρό με ισχυρά δόντια.

Φωτογραφία   Tambako the Jaguar

Το προσδόκιμο της ζωής του στην άγρια φύση είναι 12 χρόνια, ενώ στην αιχμαλωσία είναι 17 χρόνια. Μπορεί να επιβιώσει χωρίς νερό για μεγάλο διάστημα. Το θηλυκό γεννάει από 1-6 μικρά μετά από περίοδο κύησης που διαρκεί 61-81 μέρες.

Το καρακάλ όταν κυνηγάει, πλησιάζει το θήραμά του σε απόσταση περίπου 5 μέτρων. Ξαφνικά επιταχύνει και ορμάει με δύναμη πάνω στο θήραμα. Σκοτώνει τα μικρότερα θύματα δαγκώνοντάς τα  στον αυχένα, ενώ τα μεγαλύτερα τα δαγκώνει στο λαιμό και τα ξεσκίζει με τα νύχια του.

Φωτογραφία  pg8094

Μερικές φορές, όταν δεν μπορεί να καταναλώσει ολόκληρη τη λεία του, την κρύβει ακόμα και πάνω σε δέντρα, για να επιστρέψει αργότερα. Είναι εξαιρετικά επιδέξιο όταν κυνηγάει πουλιά, τα οποία μπορεί να τα πιάνει στον αέρα, μερικές φορές περισσότερα από ένα.Μπορεί να εξημερωθεί εύκολα, γι' αυτό στο Ιράν και στην Ινδία το χρησιμοποιούν για να κυνηγού. Είναι πολύ σπάνιο να το δει κανείς στην άγρια φύση, παρά τη σχετική αφθονία τους, γιατί κρύβονται πολύ καλά.

Φωτογραφία pg8094

Πηγή

Σκότωνε μόνο όταν πεινάς

Ο φωτογράφος Michel Denis-Huot, που τράβηξε τις πιο κάτω υπέροχες φωτογραφίες σε σαφάρι στην Κένυα, τον Οκτώβρη του περασμένου έτους, είπε ότι έμεινε έκπληκτος από αυτό που είδε.

Τρία αδέλφια cheetahs, ζούσαν μαζί από τότε που άφησαν τη μητέρα τους, σε ηλικία περίπου 18 μηνών. Ένα πρωινό, που τα είδε, φάνηκαν να μην είναι πεινασμένα κι έτρεχαν παίζοντας μεταξύ τους.

Κάποια στιγμή συνάντησαν ένα γκρουπ από impala, τα οποία φοβισμένα απομακρύνθηκαν τρέχοντας. Αλλά ένα μικρό δεν ήταν τόσο γρήγορο και τα τρία αδέλφια το έπιασαν εύκολα.

Ακολούθησαν οι πιο κάτω εκπληκτικές σκηνές.

Γιατί ... ο νόμος της φύσης λέει: Σκότωνε μόνο όταν πεινάς

Πηγή