Αφρική-η τρίτη μεγαλύτερη ήπειρος του πλανήτη μας, μετά την Ασία και την Αμερική. Μια διαφορετική ήπειρος, η οποία διαφέρει από τις άλλες δύο στο γεωμορφολογικό χαρακτήρα, στο κλίμα και στη χλωρίδα. Διαφέρει ακόμη και στο χαρακτήρα της ιστορικής και πολιτιστικής ανάπτυξης που ακολούθησε.
Φωτογραφία Robert Cutts
Εκπληκτική ποικιλία χλωρίδας, άγριας ζωής, κλίματος, πολιτισμών. Η Σαχάρα, η μεγαλύτερη θερμή έρημος, ο Νείλος, ο μεγαλύτερος σε μήκος ποταμός, η Τανγκανίκα, η μεγαλύτερη λίμνη γλυκού νερού, ο Κονγκό, ο βαθύτερος ποταμός, οι μεγαλύτεροι αμμόλοφοι του κόσμου έχουν πατρίδα τους την Αφρική.
Άνυδρες έρημοι, σαβάνες, περιοχές με ποώδη βλάστηση, υψίπεδα με καλλιέργειες ελιάς, εσπεριδοειδών, ρυζιού, κλπ., περιοχές με παρθένα δάση δημιουργούν το πολυποίκιλο μωσαϊκό της εκπληκτικής αυτής ηπείρου.
Φωτογραφία image description page
Πλούσια και η ποικιλία της πανίδας. Ζώα, όπως τσακάλια, αλεπούδες, καμήλες, γύπες κ.ά. συναντάμε στη βόρεια Αφρική. Το μεγαλύτερο πουλί του πλανήτη, η στρουθοκάμηλος ζει στις άνυδρες περιοχές της δυτικής, κεντρικής, ανατολικής και νότιας Αφρικής. Στις στέπες ακόμη ζουν οι καμηλοπαρδάλεις, μεταξύ των οποίων και το αφρικανικό βουβάλι που θεωρείται το πιο επικίνδυνο και το πιο άγριο ζώο πάνω σ' ολόκληρη την Αφρική.
Φωτογραφία Stig Nygaard
Στις στέπες και στις σαβάνες με την εποχιακή βλάστηση ζουν πολλά μεγάλα ζώα, χαρακτηριστικό της πανίδας της Αφρικής. Εκεί ζει ο Αφρικανικός ελέφαντας, που θεωρείται πιο άγριος από τον Ασιατικό.
Στα βαλτώδη μέρη και κοντά στα ποτάμια, ζει ένα είδος ζώου, που κινδυνεύει να εξαφανιστεί. Πρόκειται για τον ιπποπόταμο. Από τα σαρκοφάγα ζώα αξίζει να αναφερθούν τα λιοντάρια, οι λεοπαρδάλεις, κλπ., που και αυτά, ακολουθώντας τα φυτοφάγα, γίνονται τελικά μεταναστευτικά ζώα.
Φωτογραφία Dr. Thomas Wagner
Με την σημερινή εγγραφή θα δούμε κάποια φυσικά θαύματα της γοητευτικής αυτής ηπείρου. Απολαύστε τα!!!
Η μεγαλύτερη θερμή έρημος στον πλανήτη και η δεύτερη μεγαλύτερη έρημος μετά την Ανταρκτική. Καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της βόρειας Αφρικής. Πρόκειται για περιοχή ακαλλιέργητη και με δύσκολες συνθήκες διαβίωσης. Στην διάλεκτο των Βέρβερων καλείται "σαχρά" και σημαίνει "έκταση με χρώμα παραπλήσιο στο ξανθό".
Φωτογραφία Lucag
Η Σαχάρα δεν έχει μόνο αμμώδεις εκτάσεις. Διαθέτει πετρώδεις εκτάσεις, αρκετά βραχώδη όρη, στα οποία περιλαμβάνονται το όρος Αχαγκάρ ή Χογκάρ που έχει ύψος 2.918 μέτρα, το Τιμπέστι, με ύψος 3.415 μ. και τα όρη Αϊρ με ύψος 2.022 μέτρα, μικρές κοιλάδες και λίμνες. Ονομαστές και οι οάσεις της, όπως είναι η Σίβα, η Αρέγκ, η Φαράφρα, η Κούφρα, κ.ά.
Φωτογραφία Sfivat
Οι καταρράκτες Βικτώρια
Ένα από τα επτά φυσικά θαύματα του κόσμου. Τοπικά λέγονται Mosi-oa-Tunya, δηλαδή "Ο καπνός που βροντά". Ο ποταμός Ζαμβέζης, στη νότια Αφρική, δημιουργεί ένα από τα πιο εντυπωσιακά φυσικά θαύματα, ανάμεσα στην Ζάμπια και την Ζιμπάμπουε. Το πλάτος των 1.708 μέτρων και το ύψος των 108 μέτρων, τον καθιστούν τον μεγαλύτερο καταρράκτη του κόσμου.
Ο Ντέιβιντ Λίβινγκστον (Σκωτσέζος ιεραπόστολος και εξερευνητής) ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος που είδε τους καταρράκτες, στις 17 Νοεμβρίου 1855, στην διάρκεια ταξιδιού του στον άνω Ζαμβέζη. "Ακόμη και οι άγγελοι θα έκαναν μια στάση στο ουράνιο ταξίδι τους για να θαυμάσουν τους καταρράκτες της Βικτωρίας", έγραψε όταν αντίκρισε αυτό το θαύμα της φύσης.
Η Λεωφόρος των Baobabs
Στη δυτική Μαδαγασκάρη βρίσκεται το εντυπωσιακό τοπίο της λεωφόρου με τα Baobabs ή τα ανάποδα δέντρα, όπως είναι γνωστά. Κατά μήκος της λεωφόρου υπάρχουν δέντρα του είδους Adansonia grandidieri, ενδημικά στη Μαδαγασκάρη, γνωστά στους ντόπιους ως renala (σημαίνει "μητέρα του δάσους"). Το ύψος τους φτάνει τα 30 μέτρα και είναι ηλικίας 800 χρόνων. Ταξιδιώτες απ' όλο τον κόσμο επισκέπτονται την περιοχή, καθιστώντας την έτσι έναν από τους πιο δημοφιλείς τουριστικούς προορισμούς.
Tassili n'Ajjer
Το "Οροπέδιο των ποταμών" είναι μια οροσειρά στο αλγερινό τμήμα της ερήμου Σαχάρας. Είναι γνωστή για τις προϊστορικές βραχογραφίες της και άλλους αρχαιολογικούς χώρους που χρονολογούνται από τη Νεολιθική Εποχή.
Στις βραχογραφίες απεικονίζονται μεγάλα άγρια ζώα, βοοειδή, και ανθρώπινες δραστηριότητες, όπως σκηνές κυνηγιού και χορού.
Το οροπέδιο έχει επίσης μεγάλο γεωλογικό και αισθητικό ενδιαφέρον. Γεωλογικοί σχηματισμοί με "πέτρινα δάση", από διαβρωμένο ψαμμίτη, δημιουργούν ένα σεληνιακό τοπίο. Από τη διάβρωση έχουν σχηματιστεί σχεδόν 300 φυσικές αψίδες.
Η έρημος Ναμίμπ
Η Ναμπίμπ είναι μια παράκτια έρημος στη νότια Αφρική. Εκτείνεται περισσότερο από 2.000 χλμ. κατά μήκος των ακτών του Ατλαντικού ωκεανού, της Αγκόλα, της Ναμίμπια και της Νότιας Αφρικής. Το όνομα Namimp στη γλώσσα των ντόπιων σημαίνει "απέραντη χώρα". Είναι η μόνη πραγματική έρημος της νότιας Αφρικής, αφού το ποσοστό βροχόπτωσης κυμαίνεται από 2 χιλιοστά, στις πιο άνυδρες περιοχές, έως 200 χιλιοστά σε άλλες περιοχές.
Οι εντυπωσιακοί κόκκινοι αμμόλοφοι της ερήμου φτάνουν σε ύψος τα 300 μέτρα και είναι οι δεύτεροι μεγαλύτεροι αμμόλοφοι στον κόσμο, μετά από αυτούς στην έρημο Badain Jaran, στην Κίνα. Η θερμοκρασία το καλοκαίρι υπερβαίνει τους 45 °C, κατά τη διάρκεια της ημέρας, ενώ τη νύχτα πέφτει στο μηδέν. Ακατοίκητη από ανθρώπους, αποτελεί σπίτι για τα περισσότερα ενδημικά είδη, από οποιαδήποτε άλλη έρημο του πλανήτη.
Η έρημος Ναμίμπ είναι η παλαιότερη έρημος στον κόσμο. Ένα τοπίο εξωγήινο, απόκοσμο, σκληρό, από τα πιο ξηρά μέρη της γης. Ένας καυτός ωκεανός άμμου, δίπλα στον Ατλαντικό ωκεανό.
Το Εθνικό Πάρκο Σερενγκέτι
Το οικοσύστημα Σερενγκέτι είναι μια γεωγραφική περιοχή, που βρίσκεται στη βόρεια Τανζανία και εκτείνεται στη νοτιοδυτική Κένυα, σε έκταση περίπου 30.000 τετρ. χλμ. Εδώ φιλοξενείται η μεγαλύτερη στον κόσμο μετανάστευση χερσαίων θηλαστικών.
Περίπου 70 είδη των μεγαλύτερων θηλαστικών και 500 είδη ορνιθοπανίδας βρίσκονται εδώ. Αυτή η μεγάλη ποικιλία ειδών πανίδας σχετίζεται με την ποικιλία των οικοτόπων στην περιοχή του Σερενγκέτι: παραποτάμια δάση, βάλτοι, λιβάδια. Γαζέλες, ζέβρες, βουβάλια είναι μερικά από τα άγρια θηλαστικά που ζουν εδώ.
Φωτογραφία Stefan Swanepoel
Το φαράγγι Dadès
Φωτογραφία Überraschungsbilder
Το φαράγγι Dadès διασχίζεται από τον ομώνυμο ποταμό και βρίσκεται ανάμεσα στα βουνά Atlas και Anti-Atlasmountain στο Μαρόκο. Η κοιλάδα γύρω από τον ποταμό είναι εύφορη και καταπράσινη κι έρχεται σε αντίθεση με τη γύρω περιοχή που είναι βραχώδης έρημος.
Βέρβεροι έχουν χτίσει στην περιοχή των φαραγγιών πολλά kasbahs (ένας τύπος ισλαμικής πόλης) με αμυντικούς σκοπούς. Τα πολλά kasbahs σε συνδυασμό με τη φυσική ομορφιά της περιοχής έχουν συμβάλλει στην αύξηση της τουριστικής κίνησης τα τελευταία χρόνια.
Τα σπήλαια Cango
Βρίσκονται στους πρόποδες της οροσειράς Swartberg, στη Νότια Αφρική. Το κύριο σπήλαιο είναι ένα από τα καλύτερα, πιο γνωστά και δημοφιλή σπήλαια της χώρας και προσελκύει πολλούς επισκέπτες από το εξωτερικό. Είναι ένα εκτεταμένο σύστημα από σήραγγες και θαλάμους μήκους μεγαλύτερου των τεσσάρων χλμ. Από αυτά όμως μόνο το 1/4 είναι ανοιχτό για τους επισκέπτες.
Τα σπήλαια ανακαλύφθηκαν το 1780 από έναν αγρότη. Λίθινα αντικείμενα και άλλα ευρήματα δείχνουν ότι, άνθρωποι κατοικούσαν στην είσοδο των σπηλαίων κατά τη διάρκεια της Λίθινης Εποχής. Αποτελούν ένα από τα πιο εντυπωσιακά τουριστικά αξιοθέατα στην Αφρική.
Φωτογραφία MB Dex
Η λίμνη Bogoria
Φωτογραφία Steve Garvie
Η λίμνη Bogoria είναι μια αλμυρή, αλκαλική λίμνη, που βρίσκεται σε μια ηφαιστειακή περιοχή στην Κένυα. Κατά περιόδους φιλοξενεί έναν από τους μεγαλύτερους πληθυσμούς φλαμίνγκο. Είναι επίσης γνωστή για τους θερμοπίδακες και τις θερμές πηγές, τόσο κατά μήκος της όχθης της όσο και μέσα στην λίμνη. Είναι η λίμνη που έχει τους περισσότερους θερμοπίδακες στην Αφρική (είναι γνωστοί τουλάχιστον 18).
Φωτογραφία Lauren :o)
Το όρος Κιλιμάντζαρο
Το υψηλότερο βουνό της Αφρικής με ύψος 5.895 μέτρα βρίσκεται στην Βορειοδυτική Τανζανία και πολύ κοντά στον Ισημερινό. Αποτελεί μεμονωμένο ηφαιστειογενή ορεινό όγκο με δύο κορυφές από τις οποίες η κορυφή Κίμπο (6.010 μ.) είναι η υψηλότερη της Αφρικής, που συνδέεται με αυχένα με τη δεύτερη τη Μαβένσι (5.355 μ.). Και οι δύο αυτές κορυφές καλύπτονται από παγετώνες, που είναι και οι μοναδικοί περί τον Ισημερινό.
Το Κιλιμάντζαρο ως μεμονωμένο επιβλητικό ορεινό κώνο αντίκρισαν πρώτοι οι Ευρωπαίοι ιεραπόστολοι Ρέμπαν και Κράπφ το 1848. Ακολούθησαν από τότε πολλές αποστολές για την αναγνώριση και εξερεύνησή του. Νεότερες αποστολές διαπίστωσαν πως οι παγετώνες του Κιλιμάντζαρο, από τους οποίους τροφοδοτούνται πολλοί ποταμοί της ανατολικής Αφρικής, ακόμη και αυτός ο Νείλος, συνεχώς μειώνονται.
