Το κίτρινο, το κόκκινο, το μωβ, το γαλάζιο, το λευκό, το πράσινο, το πορτοκαλί. Τα χρώματα αναμειγνύονται, συνδυάζονται και η φύση δημιουργεί τους δικούς της πίνακες ζωγραφικής!!
Απολαύστε τους!!
Κυριακή 29 Ιουλίου 2012
Υδάτινοι δρόμοι
Ποτάμια-φυσικοί θησαυροί, που εκτός από τη συναρπαστική ομορφιά τους αποτελούν σημαντικά οικοσυστήματα για είδη χλωρίδας και πανίδας. Υδάτινοι δρόμοι που ταξιδεύουν πάντα εμπρός, σ΄έναν δρόμο χωρίς επιστροφή. Πότε γαλήνια και ήρεμα, πότε ορμητικά και αγριεμένα, πότε πηγή ζωής και πότε πρόξενος κακών.
Ο προορισμός τους είναι ένας-η θάλασσα. Μόνο τότε σταματά η πορεία τους, όταν φτάσουν σε αυτήν. Στην διαδρομή τους δημιουργούν εκπληκτικές φυσικές εικόνες. Διασχίζουν βουνά, δημιουργούν εύφορες κοιλάδες, εντυπωσιακούς καταρράκτες, διέρχονται μέσα από πόλεις, χωρίζουν στα δύο απόκρημνα φαράγγια, σχηματίζουν δέλτα.
Δείτε στις φωτογραφίες εντυπωσιακές διαδρομές ποταμών από διάφορες χώρες του πλανήτη Γη.
Ο προορισμός τους είναι ένας-η θάλασσα. Μόνο τότε σταματά η πορεία τους, όταν φτάσουν σε αυτήν. Στην διαδρομή τους δημιουργούν εκπληκτικές φυσικές εικόνες. Διασχίζουν βουνά, δημιουργούν εύφορες κοιλάδες, εντυπωσιακούς καταρράκτες, διέρχονται μέσα από πόλεις, χωρίζουν στα δύο απόκρημνα φαράγγια, σχηματίζουν δέλτα.
Δείτε στις φωτογραφίες εντυπωσιακές διαδρομές ποταμών από διάφορες χώρες του πλανήτη Γη.
Φωτογραφία Michael Christopher Brown
Φωτογραφία Michael Melford
Φωτογραφία Michael Melford
Φωτογραφία Michael Melford
Φωτογραφία Michael Christopher Brown
Φωτογραφία lubasi
Φωτογραφία Ulrich Latzenhofer
Φωτογραφία BotMultichillT
Ο αριθμός των αυτοκρατορικών πιγκουίνων υπολογίζεται από το διάστημα
Οι αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι γίνονται τα πρώτα πλάσματα, των οποίων ο αριθμός θα υπολογίζεται από το διάστημα.
Η πρώτη καταμέτρηση ενός ολόκληρου είδους, με τη χρήση δορυφορικών εικόνων, αποκαλύπτει τον διπλάσιο αριθμό πτηνών. Το γεγονός αυτό σημαίνει, ότι οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής μπορούν να παρακολουθούνται με μεγαλύτερη ακρίβεια.
Νέα έρευνα, που χρησιμοποιεί υψηλής ανάλυσης δορυφορικές εικόνες, αποκάλυψε σχεδόν διπλάσιο αριθμό αυτοκρατορικών πιγκουίνων, αυτών που ζουν στην Ανταρκτική-595.000 πουλιά-σε σύγκριση με την τελευταία εκτίμηση, το 1992.
Η έρευνα ανακάλυψε επτά άγνωστες αποικίες και αναλύθηκαν συνολικά 44 αποικίες. Η έρευνα που διεξήχθη από επιστήμονες στο British Antarctic Survey, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό PLoS ONE.
Οι αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι με τα άσπρα και μαύρα φτερά τους ξεχωρίζουν στον πάγο. Αποικίες όπως αυτή στον κόλπο Halley είναι ξεκάθαρα ορατές στις δορυφορικές εικόνες.
Οι επιστημονικές ομάδες μπορούσαν να διακρίνουν μεταξύ των πτηνών, των πάγων, των σκιών και των περιττωμάτων των πιγκουίνων χρησιμοποιώντας μια ψηφιακή τεχνική που ονομάζεται pan-sharpening.
Στη συνέχεια, χρησιμοποιούν τις μετρήσεις των πληθυσμών στο έδαφος και λεπτομερείς αεροφωτογραφίες για να διακριβώσουν την ανάλυση των δορυφορικών εικόνων.
Η δυνατότητα υπολογισμού του συνολικού αριθμού των πτηνών από το διάστημα είναι πολύτιμη, γιατί οι πιγκουίνοι αναπαράγονται σε απομακρυσμένες και συχνά δυσπρόσιτες περιοχές, με χαμηλές θερμοκρασίες (-50 βαθμούς Κελσίου) κι έτσι είναι πολύ δύσκολο να μελετηθούν στο έδαφος.
"Η μέθοδος που χρησιμοποιείται είναι ένα τεράστιο βήμα προς τα εμπρός στην οικολογία της Ανταρκτικής, επειδή μπορούμε να διεξάγουμε έρευνες με ασφάλεια και με λιγότερες περιβαλλοντικές επιπτώσεις και να εκτιμήσουμε τον συνολικό πληθυσμό των πιγκουίνων", δήλωσε ο Michelle LaRue από το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα.
Ο βιολόγος Phil Trathan του British Antarctic Survey, δήλωσε: "Η έρευνα αυτή δείχνει ότι οι αποικίες των αυτοκρατορικών πιγκουίνων θα επηρεαστούν σοβαρά από την κλιματική αλλαγή. Μια ακριβής καταμέτρηση, που θα επαναλαμβάνεται σε τακτική βάση, θα μας βοηθήσει να παρακολουθούμε με μεγαλύτερη ακρίβεια τις επιπτώσεις σε αυτό το είδος".
Οι αυτοκρατορικοί είναι το μόνο είδος πιγκουίνου που αναπαράγεται κατά τη διάρκεια του χειμώνα της Ανταρκτικής. Σχηματίζουν μεγάλες αποικίες στον θαλάσσιο πάγο, με το θηλυκό να γεννάει ένα αυγό και το αρσενικό να αναλαμβάνει την επώαση.Τα θηλυκά επιστρέφουν στη θάλασσα για να τραφούν κι επιστρέφουν όταν οι νεοσσοί είναι έτοιμοι να εκκολαφθούν, εννέα εβδομάδες αργότερα.
Οι επιστήμονες ανησυχούν ότι σε ορισμένες περιοχές της Ανταρκτικής, η πρώιμη ζέστη της Άνοιξης οδηγεί σε απώλεια των οικοτόπων του αυτοκρατορικού πιγκουίνου, καθιστώντας τις βόρειες αποικίες τους πιο ευάλωτες.
Σάββατο 28 Ιουλίου 2012
Το σκαθάρι-καμηλοπάρδαλη
Δεν είναι και τόσο δύσκολο να καταλάβει κάποιος γιατί αυτό το σκαθάρι ονομάζεται έτσι. Ο λαιμός του, είναι μακρύς ακριβώς όπως και της καμηλοπάρδαλης. Το σκαθάρι, του οποίου η επιστημονική ονομασία είναι Trachelophorus Giraffa είναι ενδημικό στη Μαδαγασκάρη.
Το μεγαλύτερο μέρος του σώματός του είναι μαύρο κι έχει χαρακτηριστικά κόκκινα μπροστινά φτερά (ονομάζονται έλυτρα). Το συνολικό μήκος του φτάνει τα 2,5 εκατοστά, ενώ ο μακρύς λαιμός χρησιμεύει για να φτιάχνει τη φωλιά του, αλλά και για να μάχεται.
Ο λαιμός του αρσενικού είναι 3 φορές μακρύτερος από αυτόν του θηλυκού. Το αρσενικό θα χρησιμοποιήσει τον λαιμό του για να εντυπωσιάσει το θηλυκό, στην περίοδο αναπαραγωγής, μαχόμενο οποιονδήποτε ανταγωνιστή του.
Φωτογραφία j-fi
Το θηλυκό γεννά μόνο ένα αυγό πάνω σε ένα φύλλο, το οποίο πρώτα έχει δώσει κυλινδρική μορφή. Όταν το αυγό εκκολαφθεί η μικρή προνύμφη θα έχει το πρώτο γεύμα της, αφού θα φάει τη φωλιά της, παίρνοντας έτσι ενέργεια για να ξεκινήσει τη ζωή της.
Φωτογραφία lepilad
Το θηλυκό γεννά μόνο ένα αυγό πάνω σε ένα φύλλο, το οποίο πρώτα έχει δώσει κυλινδρική μορφή. Όταν το αυγό εκκολαφθεί η μικρή προνύμφη θα έχει το πρώτο γεύμα της, αφού θα φάει τη φωλιά της, παίρνοντας έτσι ενέργεια για να ξεκινήσει τη ζωή της.
Δεν είναι το μοναδικό είδος σκαθαριού με μακρύ λαιμό. Στη Νέα Ζηλανδία υπάρχει άλλο ένα είδος, που ονομάζεται Lasiorynchus barbicornis ή σκαθάρι-καμηλοπάρδαλη της Νέας Ζηλανδίας και είναι το μακρύτερο σκαθάρι στον κόσμο. Δείτε φωτογραφία του εδώ.
Φωτογραφία platours_flickr
Το σκαθάρι-καμηλοπάρδαλη της Μαδαγασκάρης είναι ένα είδος που ανακαλύφθηκε πρόσφατα. Σίγουρα λοιπόν, έχουμε πολλά να μάθουμε γι΄αυτό στο μέλλον, όπως επίσης σίγουρο είναι ότι το σκαθάρι αυτό αποτελεί μαρτυρία για την ποικιλομορφία της ζωής στον πλανήτη μας.
Φωτογραφία Marius CONJEAUD
Πηγή 1