▼

Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013

Intha-οι άνθρωποι της λίμνης Inle και η ζωή τους

Η λίμνη Inle είναι η δεύτερη μεγαλύτερη λίμνη της Μιανμάρ. Είναι μια λίμνη γλυκού νερού με εκτιμώμενη επιφάνεια 116 τετρ. χλμ. και μία από τις ψηλότερες, αφού βρίσκεται σε υψόμετρο 880 μέτρων, στην καρδιά του οροπεδίου Shan.
Η λίμνη είναι στενά συνδεδεμένη με τους Intha, μια εθνοτική ομάδα της Βιρμανίας, 70.000 περίπου ανθρώπων, που ζουν γύρω από τη λίμνη. Ζουν σε τέσσερις πόλεις που βρέχονται από τη λίμνη, σε πολλά μικρά χωριά κατά μήκος των ακτών της λίμνης, καθώς και μέσα στην ίδια τη λίμνη. Οι περισσότεροι είναι ευσεβείς Βουδιστές και ζουν σε απλά σπίτια από ξύλο και μπαμπού, που στηρίζονται πάνω σε ξυλοπόδαρα. Μιλούν μια αρχαϊκή διάλεκτο της Βιρμανίας και είναι σε μεγάλο βαθμό αυτάρκεις αγρότες.
Η μεταφορά στη λίμνη γίνεται κατά κύριο λόγο με μικρές βάρκες, ενώ υπάρχουν και μερικές μεγαλύτερες μηχανοκίνητες. Οι ντόπιοι ψαράδες είναι γνωστοί για τον ιδιαίτερο τρόπο με τον οποίο κωπηλατούν. Στέκονται στην πρύμνη της βάρκας, στηριζόμενοι στο ένα πόδι, ενώ τυλίγουν το άλλο γύρω από το κουπί. Αυτό το μοναδικό στυλ κωπηλασίας εξελίχθηκε, για το λόγο ότι η λίμνη καλύπτεται με καλάμια και άλλα επιπλέοντα φυτά, γεγονός που δυσκόλευε τους ψαράδες να βλέπουν, όταν ήταν καθιστοί. Κωπηλατώντας όρθιοι έχουν τη δυνατότητα να βλέπουν πέρα από τις καλαμιές. Με τον τρόπο αυτό κωπηλατούν μόνο οι άντρες, ενώ οι γυναίκες χρησιμοποιούν το παραδοσιακό στυλ.
Τα ψάρια που αλιεύονται στη λίμνη είναι η βάση της διατροφής τους. Παρά το γεγονός ότι δεν είναι μεγάλη, περιέχει αρκετά ενδημικά είδη. Περισσότερα από είκοσι είδη σαλιγκαριών και εννέα είδη ψαριών δεν βρίσκονται πουθενά αλλού στον κόσμο. 
Εκτός από την αλιεία, οι ντόπιοι καλλιεργούν λαχανικά και φρούτα σε μεγάλους κήπους, που επιπλέουν στην επιφάνεια της λίμνης. Τα επιπλέοντα παρτέρια απαιτούν εκτεταμένη χειρωνακτική εργασία. Οι αγρότες συγκεντρώνουν αγριόχορτα από τα βαθύτερα σημεία της λίμνης στις βάρκες τους και φτιάχνουν τους επιπλέοντες κήπους τους, τους οποίους στερεώνουν μα μπαμπού. Οι κήποι ανεβαίνουν και κατεβαίνουν ανάλογα με τη στάθμη του νερού και είναι πολλοί ανθεκτικοί στις πλημμύρες. Η συνεχής διαθεσιμότητα του πλούσιου σε θρεπτικά συστατικά νερού έχει ως αποτέλεσμα να είναι εξαιρετικά εύφοροι. Σημαντική είναι επίσης η καλλιέργεια του ρυζιού.
Πηγή εισοδήματος των ανθρώπων Ihtha είναι επίσης τα χειροποίητα προϊόντα. Εργαλεία, γλυπτά και άλλα διακοσμητικά αντικείμενα, υφάσματα και cheroots (είδος πούρου) είναι μερικά από τα προϊόντα που εμπορεύονται. Η περιοχή της λίμνης Inle είναι γνωστή για τα υφαντά της. Οι τσάντες Shan, που χρησιμοποιούνται καθημερινά από τους Βιρμανούς, παράγονται σε μεγάλες ποσότητες. Η ύφανση του μεταξιού είναι επίσης σημαντική βιομηχανία και παράγει υψηλής ποιότητας υφαντά υφάσματα με χαρακτηριστικό σχέδιο, που ονομάζεται Inle longyi. Ένα μοναδικό ύφασμα από τις φυτικές ίνες του λωτού παράγεται μόνο στη λίμνη Inle και χρησιμοποιείται για την ύφανση ειδικών μανδύων για τις εικόνες του Βούδα, που ονομάζονται kya thingahn.
Η λίμνη Inle είναι σημαντικό τουριστικό αξιοθέατο και αυτό έχει οδηγήσει στην ανάπτυξη κάποιων τουριστικών υποδομών. Η καλύτερη εποχή του χρόνου για να την επισκεφτεί κάποιος είναι μεταξύ Σεπτεμβρίου και Οκτωβρίου. Την περίοδο αυτή διοργανώνεται και το φεστιβάλ Hpaung Daw U που διαρκεί τρεις εβδομάδες. Οι Inthas και άλλες εθνότητες φορούν τα καλύτερα ρούχα τους για να γιορτάσουν την Βουδιστική Σαρακοστή. Παραδοσιακοί αγώνες με βάρκες, δεκάδες κωπηλάτες χωρισμένοι σε ομάδες, είναι από τις πιο γνωστές εκδηλώσεις κατά τη διάρκεια της γιορτής.
Φωτογραφία A. Yaniv 
Σημαντικά περιβαλλοντικά προβλήματα έχουν δημιουργηθεί στην λίμνη, λόγω της αύξησης του πληθυσμού και την ραγδαία ανάπτυξη της γεωργίας και του τουρισμού. Προβλήματα όπως, μείωση της υδάτινης επιφάνειας της λίμνης λόγω των πλωτών κήπων, μεταφορά λάσπης από τους τριγύρω λόφους λόγω της υλοτομία και της εφαρμογής μη βιώσιμων πρακτικών καλλιέργειας, η εισαγωγή μη ιθαγενών ειδών ψαριών για τη βελτίωση της αλιείας, τα λύματα από τα νοικοκυριά που καταλήγουν και μολύνουν το νερό της λίμνης κ.ά.
Φωτογραφία AnyMotion

στις 4 σχόλια:

Σάββατο 27 Ιουλίου 2013

Μια κατακόκκινη ....... παραλία

Η Panjin είναι μια πόλη στην νοτιοδυτική Κίνα, στην οποία κατοικούν 1,28 εκατομμύρια άνθρωποι. Μέσα από την πόλη διέρχεται ο ποταμός Shuangtaizi, ο οποίος εκβάλλει στον κόλπο Liaodong.
Σε απόσταση 30 χλμ. νοτιοδυτικά από την πόλη αυτή της Κίνας βρίσκεται ένα αξιοθέατο μοναδικό στον κόσμο, που δύσκολα μπορεί να πιστέψει κάποιος ότι όντως υπάρχει, αν δεν το δει με τα μάτια του. 
Πρόκειται για την Κόκκινη παραλία της Panjin.
Η ασυνήθιστη παραλία δεν καλύπτεται από άμμο, αλλά από έναν τύπο φυκιών, του  γένους Sueda. Υπάρχουν περίπου 110 είδη αυτού του γένους, που ευδοκιμούν σε αλατούχα, αλκαλικά εδάφη. Ο κύκλος ανάπτυξης αυτού του φυτικού είδους ξεκινάει τον Απρίλιο. Το αρχικό πράσινο χρώμα του αλλάζει σιγά σιγά. Το φθινόπωρο το χρώμα του ώριμου είδους είναι βαθύ κόκκινο έως μωβ και ο βάλτος μετατρέπεται σε μια πορφυρή θάλασσα.
Οι εκβολές του ποταμού Shuangtaizi προστατεύονται από το κράτος. Η περιοχή αποτελεί το πιο ολοκληρωμένο οικοσύστημα και τον μεγαλύτερο υγρότοπο στον κόσμο. Περισσότερα από 260 είδη πουλιών και 399 είδη άγριων ζώων ζουν εδώ. Τα ξύλινα κτίρια που υπάρχουν προσθέτουν έναν γραφικό τόνο στην ιδιαίτερη αυτή περιοχή του πλανήτη. 
Στην τριγύρω περιοχή βρίσκεται ο μεγαλύτερος βάλτος καλαμιών της Ασίας, που προσελκύει πολλούς τουρίστες. Τα καλάμια χρησιμοποιούνται για την παραγωγή χαρτιού. Εδώ αναπαράγεται ο κοκκινοστεφής γερανός και είναι επίσης το μεγαλύτερο μέρος αναπαραγωγής των απειλούμενων με εξαφάνιση μελανόστομων γλάρων.

στις 2 σχόλια:

Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013

Φάροι της Ελλάδας-σύμβολο ελπίδας

Για την Ελλάδα, οι φάροι αποτελούν σύγχρονα μνημεία της πολιτιστικής της κληρονομιάς, μάρτυρες της μακραίωνης ναυτικής της ιστορίας. Στέκουν αγέρωχοι, ατενίζοντας το πέλαγο. Εκπέμπουν φως και αποτελούν σύμβολο ελπίδας, προστασίας, ασφάλειας, ζωής. 
Σήμερα οι φάροι είναι αυτοματοποιημένοι, δεν υπάρχει η ανθρώπινη παρουσία, κάποιοι έχουν εγκαταλειφθεί και αργοσβήνουν, η γοητεία όμως που ασκούν είναι άσβεστη.

Από τους πολλούς φάρους που έχει η πατρίδα μας διάλεξα γι΄αυτήν την εγγραφή κάποιους για να δούμε. Η αναφορά είναι ενδεικτική και η επιλογή τυχαία. Ανατρέχοντας στις πηγές στο τέλος της εγγραφής, μπορεί όποιος θέλει να διαβάσει και να δει περισσότερους.

Επειδή λοιπόν "Όσο υπάρχουν φάροι το ταξίδι θα συνεχίζεται", 
ξεκινάμε κι εμείς το ταξίδι μας!!

Ανάμεσα στην Κέρκυρα και την Αλβανία βρίσκεται η βραχονησίδα Περιστερές. Αμέσως μετά το νησί αρχίζουν τα Αλβανικά χωρικά ύδατα. Βραχώδης,  με λίγη βλάστηση, μερικοί θάμνοι και λίγα δέντρα μόνο. Το νησάκι ονομάζεται και Καπαρέλι ή Τινιόζο και σηματοδοτεί το στενό επικίνδυνο πέρασμα μεταξύ Κέρκυρας και Αλβανίας. Πάνω του ξεχωρίζει ο φάρος με το όνομα Τίγνοσο. Ο φάρος αυτός κατασκευάστηκε από τους Άγγλους το 1823 και λειτούργησε για πρώτη φορά το 1828 με ελαιόλαδο. Το ύψος του πύργου είναι 9 μέτρα και είναι κτισμένος σε ύψος 23,50 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας.
Φωτογραφία ijmad
Στη Λευκάδα, μετά το Πόρτο Κατσίκι ένας χωματόδρομος οδηγεί στο νοτιότερο άκρο του νησιού, το ακρωτήρι Λευκάτας, ή Νιράς, ή Κάβο της Κυράς ή Κάβο Δουκάτο. Το ακρωτήρι είναι ένας από τους πιο γνωστούς βράχους της αρχαιότητας, πιθανότατα η ομηρική "Λευκάς Πέτρη", με άσπρα βράχια με ύψος 60 μέτρα πάνω από τα κύματα του Ιονίου πελάγους. Στα πανάρχαια χρόνια (1200 π.Χ.) έκαναν θυσίες για να εξευμενήσουν τους θεούς και το Πνεύμα της Τρικυμίας.
Στο σημείο αυτό το 1890 κατασκευάστηκε φάρος ύψους 14 μέτρων. Ο φάρος χτίστηκε πάνω σε αρχαίο ναό αφιερωμένο στον θεό Απόλλωνα, γνωστό σε όλο τον αρχαίο κόσμο. Το τοπίο είναι ορεινό και άγριο. Από τους απόκρημνους βράχους είναι υπέροχη η θέα προς την Κεφαλλονιά και την Ιθάκη. Από αυτούς τους βράχους λέγεται ότι έδωσε τέλος στη ζωή της η λυρική ποιήτρια Σαπφώ.
Στην Κόπραινα ή Κόπρενα του νομού Άρτας συναντάμε ένα φάρο χτισμένο από το 1893. Η Κόπραινα (Αλυκή) ήταν λιμάνι με σημαντική εμπορική κίνηση από τη Βυζαντινή εποχή και καθ' όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας μέχρι και τις αρχές του 20ου αιώνα. Σήμερα έχουν γίνει αναστηλώσεις στα παλιά κτίρια και το μέρος παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον για τον επισκέπτη.  Το κτίριο του φάρου σήμερα λειτουργεί σαν μουσείο το οποίο εγκαινιάστηκε τον Οκτώβριο του 2000.
Το μουσείο βασικά στεγάζεται στο σπίτι του φαροφύλακα το οποίο βρίσκεται δίπλα στον Πετρόκτιστο φάρο με ύψος πύργου 9 μέτρων και εστιακού ύψους 12 μέτρων. Τα εκθέματα περιλαμβάνουν εργαλεία και όργανα παλιών φάρων. Επίσης παρουσιάζονται: ο μηχανισμός λειτουργίας των φάρων η χρησιμότητά τους στην πλοήγηση, η ζωή του φαροφύλακα, ορισμένα στοιχεία της τοπικής ιστορίας της Κόπραινας. Από την ταράτσα του μουσείου υπάρχει πανοραμική θέα του υγρότοπου, της εκβολής του Βωβού ποταμού και του Δέλτα του Αραχθου.
Κοντά στο Αργοστόλι, στην Κεφαλλονιά, βρίσκεται η χερσόνησος της Λάσσης, μια περιοχή που διακρίνεται για την φυσική ομορφιά της. Εδώ βρίσκεται ένα φάρος που ξεχωρίζει λόγω της ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής του. Είναι ο φάρος των Αγίων Θεοδώρων. Κατασκευάστηκε το 1828 από τους Άγγλους. Στους σεισμούς του 1853 υπέστη σοβαρές ζημιές, αλλά αναστηλώθηκε, διατηρώντας το αρχιτεκτονικό στυλ του. Το ύψος του είναι 8 μέτρα και το εστιακό ύψος του 11 μέτρα.
Στο Λουτράκι, στο νομό Κορινθίας, δυτικά της λίμνης Βουλιαγμένης, δεσπόζει το ακρωτήριο του Ηραίου της Περαχώρας ή Μελαγκάβι. Εδώ βρίσκεται ένας πέτρινος φάρος, που πρωτολειτούργησε το 1897 με πετρέλαιο. Ο φάρος κατά την διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου παρέμεινε ανενεργός και επαναλειτούργησε το 1947. Το 1982 τα μηχανήματα πετρελαίου απομακρύνθηκαν και έκτοτε ο φάρος Μελαγκάβι Κορινθίας λειτουργεί με την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος.
 Φωτογραφία bibos 
Στο ακρωτήριο Ταίναρο ή Κάβο Ματαπάς, όπως το λένε οι ναυτικοί, το νοτιότερο άκρο της ηπειρωτικής Ελλάδας, το 1882 κατασκευάστηκε φάρος από τους Γάλλους. Πρώτη φορά λειτούργησε το 1887. Είναι τετράγωνος με ύψος 16 μέτρα και ατενίζει τη Μεσόγειο. Στα χρόνια της Κατοχής σταμάτησε να λειτουργεί, ενώ το 1950 φιλοξενούσε τρεις φαροφύλακες. Από το 1984 λειτουργεί με αυτόματο φωτιστικό μηχάνημα. 
Φωτογραφία  Piedmont Fossil
Φωτογραφία Castiglion Franco
Ανάμεσα στην Άνδρο και στην Τήνο υπάρχουν τρεις βραχονησίδες. Μία από αυτές ονομάζεται Δύσβατο για να θυμίζει την επικινδυνότητα της περιοχής. Σε αυτήν την βραχονησίδα, το 1903 κατασκευάστηκε φάρος ύψους 9 μέτρων. Το 1941 καταστράφηκε από τους Γερμανούς και λειτούργησε ξανά το 1945.
Φωτογραφία bfgb 
Φωτογραφία bfgb 
Στην Κέα, στην είσοδο του μεγάλου κόλπου του Αγ. Νικολάου βρίσκεται ο ομώνυμος φάρος. Κατασκευάστηκε το 1831 πάνω σ' ένα λευκό πέτρινο κτίσμα και αγναντεύει το Αιγαίο από ύψος 8 μέτρων. Δίπλα του ακριβώς βρίσκεται το εκκλησάκι του Αγ. Νικολάου. Έχει χαρακτηριστεί ως μνημείο, διότι "αποτελεί ιδιαίτερα αξιόλογη αρχιτεκτονικά κατασκευή και αντιπροσωπευτικό δείγμα μίας ειδικής κατηγορίας κτιρίων, των φάρων, έχει συμβάλλει στην ανάπτυξη και στην ασφάλεια της ναυσιπλοΐας στην περιοχή, είναι συνδεδεμένος με τη ναυτική παράδοση της Ελλάδος και αποτελεί σημείο αναφοράς για τους ναυτικούς, αλλά και τους κατοίκους του νησιού".
Φωτογραφία Remos Tselentis
Φωτογραφία grussos 
Στην Άνδρο, χτισμένος πάνω σ' ένα βράχο μέσα στη θάλασσα, βρίσκεται ο φάρος Τουρλίτης. Κατασκευάστηκε το 1887 κι έχει ύψος 7 μέτρων. Είναι ο μοναδικός φάρος που έχει κατασκευαστεί σε βράχο μέσα στη θάλασσα. Το 1943 καταστράφηκε από τους Γερμανούς και λειτούργησε ξανά το 1950.
Φωτογραφία Kostas Mavrakis
Φωτογραφία Miltos Anagnostou
Πηγές 1 2

στις Δεν υπάρχουν σχόλια: