Όλοι γνωρίζουμε τα καγκουρό-τα μαρσιποφόρα ζώα της Αυστραλίας, που τρέχουν ελεύθερα εδώ κι εκεί, με μεγάλα πηδήματα που φτάνουν τα 6 έως 8 μέτρα.
Γνωρίζετε ότι υπάρχουν επιστήμονες που υποστηρίζουν ότι τα καγκουρό ζούσαν σε δέντρα;; Δεν είναι γνωστό το πως και το γιατί κατέβηκαν στο έδαφος.
Ωστόσο υπάρχουν ακόμα 14 είδη καγκουρό, που ανήκουν στο γένος Dendrolagus, της οικογένειας Macropodidae, τα οποία ξαναγύρισαν στα δέντρα.
Πιστεύεται ότι ίσως η επιστροφή τους στα δέντρα οφείλεται στην έλλειψη βιότοπων στο έδαφος, λόγω της μεγάλης εξάπλωσης των ειδών.
Το είδος αυτό ζει στα τροπικά δάση της Ινδονησίας, της Νέας Γουινέας και της Αυστραλίας και στα κοντινά νησιά. Τα περισσότερα βρίσκονται σε ορεινές περιοχές, αλλά μπορεί να εμφανιστούν και σε πεδινές.
Φωτογραφία Swan Studios
Φωτογραφία Scott_Savage
Έχουν αναπτύξει εξαιρετικά μακριές ουρές, που τα βοηθούν στην ισορροπία και μεγάλα, ισχυρά μπροστινά πόδια (σε αντίθεση με τα καγκουρό του εδάφους), που τα βοηθούν στο σκαρφάλωμα.
Φωτογραφία Prazak
Στο έδαφος είναι βαδίζουν αργά και έχουν αδέξιες κινήσεις, ενώ γέρνουν το σώμα τους μπροστά, προκειμένου να εξισορροπήσουν τη μεγάλη, βαριά ουρά τους. Πάνω στα δέντρα όμως είναι ευκίνητα και θαρραλέα.
Φωτογραφία kumachil
Φωτογραφία Fred Hsu
Μπορούν με ευκολία να πηδούν από το ένα δέντρο στο άλλο-έχουν καταγραφεί περιπτώσεις που η απόσταση ανάμεσα στα δέντρα ήταν 9 μέτρα- κι έχουν επίσης την εξαιρετική ικανότητα να πηδούν στο έδαφος από ύψος μέχρι και 18 μέτρων, χωρίς να παθαίνουν το παραμικρό.
Φωτογραφία panvorax
Έχουν αναπτύξει εξαιρετικά μακριές ουρές, που τα βοηθούν στην ισορροπία και μεγάλα, ισχυρά μπροστινά πόδια (σε αντίθεση με τα καγκουρό του εδάφους), που τα βοηθούν στο σκαρφάλωμα.
Στο έδαφος είναι βαδίζουν αργά και έχουν αδέξιες κινήσεις, ενώ γέρνουν το σώμα τους μπροστά, προκειμένου να εξισορροπήσουν τη μεγάλη, βαριά ουρά τους. Πάνω στα δέντρα όμως είναι ευκίνητα και θαρραλέα.
Μπορούν με ευκολία να πηδούν από το ένα δέντρο στο άλλο-έχουν καταγραφεί περιπτώσεις που η απόσταση ανάμεσα στα δέντρα ήταν 9 μέτρα- κι έχουν επίσης την εξαιρετική ικανότητα να πηδούν στο έδαφος από ύψος μέχρι και 18 μέτρων, χωρίς να παθαίνουν το παραμικρό.
Τρέφονται κυρίως με φύλλα και φρούτα, αλλά και με σιτηρά, λουλούδια, αυγά ακόμα και με μικρά πουλιά.
Φωτογραφία belgianchocolate
Θεωρείται απειλούμενο είδος λόγω του ανεξέλεγκτου κυνηγιού και της απώλειας των ενδιαιτημάτων του. Το είδος Wondivvoi χαρακτηρίζεται "άκρως απειλούμενο" (πιθανόν να έχει εκλείψει). Μόνο 50 άτομα από αυτό το είδος παραμένουν. Ομοίως το άκρως απειλούμενο Dingiso έχει υποστεί μείωση του πληθυσμού του κατά 80% τα τελευταία 30 χρόνια.
Φωτογραφία Andyroo1964
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου