Πολικές αρκούδες-η ζωή τους σε εικόνες

Μια ματιά στον τρόπο ζωής των πολικών αρκούδων, αυτών των θαυμάσιων ζώων, καθώς προσπαθούν να προσαρμοστούν στην συρρίκνωση των οικοτόπων τους.

Η πολική αρκούδα (Ursus maritimus) είναι ένα ζώο εγγενές κυρίως στον Αρκτικό κύκλο, που καλύπτει τον Αρκτικό Ωκεανό, τις γύρω θάλασσες και περιοχές στεριάς. Είναι το μεγαλύτερο σαρκοφάγο ζώο της ξηράς παγκοσμίως κι επίσης η μεγαλύτερη αρκούδα.

Μια πολική αρκούδα σε ένα κομμάτι πάγου στη θάλασσα Labrador, στα ανοικτά των ακτών του Καναδά. Οι πολικές αρκούδες δεν μπορούν να επιβιώσουν χωρίς τον πάγο της θάλασσας. Η απώλεια των πάγων απειλεί ευάλωτα ζώα, όπως οι πολικές αρκούδες, που εξαρτώνται από τον πολυετή πάγο για να μεγαλώσουν τα μικρά τους και για να ταξιδέψουν αναζητώντας να κυνηγήσουν φώκιες.

Οι περισσότερες πολικές αρκούδες γεννιούνται στη στεριά. Όμως περνούν τον περισσότερο χρόνο τους στη θάλασσα. Το επιστημονικό τους όνομα σημαίνει "θαλάσσια αρκούδα". Προτιμούν να συχνάζουν σε περιοχές όπου ο πάγος της θάλασσας συναντά το νερό, για να μπορούν να κυνηγούν φώκιες, οι οποίες αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος της διατροφής τους.

Η πολική αρκούδα είναι το πιο σαρκοφάγο μέλος της οικογένειας των αρκούδων. Τρέφεται κυρίως με δύο είδη φώκιας: την γενειοφόρο και την δακτυλιοειδή. Περιστασιακά μπορεί να συμπληρώσει τη διατροφή της με νεαρούς οδόβαινους ή με τα νεκρά σώματα ενήλικων οδόβαινων ή φαλαινών, των οποίων το λίπος μπορεί εύκολα να καταβροχθίσει, ακόμα κι όταν έχουν σαπίσει. 

Σε γενικές γραμμές, οι ενήλικες πολικές αρκούδες ζουν μοναχική ζωή. Βέβαια, έχουν εντοπιστεί πολλές φορές να παίζουν ή να κοιμούνται αγκαλιασμένες. Οι ζωολόγοι περιγράφουν την ενήλικη, αρσενική πολική αρκούδα ως ένα ζώο με αναπτυγμένο το αίσθημα της φιλίας.

Η πολική αρκούδα έχει εξαιρετικά αναπτυγμένη την αίσθηση της όσφρησης. Μπορεί να ανιχνεύσει φώκιες σε απόσταση ενός μιλίου, κάτω από ένα μέτρο πάγου. Η ακοή τους είναι τόσο οξεία όσο του ανθρώπου κι έχουν επίσης πολύ καλή όραση. Είναι εξαιρετική κολυμβήτρια. Έχουν παρατηρηθεί πολικές αρκούδες στην ανοιχτή θάλασσα σε απόσταση 200 μιλίων από την στεριά. Το λίπος της, της εξασφαλίζει την άνωση και κολυμπάει όπως ένα σκυλί, χρησιμοποιώντας τα μπροστινά πόδια της ως πηδάλιο. Οι πολικές αρκούδες μπορούν να κολυμπήσουν 6 μίλια την ώρα και να περπατήσουν 3,5 μίλια την ώρα. Όταν τρέχουν φτάνουν τα 25 μίλια την ώρα.

Το φθινόπωρο, που οι πάγοι έχουν λιώσει, το κυνήγι σταματάει. Κάθε θηλυκό που κυοφορεί σκάβει ένα κρησφύγετο. Μια στενή είσοδος-τούνελ οδηγεί σε έναν έως τρεις θαλάμους. Μεταξύ Νοεμβρίου και Φεβρουαρίου γεννιούνται τα μικρά, που είναι τυφλά, καλύπτονται με ελαφριά γούνα και ζυγίζουν λιγότερο από 900 γραμμάρια. Κάθε γέννα έχει, κατά μέσο όρο, δύο μικρά. Η οικογένεια παραμένει στο κρησφύγετο έως τα μέσα Απριλίου και η μητέρα θηλάζει τα μικρά της με το πλούσιο σε λίπος γάλα της. Όταν η μητέρα θα ανοίξει την είσοδο του κρησφύγετου τα μικρά θα ζυγίζουν 10-15 κιλά.

Από το 2008, η IUCN έχει αναφέρει ότι ο αριθμός των πολικών αρκούδων είναι 20-25 χιλιάδες και συνεχώς μειώνεται, λόγω της κλιματικής αλλαγής. Ένα μικρό έχει εντυπωσιαστεί βλέποντας μια "σφαίρα αναφοράς", που χρησιμοποιείται από επιστήμονες στον πάγο της Αρκτικής θάλασσας.

Ο βασικός κίνδυνος για τις πολικές αρκούδες, λόγω της κλιματικής αλλαγής, είναι ο υποσιτισμός ή η λιμοκτονία, λόγω της απώλειας ενδιαιτημάτων. Οι αρκούδες κυνηγούν φώκιες πάνω από το στρώμα του πάγου. Η αύξηση της θερμοκρασίας οδηγεί στο λιώσιμο των πάγων νωρίτερα κάθε χρόνο. Οι αρκούδες οδηγούνται στην ξηρά πριν αποκτήσουν αρκετό απόθεμα λίπους, για να μπορέσουν να επιβιώσουν την περίοδο από τα τέλη του καλοκαιριού έως την αρχή του φθινοπώρου, τότε που η τροφή λιγοστεύει. Η μείωση της επιφάνειας του πάγου έχει κι άλλη οδυνηρή συνέπεια για τις αρκούδες. Αναγκάζονται να κολυμπούν μεγαλύτερες αποστάσεις και περιστασιακά κάποιες πνίγονται.

Τους καλοκαιρινούς μήνες, πολλοί τουρίστες επισκέπτονται την περιοχή για να δουν τις πολικές αρκούδες. Η εταιρεία Warbelovw, που διοργανώνει ξεναγήσεις διαφημίζεται λέγοντας τα εξής: "Πετάξτε πάνω από τον Αρκτικό κύκλο, για να δείτε τις πολικές αρκούδες στο φυσικό τους περιβάλλον πριν εξαφανιστούν".

Πηγή