Στο κέντρο της Ερζεγοβίνης, το Μόσταρ είναι η πέμπτη μεγαλύτερη πόλη, οικονομικό, πολιτικό και πολιτιστικό κέντρο. Χτισμένη στην κοιλάδα του ποταμού Νερέτβα, η πόλη έχει κατοικηθεί από τους προϊστορικούς χρόνους, όπως μαρτυρούν αρχαιολογικά ευρήματα. Το όνομά της σημαίνει "αυτός που φυλάει τη γέφυρα" και είναι η Παλαιά Γέφυρα-Στάρι Μοστ που άξιζε την φύλαξη.
Φωτογραφία Mark Ahsmann
Η γέφυρα εδώ και αιώνες θεωρείται ένα σύμβολο γεφύρωσης της Ανατολής με τη Δύση, όχι μόνο του Χριστιανικού με τον Ισλαμικό κόσμο αλλά και των καθολικών Κροατών με τους ορθόδοξους Σέρβους. Εκτείνεται πάνω από τον ποταμό Νερέτβα και ενώνει το κυριαρχούμενο από Βόσνιους ανατολικό τμήμα της πόλης με το κυριαρχούμενο από Κροάτες δυτικό τμήμα της.
.jpg/1024px-Bosnia_and_Herzegovina-02255_-_Old_Bridge_(10481433925).jpg)
Φωτογραφία Dennis Jarvis
Με μήκος 28,7 μέτρα, πλάτος 4 και 19 μέτρα ύψος η γέφυρα ήταν ένα αριστούργημα της μηχανικής του 16ου αιώνα, οπότε και κατασκευάστηκε, από τον Οθωμανό αρχιτέκτονα Μιμάρ Χαϊρουντίν ή και Χαϊρεντίν ύστερα από παραγγελία του σουλτάνου Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή. Στα άκρα της υπάρχουν 2 οχυρωματικοί πύργοι, ο Χελέμπιγια στο βόρειο ανατολικό και ο Τάρα στο νοτιοδυτικό, οι οποίοι αποκαλούνται μοστάρι, δηλαδή φύλακες της γέφυρας.
Φωτογραφία Mark Ahsmann
Φωτογραφία brian395
Η γέφυρα καταστράφηκε στις 9 Νοεμβρίου του 1993 κατά τη διάρκεια του πολέμου της Βοσνίας ύστερα από 427 χρόνια ύπαρξης. Η καταστροφή, ύστερα από πολύωρο βομβαρδισμό, καταγράφηκε από ερασιτεχνικές κάμερες. Σύμφωνα με το πόρισμα του διεθνούς δικαστηρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία η γέφυρα καταστράφηκε εκ προθέσεως από το Κροατικό Συμβούλιο Άμυνας. Ύστερα από το τέλος του γιουγκοσλαβικού εμφυλίου ανακατασκευάστηκε, υπό την επίβλεψη της Παγκόσμιας Τράπεζας, της Ουνέσκο, του Ιδρύματος Αγά Χαν και του Παγκόσμιου Ταμείου Μνημείων. Στο μέτρο του δυνατού χρησιμοποιήθηκαν οι αυθεντικοί ογκόλιθοι της γέφυρας του 1566 όπου υπήρχαν ακόμα και ήταν αξιοποιήσιμοι, οι οποίοι ανασύρθηκαν από το ποτάμι από Ούγγρους δύτες. Συνολικά τοποθετήθηκαν 1088 ογκόλιθοι.
Φωτογραφία Mark Ahsmann
Φωτογραφία Pricey
Στις 15 Ιουλίου 2005 η γέφυρα και τα περίχωρα της χαρακτηρίστηκαν από την Ουνέσκο ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς όχι μόνο λόγω της αρχιτεκτονικής της αξίας αλλά και της μεγάλης συμβολικής της σημασίας. Είναι το πρώτο μνημείο της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης στον κατάλογο της Ουνέσκο . H Ουνέσκο χαρακτήρισε τη γέφυρα ως «Σύμβολο συμφιλίωσης, διεθνούς συνεργασίας και σύμβολο της συνύπαρξης διαφορετικών θρησκειών, πολιτισμών και εθνοτήτων». Επιπλέον η γέφυρα προστατεύεται ως πολιτιστικό δημιούργημα από τη συνθήκη της Χάγης.
Φωτογραφία archer10 (Dennis) (75M Views)
Ανάμεσα στους νέους του Μόσταρ υπάρχει η παράδοση να πηδούν από τη γέφυρα στον Νερέτβα, η οποία πλέον αποτελεί τουριστική ατραξιόν. Επειδή τα νερά είναι πολύ κρύα και η γέφυρα βρίσκεται πολύ ψηλά πάνω από το ποτάμι, η κατάδυση απαιτεί θάρρος και πολύ καλή φυσική κατάσταση. Το έθιμο λέγεται πως ξεκίνησε από την περίοδο της κατασκευής της γέφυρας και η πρώτη αναφορά κατάδυσης χρονολογείται το 1665. Από το 1986 διεξάγεται κάθε καλοκαίρι και ένας σχετικός διαγωνισμός.
.jpg/1024px-Bosnia_and_Herzegovina_Apr-28-2012_243_(7155972122).jpg)
Φωτογραφία CJ
Η γέφυρα εδώ και αιώνες θεωρείται ένα σύμβολο γεφύρωσης της Ανατολής με τη Δύση, όχι μόνο του Χριστιανικού με τον Ισλαμικό κόσμο αλλά και των καθολικών Κροατών με τους ορθόδοξους Σέρβους. Εκτείνεται πάνω από τον ποταμό Νερέτβα και ενώνει το κυριαρχούμενο από Βόσνιους ανατολικό τμήμα της πόλης με το κυριαρχούμενο από Κροάτες δυτικό τμήμα της.
Με μήκος 28,7 μέτρα, πλάτος 4 και 19 μέτρα ύψος η γέφυρα ήταν ένα αριστούργημα της μηχανικής του 16ου αιώνα, οπότε και κατασκευάστηκε, από τον Οθωμανό αρχιτέκτονα Μιμάρ Χαϊρουντίν ή και Χαϊρεντίν ύστερα από παραγγελία του σουλτάνου Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή. Στα άκρα της υπάρχουν 2 οχυρωματικοί πύργοι, ο Χελέμπιγια στο βόρειο ανατολικό και ο Τάρα στο νοτιοδυτικό, οι οποίοι αποκαλούνται μοστάρι, δηλαδή φύλακες της γέφυρας.
Η γέφυρα καταστράφηκε στις 9 Νοεμβρίου του 1993 κατά τη διάρκεια του πολέμου της Βοσνίας ύστερα από 427 χρόνια ύπαρξης. Η καταστροφή, ύστερα από πολύωρο βομβαρδισμό, καταγράφηκε από ερασιτεχνικές κάμερες. Σύμφωνα με το πόρισμα του διεθνούς δικαστηρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία η γέφυρα καταστράφηκε εκ προθέσεως από το Κροατικό Συμβούλιο Άμυνας. Ύστερα από το τέλος του γιουγκοσλαβικού εμφυλίου ανακατασκευάστηκε, υπό την επίβλεψη της Παγκόσμιας Τράπεζας, της Ουνέσκο, του Ιδρύματος Αγά Χαν και του Παγκόσμιου Ταμείου Μνημείων. Στο μέτρο του δυνατού χρησιμοποιήθηκαν οι αυθεντικοί ογκόλιθοι της γέφυρας του 1566 όπου υπήρχαν ακόμα και ήταν αξιοποιήσιμοι, οι οποίοι ανασύρθηκαν από το ποτάμι από Ούγγρους δύτες. Συνολικά τοποθετήθηκαν 1088 ογκόλιθοι.
Στις 15 Ιουλίου 2005 η γέφυρα και τα περίχωρα της χαρακτηρίστηκαν από την Ουνέσκο ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς όχι μόνο λόγω της αρχιτεκτονικής της αξίας αλλά και της μεγάλης συμβολικής της σημασίας. Είναι το πρώτο μνημείο της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης στον κατάλογο της Ουνέσκο . H Ουνέσκο χαρακτήρισε τη γέφυρα ως «Σύμβολο συμφιλίωσης, διεθνούς συνεργασίας και σύμβολο της συνύπαρξης διαφορετικών θρησκειών, πολιτισμών και εθνοτήτων». Επιπλέον η γέφυρα προστατεύεται ως πολιτιστικό δημιούργημα από τη συνθήκη της Χάγης.
Ανάμεσα στους νέους του Μόσταρ υπάρχει η παράδοση να πηδούν από τη γέφυρα στον Νερέτβα, η οποία πλέον αποτελεί τουριστική ατραξιόν. Επειδή τα νερά είναι πολύ κρύα και η γέφυρα βρίσκεται πολύ ψηλά πάνω από το ποτάμι, η κατάδυση απαιτεί θάρρος και πολύ καλή φυσική κατάσταση. Το έθιμο λέγεται πως ξεκίνησε από την περίοδο της κατασκευής της γέφυρας και η πρώτη αναφορά κατάδυσης χρονολογείται το 1665. Από το 1986 διεξάγεται κάθε καλοκαίρι και ένας σχετικός διαγωνισμός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου