Ποια είναι η πρώτη εικόνα που σας έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτεστε τα σκαθάρια;; Σίγουρα θα είναι η εικόνα ενός σκουρόχρωμου ζωύφιου, με περίεργη ίσως εμφάνιση, που τρέχει στο έδαφος. Θα παραξενευόσασταν αν σας έλεγα ότι μέσα στα φυλλώματα των δασών κρύβονται χιλιάδες ζωντανά "πετράδια", που λάμπουν και γυαλίζουν σαν αληθινά κοσμήματα αλλά περνούν απαρατήρητα από τους ανθρώπους;;
Γνωρίστε λοιπόν τα σκαθάρια της οικογένειας Chrysomelidae ή αλλιώς τα "σκαθάρια των φύλλων". Περισσότερα από 35.000 είδη, που ανήκουν σε 2.500 γένη, περιλαμβάνονται σε αυτή την οικογένεια.
Η γνωριμία μας θα ξεκινήσει με το σκαθάρι Chrysomela populi. Έντονο κόκκινο χρόνο στα έλυτρά του και μια μαύρη κηλίδα στη βάση του. Κάποια έχουν πορτοκαλί χρώμα.
Φωτογραφία Beentree
Δεν υστερεί στην φωτεινότητα του χρώματος και το Chrysolina Grossa, που ξεχωρίζει από το προηγούμενο είδος από τις μεγαλύτερες κεραίες του και τον προθώρακα.
Φωτογραφία Hectonichus
Πάμε σε ένα κιτρινωπό είδος, το σκαθάρι Chrysomela vigintipunctata. Είκοσι μαύρα στίγματα διακρίνονται πάνω στα φτερά του κι έχει μαύρο προθώρακα και κεφάλι.
Φωτογραφία Hectonichus
Τα σκαθάρια τρέφονται με φύλλα και τα ενήλικα και οι προνύμφες. Αποθηκεύουν στο σώμα τους χημικές ουσίες των φυτών και έτσι γίνονται δηλητηριώδη για τα αρπακτικά ζώα. Αυτός είναι και ο λόγος που έχουν τόσο φωτεινά χρώματα.
Το σώμα τους έχει οβάλ σχήμα, όπως αυτό της πασχαλίτσας. Το μήκος τους κυμαίνεται από 5-15 mm και η κεραία τους είναι λίγο μικρότερη από το μισό τους σώματός τους. Ένα από τα χαρακτηριστικά τους είναι ότι μπορούν να κρύψουν τα πόδια και τις κεραίες τους κάτω από τα φτερά τους, όταν κάθονται πάνω σ' ένα φύλλο.
Το γένος Paropsis περιλαμβάνει είδη που ποικίλλουν σε σχήμα και χρώμα. Είναι πολύχρωμα με περίτεχνα σχέδια στα φτερά τους. Δείτε το Paropsis charybdis.
Φωτογραφία servitude
και το Paropsis maculata
Φωτογραφία bareego
Τα σκαθάρια ανήκουν στην τάξη των κολεοπτέρων, που είναι η μεγαλύτερη τάξη στην ομοταξία των εντόμων. Περιλαμβάνει το 25 % όλων των γνωστών ζωικών ειδών. Είναι γνωστά περίπου 400.000 διαφορετικά είδη, που αποτελούν το 40% όλων των εντόμων που έχουν καταγραφεί. Στην Ευρώπη βρίσκονται περίπου 20.000 είδη κολεοπτέρων. Η ποικιλομορφία τους είναι μεγάλη. Απαντώνται σε όλους τους μεγάλους οικοτόπους, εκτός από τις θαλάσσιες και πολικές περιοχές.
Τα σκαθάρια των φύλλων, που ανήκουν στο γένος Paropsisterna είναι είδη ενδημικά στην Αυστραλία και τη Νέα Γουινέα. Είδη σε κόκκινο και μαύρο, όπως το Paropsisterna vittipennis
Φωτογραφία m9rt1n
το Paropsisterna erudita
Φωτογραφία NickM12
αλλά και το Paropsisterna agricola
Φωτογραφία NickM12
και το κίτρινο-πορτοκαλί με άσπρες βούλες Paropsisterna sp., ένα είδος που συνήθως απαντάται να τρέχει πάνω σε κλαδιά και φύλλα ευκαλύπτου.
Φωτογραφία NickM12
Το πρώτο ζευγάρι φτερών των σκαθαριών είναι τα έλυτρα, τα οποία είναι σκληρά. Δεν χρησιμοποιούνται για το πέταγμα, αλλά για να προστατεύουν το πίσω μέρος του σώματος και το δεύτερο ζευγάρι φτερών. Τα πισινά φτερά συνήθως είναι διπλωμένα κάτω από τα έλυτρα, και ξεδιπλώνονται μόνο για το πέταγμα.
Για αιώνες τα έλυτρα έχουν χρησιμοποιηθεί ως κοσμήματα και για να διακοσμήσουν τα ρούχα ή άλλα αντικείμενα. Η πιο εκτεταμένη χρήση τους στον τομέα της κλωστοϋφαντουργίας ήταν στον πολιτισμό Mogul του Τζαϊπούρ στην Ινδία. Τα υπάρχοντα δείγματα των ειδών ένδυσης και αξεσουάρ στολισμένα με έλυτρα χρονολογούνται από το 17ο και τον 18ο αιώνα.
Οι κυρίες της βικτοριανής εποχής φορούσαν ζωντανά κοσμήματα-σκαθάρια δεμένα με μικροσκοπικές χρυσές αλυσίδες. Το ίδιο έκαναν και στο Μεξικό και την κεντρική Αμερική. Οι αυτόχθονες κοινωνίες σε όλη την λεκάνη του Αμαζονίου, στη Νέα Γουινέα και των ορεινών φυλών στην Ταϊλάνδη και τη Βιρμανία φορούν κοσμήματα από τα έλυτρα των σκαθαριών, που εκτός από την ομορφιά πιστεύεται ότι έχουν και την πνευματική ενέργεια του σκαθαριού.
Βέβαια, υπάρχουν και σκαθάρια φύλλων με διαφορετικό σχήμα σώματος από το οβάλ που είδατε στα είδη παραπάνω, που δεν υστερούν σε ποικιλία και ομορφιά των χρωμάτων τους. Είδη όπως:
το κατακόκκινο Lilioceris merdigera
Φωτογραφία Hectonichus
το Timarcha tenebricosa, ένα μεγάλο και ακίνδυνο σκαθάρι, που δεν πετάει. Αυτά τα σκαθάρια κινούνται αργά στο έδαφος, κυρίως τη νύχτα. Ονομάζονται και bloody-nosed beetles, γιατί προκειμένου να αμυνθούν βγάζουν από το στόμα τους ένα κοκκινωπό υγρό που έχει πολύ άσχημη γεύση για τα αρπακτικά.
Φωτογραφία Hectonichus
και το Sagra buqueti, που έχει ιριδίζοντα μεταλλικά χρώματα. Το είδος ονομάζεται και "σκαθάρι με πόδια βατράχου" και ο λόγος είναι προφανής.
Φωτογραφία bugsmanyeh
Λαμβάνοντας υπόψη τον αριθμό των σκαθαριών στον πλανήτης μας, ίσως δεν πρέπει να μας εκπλήσσει η ποικιλία τους σε σχήμα, μέγεθος, χρώμα κ.λ.π.
Διαβάστε την εγγραφή για τα σκαθάρια-χελώνες του γένους Cassidinae και δείτε φωτογραφίες εδώ.
Η γνωριμία μας θα ξεκινήσει με το σκαθάρι Chrysomela populi. Έντονο κόκκινο χρόνο στα έλυτρά του και μια μαύρη κηλίδα στη βάση του. Κάποια έχουν πορτοκαλί χρώμα.
Δεν υστερεί στην φωτεινότητα του χρώματος και το Chrysolina Grossa, που ξεχωρίζει από το προηγούμενο είδος από τις μεγαλύτερες κεραίες του και τον προθώρακα.
Πάμε σε ένα κιτρινωπό είδος, το σκαθάρι Chrysomela vigintipunctata. Είκοσι μαύρα στίγματα διακρίνονται πάνω στα φτερά του κι έχει μαύρο προθώρακα και κεφάλι.
Τα σκαθάρια τρέφονται με φύλλα και τα ενήλικα και οι προνύμφες. Αποθηκεύουν στο σώμα τους χημικές ουσίες των φυτών και έτσι γίνονται δηλητηριώδη για τα αρπακτικά ζώα. Αυτός είναι και ο λόγος που έχουν τόσο φωτεινά χρώματα.
Φωτεινό, μεταλλικό πράσινο είναι το χρώμα του είδους που βλέπετε παρακάτω κι έχει και μπλε ρίγες. Ονομάζεται Oreina gloriosa, ζει στις αλπικές περιοχές στη Γαλλία, την Ιταλία, τη Γερμανία, την Ελβετία και την Αυστρία και τρέφεται τα φύλλα ενός μόνο φυτού (Peucedanum ostruthium).
Δείτε κι αυτό! μοιάζει με το προηγούμενο αλλά έχει κόκκινες ρίγες. Επίσης το χρώμα των ελύτρων του μπορεί να μεταβάλλεται και να γίνεται μπλε ή μωβ.
Ονομάζεται Oreina speciosa.
Το γένος Paropsis περιλαμβάνει είδη που ποικίλλουν σε σχήμα και χρώμα. Είναι πολύχρωμα με περίτεχνα σχέδια στα φτερά τους. Δείτε το Paropsis charybdis.
και το Paropsis maculata
Τα σκαθάρια ανήκουν στην τάξη των κολεοπτέρων, που είναι η μεγαλύτερη τάξη στην ομοταξία των εντόμων. Περιλαμβάνει το 25 % όλων των γνωστών ζωικών ειδών. Είναι γνωστά περίπου 400.000 διαφορετικά είδη, που αποτελούν το 40% όλων των εντόμων που έχουν καταγραφεί. Στην Ευρώπη βρίσκονται περίπου 20.000 είδη κολεοπτέρων. Η ποικιλομορφία τους είναι μεγάλη. Απαντώνται σε όλους τους μεγάλους οικοτόπους, εκτός από τις θαλάσσιες και πολικές περιοχές.
Τα σκαθάρια των φύλλων, που ανήκουν στο γένος Paropsisterna είναι είδη ενδημικά στην Αυστραλία και τη Νέα Γουινέα. Είδη σε κόκκινο και μαύρο, όπως το Paropsisterna vittipennis
το Paropsisterna erudita
αλλά και το Paropsisterna agricola
και το κίτρινο-πορτοκαλί με άσπρες βούλες Paropsisterna sp., ένα είδος που συνήθως απαντάται να τρέχει πάνω σε κλαδιά και φύλλα ευκαλύπτου.
Το πρώτο ζευγάρι φτερών των σκαθαριών είναι τα έλυτρα, τα οποία είναι σκληρά. Δεν χρησιμοποιούνται για το πέταγμα, αλλά για να προστατεύουν το πίσω μέρος του σώματος και το δεύτερο ζευγάρι φτερών. Τα πισινά φτερά συνήθως είναι διπλωμένα κάτω από τα έλυτρα, και ξεδιπλώνονται μόνο για το πέταγμα.
Για αιώνες τα έλυτρα έχουν χρησιμοποιηθεί ως κοσμήματα και για να διακοσμήσουν τα ρούχα ή άλλα αντικείμενα. Η πιο εκτεταμένη χρήση τους στον τομέα της κλωστοϋφαντουργίας ήταν στον πολιτισμό Mogul του Τζαϊπούρ στην Ινδία. Τα υπάρχοντα δείγματα των ειδών ένδυσης και αξεσουάρ στολισμένα με έλυτρα χρονολογούνται από το 17ο και τον 18ο αιώνα.
Οι κυρίες της βικτοριανής εποχής φορούσαν ζωντανά κοσμήματα-σκαθάρια δεμένα με μικροσκοπικές χρυσές αλυσίδες. Το ίδιο έκαναν και στο Μεξικό και την κεντρική Αμερική. Οι αυτόχθονες κοινωνίες σε όλη την λεκάνη του Αμαζονίου, στη Νέα Γουινέα και των ορεινών φυλών στην Ταϊλάνδη και τη Βιρμανία φορούν κοσμήματα από τα έλυτρα των σκαθαριών, που εκτός από την ομορφιά πιστεύεται ότι έχουν και την πνευματική ενέργεια του σκαθαριού.
Βέβαια, υπάρχουν και σκαθάρια φύλλων με διαφορετικό σχήμα σώματος από το οβάλ που είδατε στα είδη παραπάνω, που δεν υστερούν σε ποικιλία και ομορφιά των χρωμάτων τους. Είδη όπως:
το κατακόκκινο Lilioceris merdigera
το Timarcha tenebricosa, ένα μεγάλο και ακίνδυνο σκαθάρι, που δεν πετάει. Αυτά τα σκαθάρια κινούνται αργά στο έδαφος, κυρίως τη νύχτα. Ονομάζονται και bloody-nosed beetles, γιατί προκειμένου να αμυνθούν βγάζουν από το στόμα τους ένα κοκκινωπό υγρό που έχει πολύ άσχημη γεύση για τα αρπακτικά.
και το Sagra buqueti, που έχει ιριδίζοντα μεταλλικά χρώματα. Το είδος ονομάζεται και "σκαθάρι με πόδια βατράχου" και ο λόγος είναι προφανής.
Λαμβάνοντας υπόψη τον αριθμό των σκαθαριών στον πλανήτης μας, ίσως δεν πρέπει να μας εκπλήσσει η ποικιλία τους σε σχήμα, μέγεθος, χρώμα κ.λ.π.
Διαβάστε την εγγραφή για τα σκαθάρια-χελώνες του γένους Cassidinae και δείτε φωτογραφίες εδώ.
Ενταξει αλλα τα ελυτρα τι ειναι; Εσυ το γνωριζεις, εγω που το διαβαζω τι να υποθεσω; Το κελυφος, τα πτερυγια, το μπουζοκαλωδιο; Βαλε μεσα σε παρενθεση τι διαολο ειναι αυτο, που να τα γνωριζουμε εμεις οι αδαεις; Τα ιδια και στην κηπουρικη σε διαφορα συγγραμματα, γραφουν θεωριες χωρις καποια επεξηγηση ή καποιο σχεδιαγραμμα σε τι αναφερονται και ο,τι καταλαβει ο αναγνωστης! τρεχα γυρευε δηλαδη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσον αφορά στις άγνωστες λέξεις (υπάρχουν κι άλλες σε διάφορες εγγραφές μου) θεωρώ ότι δεν είναι και τόσο δύσκολο να αναζητήσει κανείς τον ορισμό τους στο διαδίκτυο και μερικές φορές είναι και πιο διαφωτιστικό, ειδικά σε λέξεις όπως τα έλυτρα που ο ορισμός τους δεν είναι μονολεκτικός. Σας ευχαριστώ για το σχόλιο.
Διαγραφή