Οι κουκουβάγιες ή γλαύκες είναι μοναχικά, νυχτόβια, αρπακτικά πτηνά. Τρέφονται κυρίως με μικρά θηλαστικά, πουλιά, έντομα και μικρά τρωκτικά, όπως ποντίκια, αρουραίους και λαγούς. Κάποιες είναι προσαρμοσμένες ώστε να κυνηγούν ψάρια. Τα περισσότερα είδη είναι νυχτόβια και κυνηγούν μόνο στο σκοτάδι. Κάποια είδη είναι αμυδρώς δραστήρια κατά την αυγή και το σούρουπο, ενώ υπάρχουν και λίγα είδη που κυνηγούν την ημέρα.
Ο αγώνας για την επιβίωση είναι σκληρός και το σώμα τους χαρακτηρίζεται από αξιοσημείωτες προσαρμογές στις ανάγκες ενός νυχτόβιου θηρευτή. Οι δεξιότητες και τα χαρακτηριστικά διαφέρουν ελαφρώς από είδος σε είδος. Τα περισσότερα χαρακτηριστικά όμως είναι κοινά ανάμεσα στα είδη.
Φωτογραφία Tony McLean
Έχουν μακριές και στρογγυλεμένες φτερούγες, κοντή ουρά και ένα δυσαναλόγως μεγάλο κεφάλι με ένα δισκοειδές μεγάλο πρόσωπο. Τα ράμφη τους είναι κυρτά και γαμψά. Όλες οι γλαύκες έχουν ιδιαίτερα οξυμένες τις αισθήσεις της ακοής και της οράσεως.
Φωτογραφία jhusband
Τα μάτια, δυσανάλογα μεγάλα σε σχέση με το κεφάλι τους, είναι τοποθετημένα μπροστά, έτσι ώστε να επιτυγχάνεται στερεοσκοπική όραση, κάτι το οποίο είναι απαραίτητο σε κάθε θηρευτή, ώστε να μπορεί να κάνει σωστή εκτίμηση αποστάσεων και ταχυτήτων.
Φωτογραφία Muriel (Birdybird)
Αντί να κινούνται τα μάτια τους, οι κουκουβάγιες περιστρέφουν το κεφάλι τους για να απεικονίσουν το περιβάλλον τους. Η περιστρεφόμενη ακτίνα του κεφαλιού τους είναι περίπου 270 °, κάτι που τους δίνει τη δυνατότητα να δουν πίσω τους, χωρίς να μετακινήσουν τον κορμό τους. Αυτή η ικανότητα ελαχιστοποιεί την σωματική κίνηση και έτσι μειώνει την ποσότητα του ήχου που κάνει η κουκουβάγια, καθώς περιμένει για το θήραμα.
Φωτογραφία Rum Village Park
Αντί να κινούνται τα μάτια τους, οι κουκουβάγιες περιστρέφουν το κεφάλι τους για να απεικονίσουν το περιβάλλον τους. Η περιστρεφόμενη ακτίνα του κεφαλιού τους είναι περίπου 270 °, κάτι που τους δίνει τη δυνατότητα να δουν πίσω τους, χωρίς να μετακινήσουν τον κορμό τους. Αυτή η ικανότητα ελαχιστοποιεί την σωματική κίνηση και έτσι μειώνει την ποσότητα του ήχου που κάνει η κουκουβάγια, καθώς περιμένει για το θήραμα.
Τα όργανα της ακοής είναι τοποθετημένα ασύμμετρα στο κεφάλι του πτηνού και η διαμόρφωση του προσώπου είναι τέτοια, ώστε να κατευθύνει τα ακουστικά κύματα στους ακουστικούς πόρους. Η ασύμμετρη τοποθέτηση των αυτιών στο κρανίο επιτρέπει στην κουκουβάγια να εντοπίσει το θήραμά της. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τα αυστηρώς νυχτόβια είδη, όπως η Τυτώ.
Φωτογραφία Tony McLean
Πάρα πολλές γλαύκες έχουν στην κορυφή της κεφαλής χαρακτηριστικές τούφες, οι οποίες ονομάζονται αντία. Τα αντία αποτελούνται από φτερά και δεν έχουν καμία σχέση με την ακοή. Η λειτουργία τους δεν έχει ακόμα εξακριβωθεί.
Φωτογραφία Tyler C. Grudowski Photography
Έμφυτη είναι η ικανότητά τους να πετούν αθόρυβα, αλλά και πιο αργά σε σύγκριση με άλλα αρπακτικά πτηνά. Ο αθόρυβος τρόπος πτήσης τους δίνει σημαντικό πλεονέκτημα σε σχέση με το θήραμα. Οι γλαύκες έχουν σε σχέση με το σωματικό τους βάρος δυσαναλόγως μεγάλη επιφάνεια πτερύγων. Σε συνδυασμό με το μαλακό και πυκνό πτέρωμα επιτυγχάνουν έτσι μια σχεδόν απολύτως αθόρυβη πτήση. Αυτά τα μοναδικά χαρακτηριστικά μειώνουν τη συχνότητα θορύβου κάτω από 2 kHz, καθιστώντας το επίπεδο του ήχου που εκπέμπεται κάτω από το φάσμα ακρόασης της συνήθους λείας της κουκουβάγιας.
Φωτογραφία libby owen
Οι ακουστικές και οπτικές δυνατότητες της κουκουβάγιας της επιτρέπουν να εντοπίσει και να ακολουθήσει τη λεία της. Το τελικό χτύπημα όμως έρχεται από τα νύχια και το ράμφος της. Τα νύχια της είναι αυτά που συνθλίβουν το κρανίο του θηράματος και συνθλίβουν το σώμα του. Η δύναμη σύνθλιψης στα νύχια μιας κουκουβάγιας ποικίλλει ανάλογα με το μέγεθος και το είδος θηράματος, καθώς και με το μέγεθος της κουκουβάγιας. Το κοντό και κυρτό ράμφος της είναι αυτό που ξεσκίζει το σώμα του θηράματος.
Φωτογραφία North Carolina Museum of Natural Sciences
Ο χρωματισμός του φτερώματος της κουκουβάγιας έχει καθοριστικό ρόλο στην ικανότητα της κουκουβάγιας να προσαρμόζεται στο φυσικό περιβάλλον και να γίνεται σχεδόν αόρατη. Συνήθως, το μόνο σημάδι που μαρτυρά την παρουσία της είναι φωνήσεις ή τα έντονα χρωματισμένα μάτια της.
Φωτογραφία Boréal
Φωτογραφία Rachel Bilodeau
Φωτογραφία Boréal
Φωτογραφία Moonlight0551
Φωτογραφία Rachel Bilodeau
Οι ακουστικές και οπτικές δυνατότητες της κουκουβάγιας της επιτρέπουν να εντοπίσει και να ακολουθήσει τη λεία της. Το τελικό χτύπημα όμως έρχεται από τα νύχια και το ράμφος της. Τα νύχια της είναι αυτά που συνθλίβουν το κρανίο του θηράματος και συνθλίβουν το σώμα του. Η δύναμη σύνθλιψης στα νύχια μιας κουκουβάγιας ποικίλλει ανάλογα με το μέγεθος και το είδος θηράματος, καθώς και με το μέγεθος της κουκουβάγιας. Το κοντό και κυρτό ράμφος της είναι αυτό που ξεσκίζει το σώμα του θηράματος.
Ο χρωματισμός του φτερώματος της κουκουβάγιας έχει καθοριστικό ρόλο στην ικανότητα της κουκουβάγιας να προσαρμόζεται στο φυσικό περιβάλλον και να γίνεται σχεδόν αόρατη. Συνήθως, το μόνο σημάδι που μαρτυρά την παρουσία της είναι φωνήσεις ή τα έντονα χρωματισμένα μάτια της.
ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟ
ΑπάντησηΔιαγραφήEξαιρετική περιγραφή, υπέροχες εικόνες !!
ΑπάντησηΔιαγραφή