Nalini Nadkarni-η βασίλισσα της έρευνας του τροπικού δάσους

Η Nalini Nadkarni είναι μία Αμερικανίδα οικολόγος, πρωτοπόρος στην μελέτη του θόλου των τροπικών δασών της Κόστα Ρίκα. Ονομάζεται "βασίλισσα της έρευνας του τροπικού δάσους". Χρησιμοποιώντας εξοπλισμό αναρρίχησης για την ανάβασή της, η  Nadkarni είναι η πρώτη που πραγματοποίησε μία καταγραφή του θόλου το 1981, την οποία ακολούθησαν άλλες δύο το 1984.  

Φωτογραφία Bill HR

Έχει περάσει δεκαετίες της ζωής της ανεβαίνοντας στα δέντρα των τροπικών δασών στην Κόστα Ρίκα, στην Παπούα Νέα Γουινέα, στον Αμαζόνιο κ.ά. εξερευνώντας τον κόσμο των φυτών και ζώων που ζουν στον θόλο των τροπικών δασών και μαθαίνοντας πως το ανώτερο στρώμα του δάσους αλληλεπιδρά με τον κόσμο κάτω από αυτό.

Το αρχικό ενδιαφέρον της  Nadkarni  ήταν η οικολογική απεικόνιση του τροπικού δάσους, λόγω της αντίφασης στη ζωή των φυτών. Υπάρχει τόση αφθονία και ποικιλία φυτών στο τροπικό δάσος, παρά την φτωχή θρεπτικότητα του εδάφους του και ο στόχος της ήταν να ανακαλύψει τον τρόπο με τον οποίο διατηρείται η ζωή των φυτών. 

Φωτογραφία Gondwananet

Τα τροπικά δάση φιλοξενούν περισσότερα είδη σε όλο τον κόσμο από όλα τα άλλα βιοσυστήματα. Περίπου το 80 τοις εκατό(%) των γνωστών βιοποικιλοτήτων του πλανήτη μπορεί να βρεθεί σε ένα τροπικό δάσος.Οι φυλλώδεις κορυφές των ψηλών δέντρων - επέκταση γύρω στα 50 με 85 μέτρα πάνω από το δάπεδο του δάσους - αποτελούν τον υποόροφο. Η οργανική ύλη που πέφτει στο δάπεδο δάσος αποσυντίθεται γρήγορα. Τα τροπικά δάση εν μέρει χαρακτηρίζονται από υψηλή βροχόπτωση. Αυτό συχνά οδηγεί σε φτωχά εδάφη, λόγω έκπλυσης των διαλυτών θρεπτικών ουσιών.

Πηγή φωτογραφίας

Οι μελέτες της αποκάλυψαν ότι τα επίφυτα, τα οποία είναι μη παρασιτικά φυτά, όπως οι ορχιδέες, οι βρομέλιες και οι φτέρες, που ζουν στα κλαδιά και στους κορμούς των άλλων φυτών, παγιδεύουν οργανικά υλικά κάτω από το σύστημα των ριζών τους. Τελικώς, αυτά τα οργανικά υλικά σχηματίζουν ένα πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά "χαλί". Τα δέντρα του τροπικού δάσους έχουν αναπτύξει εναέριες ρίζες, απόρροια των κορμών και των κλαδιών τους, ώστε να αφομοιώσουν κι αυτά τις θρεπτικές ουσίες. Οι εναέριες ρίζες είναι αυτές που ενισχύουν τα δέντρα του τροπικού δάσους,  προσφέροντας τροφή την οποία δεν ελάμβαναν από το φτωχό σε θρεπτικά συστατικά έδαφος.

Φωτογραφία Kat555.

Η Nadkarni και το έργο της στο τροπικό δάσος της Κόστα Ρίκα παρουσιάστηκε το 1988 σε τηλεοπτική σειρά του καναλιού PBS, με τίτλο "The second voyage of the Mimi" με πρωταγωνιστή τον ηθοποιό Ben Affleck. Υποστηρίζει την προσπάθεια ευαισθητοποίησης του κοινού και το έργο της τονίστηκε στην ιστοσελίδα του Εθνικού Ιδρύματος Επιστημών. Επίσης έγραψε κάποιο κείμενο (πρόλογο και εισαγωγικά) σε ένα βιβλίο για νέους εξερευνητές με τον τίτλο  Kingfisher Voyages: Rain Forest, που εκδόθηκε το 2006. Είναι η συγγραφέας του βιβλίου με τίτλο "Between Earth and Sky: Our Intimate Connections to Trees". Στο βιβλίο αυτό, μέσα από προσωπικές ιστορίες, παρουσιάζει τη σύνδεση που έχουμε με το δάσος, την απίστευτη ποικιλία αγαθών και υπηρεσιών που αυτό μας παρέχει και τα ισχυρά μαθήματα που μπορούμε να πάρουμε απ΄αυτό.

Φωτογραφία MajoraCarterGroup

Η Nalini Nadkarni γεννήθηκε το 1954 στην Bethesda, Maryland των ΗΠΑ. Είναι το τρίτο παιδί του Moreshwar και της Goldie Nadkarni. Ο πατέρας της μετανάστευσε στην Iowa από την Thana της Ινδίας. Έκανε προπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Μπράουν και έλαβε διδακτορικό από το Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον. Κατοικεί στην Ολύμπια της Ουάσινγκτον, όπου διδάσκει στο Evergreen State College. Είναι παντρεμένη με τον Jack Longino, ο οποίος επίσης διδάσκει στο  Evergreen κι έχουν δύο παιδιά.

Φωτογραφία  Foto Martien

Το έργο της εκτός του κολεγίου είναι συναρπαστικό. Με τη βοήθεια μη παραδοσιακών φορέων (δραστηριότητες με χορευτικά συγκροτήματα, φυλακισμένους, ποιητές, ιερείς) προσπαθεί να μεταφέρει στο ευρύ κοινό τις γνώσεις της για τα δέντρα και το οικοσύστημα του δάσους. Σχετίζεται άμεσα με τα τρία σημαντικότερα περιβαλλοντικά ζητήματα της εποχής μας: τη διατήρηση της βιοποικιλότητας, τη σταθερότητα του παγκόσμιου κλίματος και τη βιωσιμότητα των δασών.

"Όταν κατανοήσουμε τη φύση, τότε θα έρθουμε σε επαφή με τα βαθύτερα και πιο σημαντικά μέρη του εαυτού μας", λέει η Nalini Nadkarni.

Φωτογραφία kuow949

Πηγές 1 2 3 4

Ωκεανοί της Γης

Οι πέντε ωκεανοί του πλανήτη Γη συνολικά καλύπτουν σχεδόν τα τρία τέταρτα (71%) της επιφάνειας της γης, περιέχουν δε το 97% του νερού και το 90% των ηφαιστείων, ενώ σχεδόν τα μισά από τα παγκόσμια θαλάσσια ύδατα παρουσιάζουν βάθος μεγαλύτερο των 3.000 μέτρων.

Φωτογραφία Tiago Fioreze

Οι ωκεανοί επικοινωνούν μεταξύ τους. 
Στην πραγματικότητα όλο το αλμυρό νερό του πλανήτη αποτελεί μια ενιαία μάζα, που ονομάζεται «παγκόσμιος ωκεανός» και καλύπτει το 70% της επιφάνειας του πλανήτη.

Φωτογραφία dgaponenko

Το βαθύτερο σημείο στον ωκεανό είναι η τάφρος των Μαριανών (Mariana Trench), η οποία βρίσκεται στον Ειρηνικό Ωκεανό βόρεια των Μαριάνων νήσων (Marianna Islands). Έχει μέγιστο βάθος 10.971 μέτρων. Αν βάζαμε το ψηλότερο βουνό του πλανήτη, το Έβερεστ, που έχει ύψος 8.846 μέτρα στη τάφρο των Μαριανών θα καλυπτόταν από το νερό, σε βάθος περισσότερο από 1,5 χλμ.

Φωτογραφία PatrickSmithPhotography
Επίσης, θεωρείται ότι το ψηλότερο βουνό της Γης είναι το Έβερεστ. Όμως στην πραγματικότητα, το Μάουνα Κέα, ένα ανενεργό ηφαίστειο της Χαβάης με υψόμετρο 4.205 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, είναι πιο ψηλό. Το μεγαλύτερο μέρος του βρίσκεται κάτω από το επίπεδο της θάλασσας. Όταν μετριέται από τον πυθμένα του ωκεανού ανέρχεται σε περισσότερα από 10.200 μέτρα.

Φωτογραφία Mikkel Bækhøj Christensen
Το υποβρύχιο φαράγγι Monterey Bay είναι βαθύτερο και μεγαλύτερο από το Γκραντ Κάνυον. Το 90% της ηφαιστειακής δραστηριότητας στον πλανήτη παρατηρείται στους ωκεανούς.
Υποθαλάσσιοι σεισμοί, εκρήξεις ηφαιστείων και κατολισθήσεις μπορούν να προκαλέσουν τσουνάμι. Το μεγαλύτερο καταγεγραμμένο τσουνάμι είχε ύψος 60 μέτρων και προσκλήθηκε από σεισμό μεγέθους 8,9 της κλίμακας Ρίχτερ στον κόλπο της Αλάσκας το 1899.

Φωτογραφία Pieter Musterd

Οι ωκεανοί είναι οικότοπος για 230.000 γνωστά είδη. Τα βάθη των ωκεανών όμως παραμένουν ανεξερεύνητα. Ως εκ τούτου, υπολογίζεται ότι, μπορεί να υπάρχουν περισσότερα από 2 εκατομμύρια θαλάσσια είδη. Η ζωή μέσα στους ωκεανούς εξελίχθηκε 3 δισεκατομμύρια χρόνια πριν εξελιχθεί η ζωή στη Γη.

Φωτογραφία Uxbona

Οι ωκεανοί έχουν μεγάλη σημασία για την οικολογική ισορροπία της Γης, γιατί:  Αποτελούν τους κυριότερους ρυθμιστές του κλίματος. Διαφοροποιούν τη θερμοκρασία της Γης απορροφώντας την εισερχόμενη ηλιακή ακτινοβολία, την οποία αποθηκεύουν ως θερμική ενέργεια. Τα συνεχώς μετακινούμενα ωκεάνια ρεύματα, κατανέμουν αυτή τη θερμική ενέργεια σε όλη τη Γη.

Το 85% του οξυγόνου παράγεται στους ωκεανούς. Αυτό γίνεται από το φυτοπλαγκτόν το οποίο αποτελεί και τη βάση της τροφικής αλυσίδας των οργανισμών που ζουν στους ωκεανούς.

Φωτογραφία Nyks

Από τα τέλη του 19ου αιώνα υπάρχει μια μέση άνοδος της θερμοκρασίας των ωκεανών. Υπολογίζεται σε 0,33 βαθμούς Κελσίου στα στρώματα των ωκεανών έως βάθος 700 μέτρων και 0,39 βαθμούς σε βάθος 366 μέτρων. Η αύξηση της θερμοκρασίας είναι μεγαλύτερη στην επιφάνεια των ωκεανών, όπου φτάνει τους 0,59 βαθμούς, ενώ μειώνεται στους 0,12 βαθμούς Κελσίου σε βάθος  900 μέτρων. Η διαχρονική άνοδος της θερμοκρασίας είναι μεγαλύτερη στον Ατλαντικό απ' ό,τι στον Ειρηνικό ωκεανό.

Φωτογραφία â–ºCubaGallery

Ο Ειρηνικός Ωκεανός  είναι η μεγαλύτερη μάζα νερού στη γη. Καλύπτει το 1/3 της επιφάνειάς της. Το μέσο βάθος του Ειρηνικού ωκεανού υπερβαίνει τα 4.000 μέτρα. Στον Ειρηνικό ωκεανό βρίσκονται 25.000 νησιά, περισσότερα από όλα τα υπόλοιπα του κόσμου, η πλειονότητα των οποίων βρίσκεται κάτω από τον ισημερινό.

Φωτογραφία dgaponenko

Ο Ατλαντικός Ωκεανός είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος ωκεανός της γης, μετά τον Ειρηνικό και καλύπτει το ένα πέμπτο της επιφάνειάς της. Το μέσο βάθος του είναι 4.000 μέτρα, εμφανίζει όμως ανισομέρειες εξαιτίας της παρουσίας τάφρων και εκτεταμένων υφαλορράχεων, που αποτελούν πραγματικές υποβρύχιες οροσειρές. Το σημαντικότερο χαρακτηριστικό είναι η τεράστια υφαλορράχη, που ξεκινά από την Ισλανδία, διασχίζει τον Ατλαντικό σε όλο το μήκος του , φτάνοντας σχεδόν έως την Ανταρκτική.

Φωτογραφία hn.

Ο Ινδικός Ωκεανός είναι ο τρίτος μεγαλύτερος ωκεανός της γης και καλύπτει σχεδόν το 20% της επιφάνειάς της. Ο βυθός του διασχίζεται από αρκετές υποβρύχιες οροσειρές, οι οποίες δημιουργούν διάφορες λεκάνες. Το μέσο βάθος του είναι 4.000 μέτρα, ενώ το μέγιστο φτάνει τα 7.450 μέτρα, στην τάφρο της Σούνδης, κοντά στην ακτή της Ιάβας.

Φωτογραφία Rv

Ο Ανταρκτικός Ωκεανός διαβρέχει την Ανταρκτική ήπειρο. Είναι ο τέταρτος μεγαλύτερος ωκεανός της γης. Έρευνα, που έγινε το 2008, έδειξε ότι αποτελεί μια τεράστια αποθήκη διοξειδίου του άνθρακα του πλανήτη μας.

Φωτογραφία Mathilde PRIGENT

Ο Αρκτικός Ωκεανός, βρίσκεται στην περιοχή του Βόρειου πόλου, είναι ο μικρότερος και ο πιο ρηχός από τους πέντε ωκεανούς της γης. Κατά την περίοδο του χειμώνα καλύπτεται με πάγο απ' άκρη σε άκρη. Ετησίως δημιουργούνται στον Αρκτικό ωκεανό 10.000-50.000 παγόβουνα.

Φωτογραφία Gérald Tapp

Φωτογραφία  â–ºCubaGallery

Φωτογραφία hn

Φωτογραφία Mike Switzerland

Φωτογραφία JJ Harrison 

Φωτογραφία S@ilor

Πηγές 1 2 3 4 5 6 7 

Aposematism-αν με φας θα το μετανιώσεις!!

Η φύση έχει προικίσει ορισμένα ζώα με ένα ιδιαίτερο τρόπο να υπερασπίζονται τον εαυτό τους έναντι των θηρευτών τους. Χρησιμοποιούν σήματα προειδοποίησης για να αποτρέψουν τους πιθανούς θηρευτές τους.

Ο αγγλικός όρος γι΄αυτή τη φυσική ιδιότητα κάποιων ζώων είναι Aposematism. Είναι ένας αμυντικός μηχανισμός με τον οποίο οι πιθανοί θηρευτές προειδοποιούνται για την ύπαρξη ενός δευτεροβάθμιου αμυντικού μηχανισμού. Τα προειδοποιητικά σήματα είναι ωφέλιμα και για τα θηράματα, αλλά και για τους θηρευτές. Έντονα χρώματα, οσμές, ήχοι ή άλλα χαρακτηριστικά μπορεί να αποτελέσουν προειδοποιητικά σήματα για τα αρπακτικά.

Ας δούμε μερικά παραδείγματα.

Τα περισσότερα είδη των βατράχων dart είναι έντονα χρωματισμένα. Τα έντονα χρώματά τους σχετίζονται με την τοξικότητά τους και τα επίπεδα των αλκαλοειδών. Με τον τρόπο αυτό προειδοποιούν τους πιθανούς θηρευτές τους ότι δεν είναι για φάγωμα.

Φωτογραφία  Michael Gäbler

Τα "βελούδινα μυρμήγκια", θηλυκές σφήκες της οικογένειας Mutillidae, άπτερες που μοιάζουν με μυρμήγκια έχουν έντονο κόκκινο ή πορτοκαλί χρώμα. Προειδοποιούν για το εξαιρετικά επίπονο τσίμπημά τους, το οποίο είναι τόσο ισχυρό ώστε να σκοτώσει μια αγελάδα. 

Φωτογραφία  ॐ dragonflyriri ॐ

Οι σφήκες που ονομάζονται "γεράκια ταραντούλες" έχουν μαύρο-μπλε χρώμα και λαμπερά φτερά με σκούρο πορτοκαλί χρώμα, στην απόχρωση της σκουριάς. Το χρώμα των φτερών τους προειδοποιεί πιθανούς θηρευτές ότι είναι επικίνδυνες.

Φωτογραφία  Ned Harris

Η Metasepia pfefferi, ένα είδος σουπιάς που απαντάται στα τροπικά νερά του Ινδο-Ειρηνικού ωκεανού είναι το μοναδικό δηλητηριώδες είδος σουπιάς. Η σάρκα της περιέχει μια μοναδική, θανατηφόρα τοξίνη και ως εκ τούτου δεν είναι για κατανάλωση. Το έντονο κόκκινο χρώμα που έχουν τα πλοκάμια της προειδοποιεί τους επίδοξους κυνηγούς της.

Φωτογραφία  Jenny (JennyHuang) from Taipei

Η συμπαθητικά πασχαλίτσα και πολλά είδη νυχτοπεταλούδων διατηρούν δυσάρεστες ή ακόμα και δηλητηριώδεις χημικές ουσίες, που οφείλονται στη διατροφή τους. Ο έντονος χρωματισμός τους, η ασυνήθιστη στάση τους, μυρωδιές και δονήσεις αποτελούν προειδοποιήσεις.

Φωτογραφία  finieddu

Η νυχτοπεταλούδα cinnabar είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα. Τα φωτεινά χρώματα της κάμπιας και της νυχτοπεταλούδας αποτελούν προειδοποίηση για κάθε αρπακτικό ζώο.

Φωτογραφία  Quartl

Φωτογραφία  Cassini2008

Η σαρανταποδαρούσα Apheloria virginiensis παράγει κυάνιο για να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Η ποσότητα που παράγει είναι 18 φορές η ποσότητα που χρειάζεται για να σκοτώσει ένα πουλί, μεγέθους περιστεριού. Οι έντονες κίτρινες ρίγες της προειδοποιούν: μείνετε μακριά!

Φωτογραφία  Cornell Fungi

Ορισμένα πουλιά επίσης, όπως τα Pitohui με τα έντονα χρώματα στο φτέρωμά τους έχουν αυτόν τον αμυντικό μηχανισμό. Το δέρμα και τα φτερά τους περιέχουν ισχυρά νευροτοξικά αλκαλοειδή, που αποτελούν τη χημική άμυνά τους απέναντι σε επιθέσεις φιδιών, αρπακτικών πουλιών και ανθρώπων.

Φωτογραφία  Terathopius

 Μερικά φυτά, όπως το Polygonum sagittatum, χρησιμοποιούν το αμυντικό αυτό όπλο για να προειδοποιήσουν τα φυτοφάγα ζώα, για τις χημικές ουσίες που περιέχουν.

Φωτογραφία  SB_Johnny

Η εξαιρετικά δυσάρεστη μυρωδιά του κουναβιού είναι άλλο ένα παράδειγμα του αμυντικού όπλου, που ονομάζεται aposematism. Η οσμή είναι τόσο ισχυρή ώστε να αποκρούσει αρκούδες και άλλους πιθανούς εχθρούς.

Φωτογραφία  Tomfriedel

Τα προειδοποιητικά σήματα aposematism είναι πιο διαδεδομένα σε ασπόνδυλα, κυρίως σε έντομα, αλλά και σε σπονδυλωτά που ως επί το πλείστον είναι είδη ερπετών, αμφιβίων και ψαριών.

Ο αμυντικός μηχανισμός aposematism βασίζεται στη μνήμη των επίδοξων θηρευτών. Ένα πουλί που κάποτε έφαγε μια ακρίδα και κατάλαβε τη δυσάρεστη γεύση της θα προσπαθήσει να μην βιώσει ξανά αυτή τη δυσάρεστη εμπειρία.

 Υπάρχουν είδη τα οποία μιμούνται είδη που έχουν την ιδιότητα aposematism. Παραδείγματος χάριν, ο σκώρος Aegeria είναι μίμος της σφήκας yellowjacket, επειδή μοιάζει με τη σφήκα. Ένα αρπακτικό ζώο που θα απέφευγε έτσι τη σφήκα θα απέφευγε ομοίως το Aegeria. Τα άκακο και αβλαβές φίδι red milk μιμείται, όσον αφορά τον έντονο χρωματισμό του, το δηλητηριώδες φίδι coral. 

Φωτογραφία  J T Williams

Πηγές  1  2