Παρασκευή 31 Αυγούστου 2012

Minack-ένα θέατρο με θέα τη θάλασσα

Το Minack είναι ένα υπαίθριο θέατρο κοντά στο Land's End της Κορνουάλης, στην Αγγλία. Είναι κατασκευασμένο πάνω σε έναν γρανιτένιο βράχο, που προεξέχει στη θάλασσα.
Πολλοί επισκέπτες φαντάζονται ότι το θέατρο χτίστηκε από Ρωμαίους κατακτητές. Αν οι λεγεώνες του Καίσαρα είχαν φτάσει σε αυτήν την περιοχή θα γοητεύονταν σίγουρα. 
Η αλήθεια όμως είναι ότι η δημιουργία του θεάτρου είναι η εκπλήρωση του ονείρου μιας εκπληκτικής γυναίκας. 
Το θέατρο είναι το πνευματικό παιδί της Rowena Cade,  η οποία ζούσε στο Minack House με θέα στον κόλπο Porthcurno. Η γυναίκα αυτή εμπνεύστηκε, σχεδίασε και πραγματοποίησε την κατασκευή του πιο πρωτότυπου θεάτρου της Βρετανίας.
Ένα βράδυ του 1929, η τοπική θεατρική ομάδα ανέβασε το "Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας" του Σαίξπηρ σε ένα λιβάδι της περιοχής. Το ίδιο επανέλαβε και την επόμενη χρονιά. Η Rowena Cade παραχώρησε τον κήπο του σπιτιού της στη θεατρική ομάδα, για να ανεβάσουν το επόμενο έργο τους, που θα ήταν "Η τρικυμία" του Σαίξπηρ. Η θέση ήταν η πιο κατάλληλη, αφού βρισκόταν δίπλα στη θάλασσα.
Η Cade,  με τη βοήθεια του κηπουρού της, διαμόρφωσε το χώρο και έφτιαξε καθίσματα, μεταφέροντας υλικά από την παραλία. Το 1932, η παράσταση ανέβηκε με μεγάλη επιτυχία. Η Rowena Cade αποφάσισε να βελτιώσει το θέατρο. Δούλευε σκληρά κατά τη διάρκεια του χειμώνα, με τη βοήθεια δύο ανδρών, του Billy Rawlings και του Charles Angove, ώστε να μπορεί η θεατρική ομάδα να παίζει το καλοκαίρι.
Το 1944 το θέατρο χρησιμοποιήθηκε για την ταινία "Love Story", με πρωταγωνιστές τον Stewart Granger και την Margaret Lockwood. Όμως οι κακές καιρικές συνθήκες τους ανάγκασαν να γυρίσουν τις περισσότερες σκηνές σε στούντιο. Το 1955 χτίστηκαν τα πρώτα καμαρίνια.
Η Rowena Cade πέθανε στις 26 Μαρτίου 1983, στην ηλικία των 89 ετών. Σήμερα, το θέατρο χρησιμοποιείται από τον Ιούνιο μέχρι τον Σεπτέμβριο, για μια πλήρη καλοκαιρινή περίοδο, κατά τη διάρκεια της οποίας ανεβαίνουν 17 θεατρικά έργα, τα οποία παράγονται από εταιρείες από όλο το Ηνωμένο Βασίλειο και επισκέπτριες εταιρείες από τις ΗΠΑ. 
Το θέατρο είναι ανοιχτό για τους επισκέπτες όλο το υπόλοιπο του έτους. Το Minack γιόρτασε τα 75α γενέθλια του το 2007 ανεβάζοντας το έργο «Τρικυμία» - το πρώτο έργο που παίχτηκε όταν άνοιξε το θέατρο το 1932. 
Το θέατρο Minack είναι και θα παραμείνει ζωντανή μαρτυρία του ονείρου, του οράματος,  της έμπνευσης, της θέλησης και της επιμονής μιας γυναίκας που αγαπούσε το θέατρο και τον Σαίξπηρ.
Πηγές 1 2 

Πέμπτη 30 Αυγούστου 2012

Hydnellum peckii-"δανέζικο γλυκό με μαρμελάδα φράουλα"

Ο κόσμος των μανιταριών είναι πολυποίκιλος και μυστηριώδης. Κάποια είναι βρώσιμα και πολλοί είναι εκείνοι που ασχολούνται με τη συλλογή τους. Άλλα είναι δηλητηριώδη και άλλα έχουν φαρμακευτικές ιδιότητες. 
Σήμερα θα γνωρίσουμε ένα ξεχωριστό μέλος της οικογένειας των μανιταριών-το Hydnellum peckii.
Το Hydnellum peckii είναι ένα είδος μανιταριού, που απαντάται βασικά στην Ευρώπη και τη βόρεια Αμερική. Το 2008 και το 2010 ανακαλύφθηκε στο Ιράν και στην Κορέα, αντίστοιχα.
Αναπτύσσεται κυρίως κάτω από τα κωνοφόρα δέντρα, ανάμεσα σε βρύα και πευκοβελόνες δεν είναι δηλητηριώδες, είναι όμως μη βρώσιμο και ξεχωρίζει με την εντυπωσιακή εμφάνισή του. 
Κατακόκκινες υγρές κηλίδες πάνω στο λευκό "καπέλο" του.
Aνατριχιαστικό ή ελκυστικό;;; 
Οι κόκκινες κηλίδες μοιάζουν με σταγόνες αίματος και δίνουν την εντύπωση ότι ο μύκητας αιμορραγεί από παντού. Ή μήπως είναι μικρές φραουλίτσες ή κερασάκια αν θέλετε πάνω σε σαντιγύ;;;
Το Hydnellum peckii ανήκει στο γένος Hydnellum της οικογένειας Bankeraceae. Είναι γνωστό με τις κοινές ονομασίες «μανιτάρι που αιμορραγεί», «δόντι που αιμορραγεί», «δόντι του διαβόλου» αλλά και «φράουλες με κρέμα». Ο λόγος είναι βέβαια προφανής και οφείλεται στην ασυνήθιστη όψη του μανιταριού.
Στο πάνω μέρος του μανιταριού εκκρίνεται μια χρωστική ουσία, η οποία έχει παρόμοιες ιδιότητες με το αντιπηκτικό ηπαρίνη. Η ουσία αυτή, που του δίνει το έντονο κόκκινο χρώμα, το προφυλάσσει από τα ζώα, που θα είχαν σκοπό να το φάνε. 
Αυτήν την εμφάνιση έχει το μανιτάρι στα πρώτα στάδια της ζωής του. Όταν ωριμάσει αλλάζει χρώμα, γίνεται καφετί και φαίνεται όπως κάθε άλλο είδος μανιταριού.
Το μανιτάρι αυτό μπορεί να φτάσει σε ύψος τα 10,5 εκατοστά, έχει δυσάρεστη μυρωδιά και το σχήμα του είναι ακανόνιστο και μεταβλητό. Τις περισσότερες φορές κολλάει επάνω σε κορμούς δέντρων και απλώνεται οριζόντια.
Οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει ότι η χρωστική ουσία atromentin, που περιέχει ο μύκητας έχει αντιπηκτικές και αντιβακτηριακές ιδιότητες. Επίσης το αποξηραμένο μανιτάρι χρησιμοποιείται για την παραγωγή χρωστικών για υφάσματα, με χρώματα που κυμαίνονται από μπεζ έως διάφορες αποχρώσεις του μπλε και του πράσινου.
Το Hydnellum peckii έχει περιγραφεί ως "δανέζικο γλυκό με μαρμελάδα φράουλα". Όμως αν δοκιμάσει κάποιος να το φάει, μια εξαιρετικά πικρή γεύση θα μείνει στο στόμα του. Παρά την δυσάρεστη γεύση του, δεν μπορούμε να μην του αναγνωρίσουμε την εξαιρετική ομορφιά του.

Τρίτη 28 Αυγούστου 2012

Οι πολύχρωμοι αλλά επιθετικοί βαλιστές ή αλλιώς triggerfish

Οι βαλιστές ή triggerfishes είναι 40 περίπου είδη ψαριών, που ανήκουν στην οικογένεια Balistidae. Κατοικούν σε τροπικά και υποτροπικά νερά στους ωκεανούς όλου του κόσμου. Ο μεγαλύτερος όμως πλούτος των ειδών αυτών υπάρχει στον Ινδο-Ειρηνικό ωκεανό. Τα περισσότερα απαντώνται σε ρηχά νερά και σε κοραλλιογενείς υφάλους, υπάρχουν όμως και κάποια που είναι πελαγίσια.
Φωτογραφία Janderk
Το μεγαλύτερο μέλος της οικογένειας είναι το stone triggerfish (Pseudobalistes naufragium), του οποίου το μήκος φτάνει το ένα μέτρο. Τα περισσότερα όμως έχουν μέγιστο μήκος μεταξύ 20 και 50 εκατοστών.
Το μπλε triggerfish, που βλέπετε στη φωτογραφία, είναι από τα πιο επιθετικά ψάρια και οι δύτες το αποφεύγουν γιατί δαγκώνει συχνά.
Οι βαλιστές έχουν οβάλ σχήμα, μεγάλο κεφάλι που καταλήγει σε ένα μικρό σαγόνι με πανίσχυρα όμως σαγόνια. Τα δόντια τους είναι προσαρμοσμένα ώστε να μπορούν να συνθλίβουν όστρακα. Τα μάτια τους είναι μικρά και βρίσκονται μακριά από το στόμα τους, στην κορυφή του κεφαλιού. Ξεχωρίζουν για τα εντυπωσιακά χρώματά τους. Τρέφονται με μαλακόστρατα, μαλάκια, αχινούς και άλλα εχινόδερμα και γενικά με πλάσματα που έχουν κέλυφος και αγκάθια.
Φωτογραφία  Kevin K Cheung
Το είδος που βλέπετε στη φωτογραφία παραπάνω είναι το pinktail triggerfish, (Melichthys vidua). Έχει χρώμα πολύ σκούρο πράσινο (φαίνεται σαν μαύρο) και χαρακτηριστική ροζ ουρά.
Είναι γνωστό ότι οι βαλιστές εμφανίζουν ένα επίπεδο νοημοσύνης, γεγονός ασυνήθιστο για τα ψάρια, κι έχουν την ικανότητα να μαθαίνουν από προηγούμενες εμπειρίες.
Ορισμένα είδη μπορεί να είναι πολύ επιθετικά προκειμένου να προστατέψουν τα αυγά τους. Τόσο ο Πικάσο (Rhinecanthus aculeatus) όσο και ο Τιτάνας (Balistoides viridescens)  υπερασπίζονται άγρια τις φωλιές τους ενάντια στους εισβολείς, όπως δύτες ή άλλους κολυμβητές. 
Φωτογραφία Arpingstone
Αυτός είναι ο Πικάσο ή αλλιώς humuhumunukunukuāpuaʻa (έτσι ονομάζεται στη Χαβάη).
Σε αντίθεση με τον μικρό Πικάσο, του οποίου το μήκος φτάνει τα 30 εκατοστά, ο Τιτάνας αποτελεί σοβαρή απειλή για τους απρόσεκτους δύτες, λόγω του μεγάλου μεγέθους του και των ισχυρών δοντιών του. Ο Τιτάνας φτάνει σε μήκος τα 75 εκατοστά και είναι το δεύτερο μεγαλύτερο triggerfish.
Φωτογραφία  Mal B
Εντυπωσιακό είδος είναι η βασίλισσα triggerfish (Balistes vetula). Το μήκος της φτάνει τα 60 εκατοστά και έχει απίστευτη ποικιλία χρωμάτων. Μπλε, μωβ, τυρκουάζ και πράσινο, με κιτρινωπό λαιμό και γαλάζιες γραμμές στα πτερύγια και το κεφάλι. όταν στρεσάρεται αλλάζει τα χρώματά της ανάλογα με το περιβάλλον. Είναι ένα από τα μεγαλύτερα και πιο επιθετικά triggerfish.
Φωτογραφία gparet
Μοναδικός είναι και ο χρωματισμός του κλόουν της οικογένειας (Balistoides conspicillum). Ένα ασυνήθιστο και σπάνιο ψάρι, που λόγω του χρωματισμού του είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στα ενυδρεία.
Φωτογραφία  UMiami_RSMAS
Οι βαλιστές προσαρμόζονται πολύ καλά στη ζωή στα ενυδρεία, εάν παρέχεται μεγάλη δεξαμενή με άφθονες κρυψώνες. Βέβαια, συχνά γίνονται πολύ επιθετικά προς τους συντρόφους τους στη δεξαμενή, ακόμα και αν είναι από το είδος τους. Ιδιαίτερα επιθετικό είναι πορτοκαλί triggerfish (Balistapus undulatus). 
Φωτογραφία Janderk
Αντίθετα, το Xanthichthys auromarginatus είναι σπάνια επιθετικό προς άλλα ψάρια.
Φωτογραφία  Benthichi
Η οικογένεια Balistidae έχει πάρει την κοινή της ονομασία triggerfish από την εξής ιδιότητα των μελών της: για να προστατευθούν από τα αρπακτικά, ορθώνουν τα δύο πρώτα ραχιαία αγκάθια και "κλειδώνονται" μέσα σε τρύπες, ρωγμές και άλλες κρυψώνες. Το πρώτο αγκάθι παραμένει "κλειδωμένο" στη θέση του από το δεύτερο αγκάθι, που έχει σηκωθεί. Μπορεί να "ξεκλειδωθεί" μόνο όταν κατέβει το δεύτερο αγκάθι-"σκανδάλη".
Εξ ου και το όνομα triggerfish (trigger-σκανδάλη).
Φωτογραφία  Steve Cox.
Φωτογραφία  laszlo-photo
Φωτογραφία kozyndan
Φωτογραφία Dryke
Φωτογραφία  Vic DeLeon
Φωτογραφία Charlene-SJ
Φωτογραφία Ram-Man

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...