Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

Ο Άγιος Μύρων στο Ηράκλειο της Κρήτης

Στο Ηράκλειο της Κρήτης, στην επαρχία Μαλεβιζίου, βρίσκεται το χωριό Άγιος Μύρων. Απέχει 18 χλμ. από το Ηράκλειο και είναι η πρωτεύουσα της επαρχίας. 
Οι Τούρκοι το ονόμαζαν Τσατάλ Κιογιού, δηλαδή Δίκορφο Χωριό, λόγω της θέσης του. Είναι χτισμένο στην κορυφή δύο λόφων, σε υψόμετρο 440 μέτρων. Οι 770 περίπου κάτοικοί του ασχολούνται με την γεωργία και την παραγωγή σταφίδας και κρασιού. Το χωριό αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα σταφιδοπαραγωγά και οινοπαραγωγά χωριά της Κρήτης.
Η αρχαιότερη ονομασία του ήταν Ραύκος και ταυτίζεται με την αρχαία πολιτεία, που ήκμασε τη μινωική εποχή στην περιοχή του σημερινού χωριού. Τα ελάχιστα τυχαία ευρήματα τα οποία βρίσκονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου, μεταξύ αυτών επιγραφές και νομίσματα, χρονολογούνται από το 1900 π.Χ. Ο Άγιος Μύρωνας πήρε το όνομά του από τον Άγιο Μύρωνα (έζησε μεταξύ 250 - 350) που γεννήθηκε στην αρχαία Ραύκο και ήταν επίσκοπος Κρήτης στον επισκοπικό θρόνο της Γόρτυνας στο τέλος του 4ου αιώνα. 
Η πρώτη μνεία για το χωριό γίνεται σε συμβόλαιο προς τιμήν του Αγίου Μύρωνα, το 1281. Στη απογραφή του Καστροφύλακα, το 1583, (Κ102) το χωριό αναφέρεται Samiro και με 254 κατοίκους. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας ο Άγιος Μύρωνας έγινε το κέντρο της αντίστασης κατά των Οθωμανών. Πολλοί Αγιομυργιανοί συμμετείχαν στο Μακεδονικό Αγώνα (1904-1908) με οπλαρχηγό το Γιάννη Μακράκη, καθώς και στην επανάσταση του Θερίσου στο πλευρό του Ελευθέριου Βενιζέλου, αλλά και στους Βαλκανικούς Αγώνες του 1912 – 1913. Τέσσερις κάτοικοι βρήκαν το θάνατο ηρωικά, στο έπος του 1940. Στα χρόνια της κατοχής η σύσσωμη η κωμόπολη συμμετείχε στην αντίσταση. Το 1856 το χωριό καταστράφηκε ολοσχερώς από σεισμό. Ξαναχτίστηκε έπειτα και σήμερα αποτελεί ένα από τα πιο εντυπωσιακά χωριά της περιοχής.
Ο Άγιος Μύρωνας διακρίνεται για την πολύ ενδιαφέρουσα πολεοδομική του συγκρότηση και την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του. Σε περίοπτη θέση βρίσκεται ο καθεδρικός ναός του Αγίου Μύρωνα, ο οποίος έδωσε και το όνομά του στο χωριό. Μέσα στο ναό βρίσκεται ο τάφος του Αγίου, όπως και τα λείψανά του μέσα σε πολυτελή λειψανοθήκη. Στα δυτικά και κάτω από το ναό βρίσκεται η σκήτη όπου μόνασε ο Άγιος, η οποία μετατράπηκε σε παρεκκλήσι. 
Ο Άγιος Μύρων μαρτύρησε κατά τους διωγμούς του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Δέκιου και πολλά θαύματα έχουν αποδοθεί στον πολιούχο του χωριού. Για παράδειγμα, ένας κοντινός βράχος που είναι γνωστός ως δράκος και, σύμφωνα με την παράδοση, είναι τα απομεινάρια ενός δράκου που συνήθιζε να τρώει ανθρώπους και ζώα και σκοτώθηκε από τον Άγιο Μύρωνα, ο οποίος τον άγγιξε με την πατερίτσα του και τον σκότωσε σώζοντας έτσι τους κατοίκους της περιοχής.
Ο επισκέπτης του χωριού μπορεί να επισκεφθεί την σκήτη και τον τάφο του Αγίου. Κάθε χρόνο, στις 8 Αυγούστου το πανηγύρι του χωριού είναι προς τιμήν του. Άλλες εκκλησίες του χωριού είναι η εκκλησία των Αγίων Αποστόλων με εντυπωσιακές τοιχογραφίες και το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής, η οποία έχει έναν αιωνόβιο ευκάλυπτο. Επίσης, μέσα στο χωριό, είναι τρεις πέτρινες βρύσες που αφορούν το τοπικό έθιμο του κλείδωνα που γιορτάζεται στο χωριό κάθε χρόνο με πανηγύρι. Χαρακτηριστικό γνώρισμα του χωριού αποτελεί το ρολόι του σχολείου που διακρίνεται απ’ ολόκληρη την επαρχία Μαλεβιζίου. Σε μικρή απόσταση από το χωριό είναι η περιοχή του Δράκου, όπου υπάρχουν τρία σπήλαια: το Αγίασμα, το Ανώνυμο και του Μανούρα η σπηλιά. Αυτό είναι ένα ενδιαφέρον μέρος στο οποίο, γύρω από τα σπήλαια, δημιουργείται από τον άνεμο ένα μοναδικό φυσικό φαινόμενο, το φαινόμενο των ήχων.
Στο χωριό, μεταξύ άλλων, λειτουργούν παραδοσιακοί ξενώνες, ένα συγκρότημα δύο κτιρίων, που έχουν χαρακτηριστεί ως διατηρητέα μνημεία από το Υπουργείο Πολιτισμού, με ιδιαίτερα αρχιτεκτονικά, μορφολογικά και τεχνικά στοιχεία στις όψεις και στην εσωτερική τυπολογία τους. Σύμφωνα με προφορικές μαρτυρίες το κτίριο έχει χτιστεί στις αρχές του 20ου αιώνα. Είναι χτισμένοι σε υψόμετρο 700 μέτρων, με θέα τον Ψηλορείτη, τη θάλασσα και την πλούσια βλάστηση της περιοχής, γεμάτη από ελαιώνες, αμπέλια, πεύκα λεύκες, κυπαρίσσια και οπωροφόρα δέντρα. Τα πετρόκτιστα κτίρια έχουν ανακαινιστεί πλήρως με παραδοσιακές τεχνικές αναστύλωσης και τοπικά υλικά, χωρίς επεμβάσεις που να αλλοιώνουν την αρχιτεκτονική και πολιτιστική τους  φυσιογνωμία.
Πηγές 1 2 3 

Τετάρτη 29 Μαΐου 2013

Η Νύμφη του δάσους με το βιολετί στέμμα

Η Νύμφη του δάσους με το βιολετί στέμμα 
(Violet-crowned Woodnymph)!

Ένα πανέμορφο στολίδι των δασών είναι αυτό το μικροσκοπικό κολιμπρί, του οποίου η επιστημονική ονομασία είναι Thalurania fannyi colombica. Απαντάται σε υγρές πεδινές περιοχές και σε ορεινές σε υψόμετρο έως 2.500 μέτρα, από τη Γουατεμάλα και το Μπελίζ έως τη βόρεια Κολομβία και τη δυτική Βενεζουέλα.
Το ενήλικο αρσενικό είναι 10,2 εκατοστά και ζυγίζει 4,5 γραμμάρια. Έχει υπέροχα ιριδίζοντα χρώματα: ένα βιολετί στέμμα στο κεφάλι του, το πάνω μέρος της πλάτης του, οι ώμοι του και η κοιλιά του έχουν επίσης βιολετί χρώμα, ένα λαμπερό πράσινο στο λαιμό, στο στήθος του και στο κάτω μέρος της πλάτης του. Το θηλυκό είναι πιο μικρό, με μήκος 8,4 έως 9 εκατοστά και ζυγίζει 3,5 γραμμάρια. Το κυρίαρχο χρώμα στο θηλυκό είναι το πράσινο, φωτεινό στο πάνω μέρος τους σώματός του, πιο θαμπό στο υπόλοιπο.
Το νέκταρ των λουλουδιών είναι η βασική τροφή τους. Μπορεί ωστόσο να φάνε , όπως όλα τα είδη κολιμπρί, μικρά έντομα και αράχνες ως μια σημαντική πηγή πρωτεΐνης. Το θηλυκό είναι αποκλειστικά υπεύθυνο για το φτιάξιμο της φωλιάς και την επώαση. Γεννά δύο λευκά αυγά τα οποία επωάζει για 15-19 μέρες. Χρειάζονται άλλες 20-26 μέρες μέχρι τα μικρά να μπορούν να πετάξουν.

Κυριακή 26 Μαΐου 2013

Το τουκάν με το χρυσό κολάρο

Τα τουκάν είναι πουλιά, γνωστά για το μεγάλο χρωματιστό ράμφος τους. Ζουν στις τροπικές και υποτροπικές περιοχές στο νότιο Μεξικό, την κεντρική Αμερική,  στο βόρειο τμήμα της Νότιας Αμερικής, και την περιοχή της Καραϊβικής. Τρέφονται κυρίως με φρούτα, αλλά ευκαιριακά τρώνε και έντομα και μικρές σαύρες.
Το τουκάν με το χρυσό κολάρο (Selenidera reinwardtii) είναι ένα είδος αυτών των πουλιών, που ζει στα δάση του Αμαζονίου. Δεν έχει κάτι που να το κάνει να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Έντονα χρώματα, μεγάλο κόκκινο ράμφος και μεσαίο μέγεθος (30,5-30 εκ.) είναι τα κυριότερα χαρακτηριστικά του.
Ενδιαφέρον έχει ο τρόπος με τον οποίο προσπαθεί να προσελκύσει σύντροφο, που σίγουρα θα σας κάνει να γελάσετε. Κάθεται σε ένα κλαδί και γέρνει το σώμα του μπροστά και μετά  πίσω, επαναλαμβάνοντας συνεχώς αυτή την κίνηση και βγάζοντας ένα δυνατό ήχο-κάλεσμα. 
Δείτε το βίντεο, που είναι η καλύτερη περιγραφή.

Παρασκευή 24 Μαΐου 2013

Βόλτα στην La Boqueria στην Βαρκελώνη

Ένα ταξίδι διαφορετικό θα είναι αυτή η εγγραφή. Ταξίδι με χρώμα, άρωμα και γεύση. Θα πάμε στη Βαρκελώνη, στη συνοικία Ciutat Vella. Εκεί θα δούμε την La Boqueria ή Mercat de Sant Josep de la Boqueria, όπως είναι το πλήρες όνομά της. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά η λαϊκή αγορά της περιοχής. 
Φωτογραφία Bach Quatre
Λίγα λόγια για την ιστορία της. 
Η πρώτη αναφορά για την αγορά Boqueria χρονολογείται από το 1217, όταν κοντά στην παλιά πύλη της πόλης είχαν εγκατασταθεί τραπέζια για την πώληση κρέατος. Από τον Δεκέμβρη του 1470 και η πώληση του χοιρινού κρέατος γινόταν εδώ-τότε η αγορά ονομαζόταν Mercat Bornet. Αργότερα και μέχρι το 1794 ήταν γνωστή ως Mercat de la Palla. Στην αρχή, η αγορά δεν ήταν κλειστή και δεν είχε επίσημο χαρακτήρα. Αργότερα, οι αρχές αποφάσισαν να κατασκευάσουν μια ξεχωριστή αγορά για να στεγαστούν τα ιχθυοπωλεία και τα κρεοπωλεία. Το 1826, η αγορά αναγνωρίστηκε νομικά και το 1835 αποφασίστηκε να κατασκευαστεί ένα κτίριο για να την στεγάσει. Η κατασκευή ξεκίνησε το 1840, υπό την καθοδήγηση του αρχιτέκτονα Vila Mas. 
Φωτογραφία Geoita 
Μια λαϊκή αγορά διαφορετική από τις άλλες, ξεχωριστή, που αποτελεί δημοφιλές τουριστικό αξιοθέατο. 
Απολαύστε τις φωτογραφίες!






Πέμπτη 23 Μαΐου 2013

Γνωριμία με την Λιθουανία

Η Λιθουανία είναι μία από τις Βαλτικές Χώρες. Είναι μια μικρή χώρα με έκταση 65.200 τ.χλμ. και πληθυσμό 3.555.179 κατοίκους. Είναι η μοναδική χώρα της Βαλτικής που παράδοση κρατικής υπόστασης και το όνομά της αναφέρθηκε πρώτη φορά χίλια χρόνια πριν, από το 1.009 μ.Χ. Τον 14ο αιώνα η Λιθουανία ήταν η μεγαλύτερη χώρα στην Ευρώπη. Από το 1410, ενωμένες η Λιθουανία και η Πολωνία αποτελούσαν το ισχυρότερο κράτος στην Ευρώπη. Με το πέρασμα των αιώνων, οι Λιθουανοί έδωσαν μεγάλες μάχες για να κερδίσει η χώρα τους την ανεξαρτησία της. Ρώσοι, Γερμανοί και αργότερα οι Σοβιετικοί απόκτησαν κατά περιόδους την κυριαρχία της χώρας. Στις 11 Μαρτίου 1990 η Λιθουανία έγινε ανεξάρτητο κράτος και παραμένει έως σήμερα.
Είναι μια χώρα πεδινή, με διάσπαρτες πολλές λίμνες και γόνιμο έδαφος. Οι εύφορες κεντρικές πεδιάδες χωρίζονται από λοφώδη υψίπεδα,  που είναι εναποθέσεις αρχαίων παγετώνων. Έχει 99 χιλιόμετρα αμμώδη ακτογραμμή από τα οποία τα 38 βρίσκονται στη Βαλτική Θάλασσα. Το 33% περίπου της χώρας καλύπτεται από δάση και το ψηλότερο σημείο της είναι ο λόφος Aukstojas (294 μέτρα υψόμετρο), αφού η Λιθουανία, όπως και οι άλλες χώρες της Βαλτικής, δεν έχει βουνά.
Είναι μια πλούσια σε πανίδα χώρα, και αυτό οφείλεται περισσότερο στην περιορισμένη δράση των κυνηγετικών σπορ και στην πλούσια χλωρίδα και υδροβιότοπους. Υπάρχουν αρκετά ζώα, πτηνά και ερπετά όπως : ελάφια, μινκ, κάστορες, ασβοί και αλεπούδες, λαγοί, αγριόπαπιες, φίδια κλπ. Η χλωρίδα της χώρας περιλαμβάνει όμορφα δάση - τα οποία ομολογουμένως - σέβονται οι κάτοικοι και οι αρχές, καθαρές λίμνες και ποτάμια. Γενικά είναι μια χώρα πνιγμένη στα δάση με κύριο δέντρο το πεύκο και τη λεύκα. Οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις δεν είναι πολλές - με κυριότερη παραγωγή τεύτλα, πατάτες, μήλα, καλαμπόκι, και διάφορα οπωροκηπευτικά που προορίζονται περισσότερο για την εσωτερική αγορά.
Η Λιθουανία είναι μια χώρα που προσελκύει πολλούς τουρίστες από τις γειτονικές χώρες, αλλά και απ' όλο τον κόσμο. Ας περιηγηθούμε σε αυτήν την βορεινή χώρα και ας γνωρίσουμε κάποια από τα αξιοθέατά της.
Η πόλη Βίλνιους
Η Βίλνιους, είναι η πρωτεύουσα και η μεγαλύτερη πόλη της Λιθουανίας. Βρίσκεται στη Nοτιοδυτική Λιθουανία στη συμβολή των ποταμών Βίλνελε και Νέρις. Είναι μια πόλη με ραγδαία μεταμόρφωση, από τότε που η χώρα έπαψε να είναι Σοβιετική Δημοκρατία, η οποία έχει εξελιχτεί σε σύγχρονη ευρωπαϊκή πόλη. Εδώ τα μεγάλα εμπορικά κέντρα συνυπάρχουν με την παλιά μεσαιωνική πολιτεία.
Η Παλιά Πόλη της Βίλνιους έχει ανακηρυχθεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Είναι μία από τις μεγαλύτερες υπάρχουσες μεσαιωνικές πόλεις της Ανατολικής Ευρώπης, με έκταση 3,59 τετρ. χλμ. Περικλείει 74 συνοικίες, με 70 δρόμους και λεωφόρους που απαριθμούν 1.487 κτήρια με συνολική έκταση 1.497.000 τετρ. μέτρα. Είναι το αρχαιότερο μέρος της Λιθουανικής πρωτεύουσας και έχει αναπτυχθεί δια μέσου των αιώνων, λαμβάνοντας τη μορφή της από την ιστορία της πόλης και από μια συνεχώς εναλλασσόμενη πολιτιστική επίδραση. Είναι τόπος στον οποίο μερικές από τις μεγαλύτερες Ευρωπαϊκές αρχιτεκτονικές τεχνοτροπίες - Γοτθική αρχιτεκτονική, Αναγεννησιακή αρχιτεκτονική, Μπαρόκ αρχιτεκτονική, Νεοκλασική αρχιτεκτονική- συνυπάρχουν και αλληλοσυμπληρώνονται.
Φωτογραφία Travel Buzz 
Ένα από τα πλέον περίτεχνα αρχιτεκτονικά συγκροτήματα είναι το Αρχιτεκτονικό Σύνολο του Πανεπιστημίου του Βίλνιους, το οποίο ιδρύθηκε το 1579 και διαθέτει 13 προαυλιακούς χώρους. Η βιβλιοθήκη του περιλαμβάνει περίπου πέντε εκατομμύρια τόμους και ανάμεσά τους ανεκτίμητα χειρόγραφα και χάρτες του 16ου και του 17ου αιώνα. 
Φωτογραφία Sergey Shpakovsky 
Η πόλη Τρακάι
28 χλμ. δυτικά από την Βίλνιους βρίσκεται η πόλη Τρακάι. Μια πόλη ιστορική, που αποτελεί σήμερα το πιο δημοφιλές τουριστικό θέρετρο της Λιθουανίας. Η πόλη ιδρύθηκε από τους Τεύκτονες Ιππότες το 1337 και το αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό της είναι η πολυπολιτισμικότητά της, αφού σε αυτήν έχουν ζήσει για αιώνες οι Λιθουανοί, αλλά και Ρώσοι, Τάταροι, Πολωνοί και Εβραίοι.
Φωτογραφία Emmanuel Dyan 
Η Τρακάι είναι μια πόλη κυριολεκτικά χτισμένη πάνω στο νερό. Περιβάλλεται από 200 λίμνες, από τις οποίες βαθύτερη είναι η Galvė. 21 μικρά νησάκια βρίσκονται μέσα σ' αυτήν τη λίμνη και το σημαντικότερο είναι το Trakai Island Castle. Στο νησί βρίσκεται ένα πέτρινο κάστρο χτισμένο από τον 14ο αιώνα, που είναι το μοναδικό κάστρο, χτισμένο πάνω σε νησί, στην Ανατολική Ευρώπη.
Φωτογραφία olala60 
Η περιοχή χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερη φυσική ομορφιά, που της χαρίζουν οι πολυάριθμες λίμνες, οι μικροί λόφοι, οι κοιλάδες και τα πευκοδάση. Τα ιστορικά αξιοθέατα, όπως είναι το Μουσείο Ιστορίας, η Εκκλησία της Παναγίας, αλλά και το δεύτερο κάστρο της πόλης το Κάστρο της Χερσονήσου, προσθέτουν τον δικό τους τόπο σ' αυτήν την ιδιαίτερα όμορφη πόλη.
Φωτογραφία Eivind Friedricksen
Η Curonian Spit
Η Λωρίδα του Curonian είναι μια αμμώδης χερσόνησος, στενή με μήκος 98 χλμ., η οποία χωρίζει την ομώνυμη λιμνοθάλασσα από τη Βαλτική Θάλασσα. Μοιράζεται σε δύο χώρες, στη Λιθουανία και τη Ρωσία και αποτελεί Παγκόσμια Κληρονομιά της Ουνέσκο, από το 2000. Ο λόγος είναι οι πανέμορφες αμμοθίνες, που είναι οι μεγαλύτερες στην Ευρώπη. Η ψηλότερη μπορεί να φτάσει σε ύψος 60 μέτρων, ενώ το μέσο ύψος τους είναι 35 μέτρα. Η περιοχή γενικά καλύπτεται κατά ποσοστό σχεδόν 70% από δάση. 
Φωτογραφία Borya
Η Λωρίδα διαμορφώθηκε περίπου την 3η χιλιετία π.Χ., ενώ η λιμνοθάλασσα σχηματίστηκε περίπου 7.000 χρόνια π.Χ. Λόγω της θέσης της, την επισκέπτονται συχνά μεταναστευτικά υδρόβια πτηνά. Μεταξύ 10-20 εκατομμύρια πτηνά πετούν πάνω από την περιοχή κατά τη διάρκεια των μεταναστευτικών περιόδων και πολλά από αυτά σταματούν για να ξεκουραστούν και να αναπαραχθούν. Η Λωρίδα Curonian είναι ένα στολίδι της Βαλτικής Θάλασσας. Ο μύθος λέει ότι σχηματίστηκε από την Neringa, μια γυναίκα-γίγαντα, που έπαιζε στην παραλία. 
Φωτογραφία Kyle Taylor, Dream It. Do It.
Η πόλη Kernavė
Η μεσαιωνική πόλη Kernavė ήταν η πρωτεύουσα του Μεγάλου Δουκάτου της Λιθουανίας και σήμερα είναι αρχαιολογικός χώρος και σημαντικό τουριστικό αξιοθέατο. Είναι μια μικρή πόλη, η οποία βρίσκεται στη νοτιοανατολική Λιθουανία και από το 2004 αποτελεί πολιτιστικό μνημείο της Ουνέσκο. Η Kernavė έχει ιδιαίτερη σημασία από αρχαιολογικής απόψεως, από τους οποίους θεωρείται θησαυρός. Αποκαλείται δε, "Τροία της Λιθουανίας". 
Η πόλη έχει κατοικηθεί από το τέλος της Παλιολιθικής Εποχής, με συνεχόμενη αύξηση των οικισμών κατά την Μεσολιθική και την Νεολιθική Εποχή. Το 1390, κατά τη διάρκεια εμφυλίου πολέμου οι Τεύκτονες Ιππότες κατέκαψαν την πόλη. Οι κάτοικοι μετακινήθηκαν και η πόλη δεν ανοικοδομήθηκε ποτέ. Τα ερείπια της πόλης καλύφθηκαν με ένα στρώμα προσχωσιγενούς εδάφους, στο οποίο σχηματίστηκε υγρή τύρφη. Έτσι τα ερείπια παρέμειναν άθικτα στο πέρασμα των αιώνων. Έχουν διατηρηθεί ακόμα και οργανικά κατάλοιπα.
Φωτογραφία LeszekZadlo
Ο αρχαιολογικός χώρος περιλαμβάνει την πόλη Kernavė, οχυρά, οικισμούς, χώρους ταφής και άλλα αρχαιολογικά, ιστορικά και πολιτιστικά μνημεία από την Παλαιολιθική Εποχή έως τον Μεσαίωνα. Σε έκταση 194,4 εκταρίων έχουν διατηρηθεί ίχνη της αρχαίας χρήσης της γης και τα ερείπια πέντε εντυπωσιακών φρουρίων, που αποτελούσαν μέρος ενός εξαιρετικά μεγάλου αμυντικού συστήματος.
Σύμφωνα με την Ουνέσκο, η πόλη αποτελεί σημαντική μαρτυρία για την εξέλιξη των ανθρώπινων οικισμών στην περιοχή της Βαλτικής, για περίοδο δέκα περίπου χιλιετιών. Οι οικισμοί και τα εντυπωσιακά φρούρια αποτελούν με τη σειρά τους εξαιρετικά παραδείγματα της ανάπτυξης τέτοιων τύπων δομών και της ιστορίας της χρήσης τους στην προ-Χριστιανική εποχή.
Φωτογραφία LeszekZadlo
Το Εθνικό Πάρκο Dzūkija 
Πρόκειται για μια περιοχή 550 τετρ. χλμ. στις όχθες του ποταμού Nemunas, του μεγαλύτερου ποταμού της Λιθουανίας, η οποία χαρακτηρίστηκε Εθνικό Πάρκο προκειμένου να προστατευτούν το υπέροχο τοπίο με τα πευκοδάση, τα παλιά γραφικά χωριά και τα ιστορικά και πολιτιστικά μνημεία της νοτιοανατολικής Λιθουανίας. Το 85% της εκτάσεως του Πάρκου καλύπτεται από δάση, από τα οποία το 90% είναι πευκοδάση. Περιλαμβάνει επίσης 12 ιστορικά, 25 αρχαιολογικά, 10 αρχιτεκτονικά και 35 μνημεία τέχνης.
Φωτογραφία sim_t_as 
Ανάμεσα στα ιστορικά μνημεία του Πάρκου η αρχαία πόλη Merkine και το χωριό Liskiava παρουσιάζουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Η Merkine χρονολογείται από τον 14ο αιώνα και βρίσκεται στη συμβολή των ποταμών Nemunas και Merkys. Το φρούριο της πόλης προσφέρει μια υπέροχη θέα προς την κοιλάδα του ποταμού Nemunas και των γύρω δασών. Το Liškiava είναι ένα ιστορικό χωριό στις όχθες του ποταμού Nemunas και περιβάλλεται με πολλούς θρύλους και παραμύθια. Τα περισσότερα συνδέονται με το πέτρινο κάστρο του χωριού, τα ερείπια του οποίου βρίσκονται στην κορυφή ενός λόφου και χρονολογείται από τον 14ο αιώνα. 
Φωτογραφία PhillipC
Εκτός από το Liškiava, στην περιοχή υπάρχουν και άλλα παλιά χωριά, μερικά εκ των οποίων χρονολογούνται από τον 16ο αιώνα. Έχουν διατηρήσει το παραδοσιακό σχέδιο των δασικών χωριών και την αρχιτεκτονική των κτιρίων. Οι κάτοικοι πολλών από αυτά τα χωριά εξακολουθούν να διαπρέπουν στις παραδοσιακές λαϊκές τέχνες: υφαντική, ξυλογλυπτική και την αγγειοπλαστική.
Φωτογραφία PhillipC
Πηγές 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Δείτε τον Λόφο των Σταυρών, έναν ιερό τόπο στην Λιθουανία, που προσελκύει προσκυνητές απ' όλο τον κόσμο.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...