Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

Το Δάσος των Κέδρων του Θεού

Ο κέδρος είναι το σύμβολο του Λιβάνου. Υπάρχει στη σημαία του και συμβολίζει την αιωνιότητα και την σταθερότητα. Τα βουνά του Λιβάνου ήταν κάποτε καλυμμένα από πυκνά δάση κέδρων. Μετά από αιώνες συνεχούς αποψίλωσης των δασών, η έκταση των δασών αυτών έχει μειωθεί σημαντικά. 
Το Δάσος των Κέδρων του Θεού (Horsh Arz el-Rab) βρίσκεται στο κεδροδάσος του όρους Μαχμάλ του Λιβάνου σε ύψος 1.920 μέτρων, με κέδρους που ξεπερνούν σε ηλικία και τα 1.500 χρόνια. Η πιο ονομαστή συστάδα κέδρων βρίσκεται στην περιοχή που είναι γνωστή ως «Κέδροι του Θεού», κοντά στην πόλη Μπσαρί στο βόρειο Λίβανο, όπου υπάρχουν 375 υπεραιωνόβιοι κέδροι. Το δάσος των κέδρων περιβάλλεται για την προστασία του από ένα τείχος, που κατασκευάστηκε με εντολή της βασίλισσας της Μεγάλης Βρετανίας Βικτωρίας. 
Στους κέδρους του Λιβάνου υπάρχουν αναφορές τόσο στο «Έπος του Γκιγκαλμές» όσο και στην Παλαιά Διαθήκη. Τα δάση από κέδρους του Λιβάνου προμήθευσαν το περιζήτητο ξύλο τους (cedrus libani), με το οποίο οικοδομήθηκε ο Ναός του Σολομώντα στην Ιερουσαλήμ. Οι Φοίνικες και οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν το ξύλο των κέδρων του Λιβάνου για τη ναυπήγηση των πλοίων τους και ο Ναβουχοδονόσωρ Β', βασιλιάς της Βαβυλώνας τον 6ο π.Χ. αιώνα, υλοτομούσε τους κέδρους για να χρησιμοποιηθούν ως δομικό υλικό σε κατασκευές. 
Επίσης, η ρητίνη (resina cedir) και το έλαιο (oleum cedri) του κέδρου χρησιμοποιούνταν στην ιατρική, αλλά και για τη μουμιοποίηση των φαραώ της Αιγύπτου.  Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αδριανός ήταν ο πρώτος που έλαβε μέτρα για την προστασία του κεδροδάσους του Λιβάνου κατά τον 2ο μ. Χ. αιώνα, οριοθετώντας ζώνες υλοτόμησης και τοποθετώντας στήλες με επιγραφές, όπου αναγραφόταν ο αριθμός των δέντρων. Σήμερα, έχουν καταγραφεί περίπου 200 τέτοιες επιγραφές για τον αριθμό των δέντρων στα κεδροδάση της αρχαιότητας. 
Κατά το Μεσαίωνα, οι κάτοικοι των γύρω χωριών αποψίλωσαν σε μεγάλο βαθμό τα δάση των κέδρων, για να χρησιμοποιηθούν για θέρμανση ή για να τα μετατρέψουν σε καλλιεργήσιμη γη, ενώ κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου το κεδρόξυλο χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή σιδηροδρομικών έργων.  
Οι «Κέδροι του Θεού» τελούν σήμερα υπό την προστασία του Πατριάρχη του Λιβάνου, ο οποίος οικοδόμησε το 1848 μέσα στο κεδροδάσος ένα παρεκκλήσιο, όπου τον Αύγουστο κάθε έτους τελείται λειτουργία και εορτασμός για την προστασία των κέδρων. Από το 1998, οι «Κέδροι του Θεού» ανήκουν στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της Ουνέσκο.
Ένας θρύλος λέει ότι έγινε μάχη ανάμεσα στους ανθρώπους και τους ημίθεους φύλακες του κεδροδάσους, κοντά στη νότια Μεσοποταμία. Το δάσος, που προστατευόταν από τον θεό Ενλίλ, απογυμνώθηκε εντελώς από τα δέντρα του, όταν οι άνθρωποι που νίκησαν στη μάχη μπήκαν στο έδαφός του, 4.700 χρόνια πριν.
Ο κέδρος του Λιβάνου αναφέρεται συχνά στη Βίβλο. 
"Ο δίκαιος θα ανθίσει σαν το φοίνικα και θα αναπτυχθεί, όπως ο κέδρος του Λιβάνου" (Ψαλμός 92:12)
"Η φωνή του Κυρίου συντρίβει τους κέδρους. Ο Κύριος συντρίβει σε κομμάτια τους κέδρους του Λιβάνου" (Ψαλμός 29:5)
"Μέσα στην έρημο θα φυτέψω τον κέδρο, το δέντρο τής ακακίας, και τη μυρτιά, και το ελιόδεντρο"  (Ησαΐας 41:19)
Πηγές 1 2 3


Όταν ο άνθρωπος προσπαθεί να κατακτήσει τον πράσινο κόσμο

Η τρίτη μεγαλύτερη εθνική οδός στη Βραζιλία είναι η Rodovia Transamazônica ή αλλιώς Δια-Αμαζόνιος αυτοκινητόδρομος. Εγκαινιάστηκε  στις 27 Σεπτεμβρίου 1972. Πρόκειται για έναν δρόμο 4.000 χλμ. που περνά μέσα από αρκετές πολιτείες της Βραζιλίας κι ενώνει τις ακτές του Ατλαντικού στα ανατολικά με τα σύνορα του Περού στα δυτικά, χωρίζοντας τη χώρα στα δύο. Ο αυτοκινητόδρομος είχε ως στόχο την ενσωμάτωση αυτών των περιοχών με την υπόλοιπη χώρα, καθώς και με την Κολομβία, το Περού και το Εκουαδόρ. Ένας άλλος βασικός στόχος του έργου ήταν να αμβλυνθούν οι συνέπειες της ξηρασίας που πλήττει την περιοχή βορειοανατολικά της χώρας, παρέχοντας μια διαδρομή μέσα από το τροπικό δάσος, που θα μπορούσε να κατοικηθεί. 
Ήταν ένα από το πιο φιλόδοξα προγράμματα οικονομικής ανάπτυξης. Το έργο ξεκίνησε με μεγάλο ενθουσιασμό. Στις 9 Οκτωβρίου 1970 μια χάλκινη επιγραφή καρφώθηκε πάνω στον κορμό ενός τεράστιου δέντρου, που την προηγούμενη μέρα είχε κόψει ο στρατιωτικός διοικητής της Βραζιλίας Emílio Garrastazu Medici, εμπνευστής της ιδέας της δημιουργίας του αυτοκινητόδρομου. Στην επιγραφή ήταν γραμμένο το εξής: "Σε αυτές τις όχθες του Xingu, στη μέση της ζούγκλας του Αμαζονίου  ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ξεκίνησε την κατασκευή του Δια-Αμαζόνιου αυτοκινητόδρομου, ένα ιστορικό ξεκίνημα για την κατάκτηση αυτού του γιγαντιαίου πράσινου κόσμου. "
Το μεγαλεπήβολο σχέδιο όμως κατάληξε όμως σε πλήρη αποτυχία. Αρχικά είχε προγραμματιστεί να είναι ένας πλήρως ασφαλτοστρωμένος αυτοκινητόδρομος,  μήκους 5.200 χλμ. 2.000 χλμ. θα διχοτομούσαν το τροπικό δάσος του Αμαζονίου, δημιουργώντας εδάφη για την εγκατάσταση  αγροτών. Στους αποίκους θα δίνονταν 250 στρέμματα γης, μισθοί έξι μηνών και γεωργικά δάνεια για την μετατροπή της δασικής έκτασης σε καλλιεργήσιμη γη. Σύμφωνα με τα επίσημα σχέδια, αυτές οι οικογένειες θα προμήθευαν την εγχώρια αγορά με εκατομμύρια τόνους προϊόντων, όπως φασόλια, ρύζι και καλαμπόκι. Θα κέρδιζαν εκατομμύρια δολάρια από την εξαγωγή καφέ, κακάο, πιπεριού, πορτοκαλιών και άλλων καλλιεργειών.
Ωστόσο, τα σχέδια αυτά τροποποιήθηκαν μετά τα εγκαίνια του αυτοκινητόδρομου. Λόγω του υψηλού κόστους αλλά και της οικονομικής κρίσης στη Βραζιλία στα τέλη της δεκαετίας του 1970, μόνο ένα μικρό τμήμα 200 χλμ. ασφαλτοστρώθηκε. Πολλά προβλήματα δημιουργήθηκαν εξαιτίας αυτού του γεγονότος. Τα ιζήματα της λεκάνης του Αμαζονίου κατέστησαν την εθνική οδό ασταθή. Πλημμύρες κατά την περίοδο των βροχοπτώσεων εμποδίζουν την κυκλοφορία. Το ταξίδι στο μη ασφαλτοστρωμένο τμήμα της εθνικής οδού είναι εξαιρετικά δύσκολο κατά τη διάρκεια της περιόδου των βροχών, μεταξύ Οκτωβρίου και Μαρτίου. 
Οι καλλιέργειες σαπίζουν, αφού οι άποικοι-σχεδόν 20.000 οικογένειες εγκαταστάθηκαν δίπλα στο δρόμο- για έξι μήνες κάθε χρόνο ήταν αποκομμένοι μέσα στο τροπικό δάσος, μακριά από τα κύρια κέντρα κατανάλωσης. Η απόδοση της συγκομιδής για τους αγρότες ήταν πενιχρή. Τα θρεπτικά συστατικά των δασικών εδαφών εξαντλούνται γρήγορα και νέα χωράφια για καλλιέργεια πρέπει να δημιουργούνται κάθε χρόνο. Πολλοί ήταν εκείνοι που βρέθηκαν καταχρεωμένοι στις τράπεζες. Ιθαγενείς που κατοικούσαν στο δάσος εκτέθηκαν-πολλοί από αυτούς για πρώτη φορά-στον λευκό άνθρωπο και τις αρρώστιες του. Μέσα σε πέντε χρόνια, η κυβέρνηση απόσυρε την στήριξή της  αφήνοντας τους αποίκους στην απόλυτη εξαθλίωση.
Η κατασκευή του Δια-Αμαζόνιου αυτοκινητόδρομου είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή τεράστιων δασικών εκτάσεων. Όπου υπάρχουν δρόμοι είναι εύκολη η μεταφορά ξυλείας. Δορυφορικές εικόνες δείχνουν πως οι δρόμοι αυξάνουν την αποψίλωση των δασών. Οι παράδρομοι της εθνικής οδού διευκολύνουν την διείσδυση στη ζούγκλα. Αρχικά, οι δρόμοι ανοίχτηκαν για να δώσουν γη για καλλιέργεια στους αποίκους. Το σύνθημα της κυβέρνησης ήταν "Γη χωρίς ανθρώπους για ανθρώπους χωρίς γη". Ωστόσο, υλοτόμοι χρησιμοποίησαν τους δρόμους για την περαιτέρω αποψίλωση των δασών. Με το πέρασμα των χρόνων, τεράστιες δασικές εκτάσεις έδωσαν τη θέση τους σε κτηνοτροφικές μονάδες, σταθμούς καταγραφής και ορυχεία χρυσού.
Φωτογραφία  Nelson Luiz Wendel
Ο Δια-Αμαζόνιος αυτοκινητόδρομος είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα περιβαλλοντικής καταστροφής που προκαλείται από την δημιουργία δρόμων μέσα σε τροπικό δάσος. Ο καθηγητής-βιολόγος William Laurance έλεγε: 
¨Βάλτε ένα δρόμο σε έναν τόπο χωρίς σύνορα και ανοίγει το κουτί της Πανδώρας¨.
Πηγές 1 2 3 4

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2014

Vlkolínec και Čičmany-παραδοσιακά χωριά των Σλοβάκων

Η Σλοβακία είναι μια χώρα με ζωντανή τη λαϊκή της παράδοση. Ιστορικά, η γεωγραφική της θέση αποτέλεσε σταυροδρόμι εμπόρων και εισβολέων κι έτσι η χώρα δέχτηκε στοιχεία από διάφορους πολιτισμούς.
Το ορεινό ανάγλυφο του εδάφους, με τις απομονωμένες και προστατευμένες κοινότητες, βοήθησε στη διατήρηση των πολύχρωμων ζωντανών παραδόσεων. Οι άνθρωποι σε ορισμένα χωριά  της Σλοβακίας φορούσαν τοπικές παραδοσιακές φορεσιές μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα - τόσο για τη διατήρηση της παράδοσης όσο και ως ένδειξη αντίστασης. Οι Σλοβάκοι είναι ιδιαίτερα περήφανοι για την ξεχωριστή μουσική τους, τους χορούς, τη χειροτεχνία και τη λαϊκή τέχνη τους, που περνούν από γενιά σε γενιά. 

Μέρος της λαϊκής παράδοσης των Σλοβάκων είναι τα χωριά τους με την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική τους. Κάποια από αυτά εξακολουθούν να διατηρούν την αρχική λαϊκή αρχιτεκτονική τους σε εξαιρετική κατάσταση και στην ουσία αποτελούν υπαίθρια μουσεία. Με την εγγραφή αυτή θα γνωρίσουμε λίγο καλύτερα δύο από αυτά-το Vlkolínec και το Čičmany.

Το Vlkolínec είναι ένα γραφικό χωριό, του οποίου το όνομα προέρχεται πιθανώς από τη Σλοβακική λέξη "Vlk», δηλαδή λύκος. Η πρώτη γραπτή αναφορά του χωριού έρχεται από το 1376. Βρίσκεται στο κέντρο της Σλοβακίας κι έχει παραμείνει εντυπωσιακά άθικτο στο πέρασμα των χρόνων.  Η διάταξη του χωριού παρέμεινε σχεδόν αμετάβλητη και η αρχιτεκτονική έχει διατηρηθεί πλήρως. Υπάρχουν 45 κτίρια, με βασικό δομικό υλικό το ξύλο, που διατηρούν τα αρχικά κατασκευαστικά χαρακτηριστικά τους. Από το 1993, έχει συμπεριληφθεί στην λίστα της Ουνέσκο ως μνημείο πολιτισμού.
Φωτογραφία  fivik
Το Čičmany βρίσκεται στη βόρεια Σλοβακία και είναι ο πρώτος οικισμός που χαρακτηρίστηκε διατηρητέος για τη παραδοσιακή λαϊκή αρχιτεκτονική του στον κόσμο (1977). Η πρώτη αναφορά στο χωριό χρονολογείται από το 1272. Το χωριό βρίσκεται σε υψόμετρο 535 μέτρων κι έχει πληθυσμό 204 κατοίκων. Έχει ξύλινα σπίτια με επικλινείς στέγες και εξωτερικούς τοίχους διακοσμημένους με λευκά μοτίβα-γεωμετρικά σχέδια, ζώα, βέλη, σταυροί, καρδιές. Η τοπική λαϊκή μουσική, οι ιδιαίτερες λαϊκή φορεσιές και οι χοροί του χωριού έχουν διατηρηθεί, επίσης. Ο οικισμός αποκαταστάθηκε στην αρχική του εμφάνιση μετά από μια πυρκαγιά, το 1921.
Φωτογραφία  Ladislav Remšík
Φωτογραφία  Fande 
Φωτογραφία rezeň
Φωτογραφία Thessa Alexandra Lageman
Φωτογραφία  Ladislav Remšík
Φωτογραφία pista69 
Πηγές 1 2 3 4 5 6

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2014

Σύννεφα σαν κύματα του ωκεανού

Μοιάζουν με τα κύματα του ωκεανού που σκάνε με δύναμη. 
Τα σύννεφα που βλέπετε στην φωτογραφία οφείλουν τη δημιουργία τους στο φαινόμενο που ονομάζεται " αστάθεια Kelvin-Helmholtz". Σχηματίζονται μεταξύ δύο στρωμάτων αέρα με διαφορετική πυκνότητα και ταχύτητα. 
Η αστάθεια Kelvin-Helmholtz μπορεί να συμβεί όταν υπάρχει ταχύτητα διάτμησης σε ένα ενιαίο συνεχές ρευστό, ή όπου υπάρχει διαφορά ταχύτητας σε ολόκληρη τη διεπαφή μεταξύ δύο ρευστών. Ένα παράδειγμα είναι το φύσημα του ανέμου πάνω από το νερό. Εμφανίζεται στο νερό, στα σύννεφα, στον ωκεανό, αλλά και στους δακτύλιους του Κρόνου, στην Ερυθρά Κηλίδα του Δία και στο στέμμα του Ήλιου. 

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014

Άρωμα λεβάντας

Ένα πανέμορφο ηλιοβασίλεμα πάνω από ένα λιβάδι με λεβάντες, στην Προβηγκία,  την ιστορική περιοχή της Νοτιοανατολικής Γαλλίας, που είναι γνωστή για τα απίστευτα λιβάδια λεβάντας!! 

Οι λεβάντες ανθίζουν από τα μέσα Ιουνίου έως τα μέσα Αυγούστου, ανάλογα με την περιοχή και τις καιρικές συνθήκες. Χρώμα και άρωμα από τις διαφορετικές ποικιλίες πλημμυρίζουν τα λιβάδια και δημιουργούν μαγευτικά τοπία!
Φωτογραφία  marcovdz
Φωτογραφία  Mike Blanchette
Φωτογραφία  tutanh
Φωτογραφία  Vainsang
Φωτογραφία Franco Beccari
Φωτογραφία Lorelei20030
Φωτογραφία  marcovdz
Φωτογραφία  jiri.ladman
Φωτογραφία   Marina BW
Φωτογραφία JazzGroove.Ws
Φωτογραφία  hapulcu
Φωτογραφία  Karim SAARI - Photography
Φωτογραφία  marcovdz

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...