Στην αρχαιότητα πίστευαν ότι ένα συγκεκριμένο πετράδι προστάτευε τον κάτοχό του από το μεθύσι. Οι αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι έφεραν κοσμήματα φτιαγμένα από αυτό και έπιναν από σκεύη (ποτήρια, κύλικες, κλπ.) διακοσμημένα με το πετράδι αυτό, πιστεύοντας ότι δεν θα μεθούσαν. Πρόκειται για τον αμέθυστο.
Φωτογραφία JJ Harrison ( jjharrison89@facebook.com
Η φήμη του ορυκτού ως ισχυρού αντιδότου κατά της μέθης στηρίζεται σε μύθο, κατά τον οποίο, όταν κάποτε ο θεός Διόνυσος μεθυσμένος καταδίωκε μία κόρη, την Αμέθυστο, που αρνιόταν τον έρωτά του, εκείνη προσευχήθηκε στους άλλους θεούς να παραμείνει αγνή. Η θεά Άρτεμις εισάκουσε την προσευχή και τη μεταμόρφωσε σε λευκή πέτρα. Ταπεινωμένος και μετανιωμένος από την επιθυμία της Αμεθύστου να παραμείνει αγνή, ο Διόνυσος έχυσε κρασί πάνω στην πέτρα αυτή ως προσφορά και από τότε οι κρύσταλλοί της είναι βαμμένοι σε βιολετί χρώμα.
Φωτογραφία HaleyScottXO
Παραλλαγή της ιστορίας διηγείται ότι ο Διόνυσος είχε κάποτε προσβληθεί από ένα θνητό και ορκίστηκε να πάρει εκδίκηση πάνω στον επόμενο θνητό που θα έβρισκε στο διάβα του, δημιουργώντας θηριώδεις τίγρεις για να εκπληρώσουν την επιθυμία του. Ο θνητός έτυχε να είναι μια όμορφη κοπέλα, η Αμέθυστος, που πήγαινε να προσκυνήσει τη θεά Άρτεμη. Η Άρτεμις της έσωσε τη ζωή μεταμορφώνοντάς τη σε άγαλμα από καθαρό κρυσταλλικό χαλαζία για να την προστατεύσει από τα νύχια των τίγρεων. Ο Διόνυσος έκλαψε με δάκρυα από κρασί μετανοώντας για την πράξη του όταν είδε το όμορφο άγαλμα. Τα θεϊκά δάκρυα έβαψαν τον χαλαζία με βιολετί χρώμα. Μία τρίτη εκδοχή αναμιγνύει τη θεά Ρέα, η οποία δώρισε στον Διόνυσο τον αμέθυστο για να διατηρεί τη νηφαλιότητά του
Ο αμέθυστος ανευρίσκεται σε όλες τις αποχρώσεις από ανοικτό, ελαφρώς ρόδινο, βιολετί μέχρι σκούρο μοβ στο χρώμα των μαύρων σταφυλιών. Ιδανικός θεωρείται ο αμέθυστος της ποικιλίας «Βαθύς σιβηρικός» ("Deep Siberian") με κυριότερη τη μοβ χροιά (περίπου 75 ως 80 %), 15 ως 20 % μπλε και (ανάλογα με τη φωτεινή πηγή) μικρές ερυθρωπές χροιές.
Ο αμέθυστος είναι διαφανής έως διαυγής και η σκληρότητά του συντείνει στο να προτιμάται ως «πετράδι» για την κατασκευή κοσμημάτων. Χρησιμοποιήθηκε ως πολύτιμος λίθος από τους αρχαίους Αιγύπτιους και από τους άλλους αρχαίους λαούς. Στις παλαιότερες εποχές τον χρησιμοποιούσαν περισσότερο από όσο σήμερα για την κατασκευή αντικειμένων τέχνης. Η Βασίλισσα Κλεοπάτρα λέγεται πως διέθετε ένα δαχτυλίδι φυλαχτό από Αμέθυστο που επάνω του είχε σκαλισμένη τη μορφή του Θεού Μίθρα. Οι Αιγύπτιοι τον τοποθετούσαν ως φυλαχτό και πολύτιμο θησαυρό μέσα τους τάφους των Φαραώ. Σε διάφορα μουσεία και συλλογές βρίσκονται δοχεία, πιάτα και κομψοτεχνήματα από αμέθυστο. Επίσης, έφτιαχναν φυλαχτά για το μεθύσι. Χάντρες από αμέθυστο ανευρίσκονται σε αγγλοσαξονικούς τάφους στην Αγγλία.
Φωτογραφία OliBac
Τον Μεσαίωνα οι Ευρωπαίοι στρατιώτες φορούσαν φυλαχτά από αμέθυστο γιατί πίστευαν ότι θα τους προστάτευε στη μάχη, αφού θεωρούσαν ότι γιατρεύει και δίνει ψυχραιμία. Κατά την περίοδο αυτή στόλιζαν με αυτόν τα δαχτυλίδια των καθολικών επισκόπων, ακόμα και του ίδιου του Πάπα. Στην Αποκάλυψη του Ιωάννη (κα΄ 20) από τον «λίθον τίμιον» αμέθυστο είναι φτιαγμένος ο 12ος και τελευταίος «θεμέλιος του τείχους» της πόλεως της νέας ή ουράνιας Ιερουσαλήμ. Αξιωματούχοι της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας παραδοσιακά φορούν δακτυλίδια με μεγάλο αμέθυστο λίθο ως σύμβολο του αξιώματός τους. Μια «σπηλιά από αμέθυστο» από την περιοχή της Santa Cruz στη νότια Βραζιλία εξετέθη στη Διεθνή Έκθεση του Ντύσελντορφ το 1902.
Ο αμέθυστος «επηρεάζει» όσους και όσες γεννήθηκαν τον Φεβρουάριο. Συνδέεται ή έχει συνδεθεί κατά το παρελθόν με τα ζώδια Ιχθύες, Κριός, Υδροχόος και Τοξότης. Θεωρήθηκε σύμβολο για την ουράνια κατανόηση και για τους πρωτοπόρους στη σκέψη και στη δράση σε φιλοσοφικό, θρησκευτικό, πνευματικό και υλικό επίπεδο. Είναι το πετράδι της φιλίας, της αγάπης και της ειρήνης.
Φωτογραφία Maia C
