Οι ερωδιοί είναι πουλιά με μακριά πόδια και ράμφος και ζουν σε περιοχές με ρηχά νερά. Τους συναντάμε σε όλο τον κόσμο, κυρίως όμως σε τροπικές περιοχές. Ζουν κοντά σε ποτάμια, λίμνες, έλη, δέλτα, θάλασσα, σε υγρά λιβάδια και υγρές καλλιέργειες. Ανήκουν στην οικογένεια των ερωδιιδών και σήμερα θα γνωρίσουμε λίγο περισσότερο αυτά τα εντυπωσιακά πτηνά.
Όταν πετούν εναλλάσσουν το χτύπημα των φτερών με στιγμές αιώρησης.Έχουν τον μακρύ λαιμό τους μαζεμένο σε σχήμα S και τα πόδια τεντωμένα. Δείτε τον πανέμορφο αργυροτσικνιά (Ardea alba)-μεγάλος, κατάλευκος με μακρύ κίτρινο ράμφος.
Φωτογραφία mikebaird
Με λίγες εξαιρέσεις ζουν και φωλιάζουν σε αποικίες, χρησιμοποιούν κυρίως τα δέντρα ή την πυκνή βλάστηση κοντά στο νερό. Δεν είναι λίγα τα είδη που ζουν και φωλιάζουν μαζί με άλλα είδη της ίδιας οικογένειας. Δημιουργούν μονογαμικά ζευγάρια την περίοδο της αναπαραγωγής και στην ανατροφή των μικρών συμμετέχουν και οι δύο γονείς.
Η χρωματική ποικιλία είναι απίστευτη! από το κατάλευκο του αργυροτσικνιά
Φωτογραφία Iosto Doneddu
μέχρι το κατάμαυρο του αφρικανικού είδους Egretta ardesiaca, του μαυροτσικνιά.
Φωτογραφία Ian N. White
Είναι όλα σαρκοφάγα είδη με τα περισσότερα να τρέφονται κυρίως με ψάρια ενώ τα υπόλοιπα με έντομα, ασπόνδυλα, αμφίβια και μικρά ερπετά. Όταν κυνηγούν χρησιμοποιούν την πολύ καλή τους όραση και γρήγορη κίνηση του λαιμού τους. Οι ερωδιοί συνήθως κάθονται ακίνητοι μέσα στο νερό και περιμένουν το θήραμα να πλησιάσει. Όταν βρεθεί εντός εμβέλειας, έτσι ώστε ο ερωδιός να μπορεί να υπολογίσει τη θέση του θηράματος στο νερό και να αντισταθμίσει την διάθλαση, χρησιμοποιεί το ράμφος του σαν δόρυ για να τρυπήσει το θήραμα.
Μπορεί όμως να έχουν πιο ενεργητική συμπεριφορά, όπως: να περπατούν αργά, κάνοντας πάνω κάτω 60 βήματα το λεπτό και αρπάζουν το θήραμά τους με την πρώτη ευκαιρία. Επίσης, αναδεύουν με τα πόδια τους το νερό προκειμένου να ξετρυπώσουν τα κρυμμένα ψάρια.
Ο μαυροτσικνιάς έχει μια ενδιαφέρουσα μέθοδο κυνηγιού-φέρνει τις φτερούγες του μπροστά, καλύπτοντας κεφάλι και λαιμό. Από μακριά, μοιάζει με ολοστρόγγυλη μαύρη ομπρέλα πάνω από την επιφάνεια του νερού. Έτσι δημιουργεί ένα σκοτεινό σημείο που προσελκύει τα ψάρια.
.jpg)
Το ράμφος τους χρησιμοποιείται σαν καμάκι. Είναι συνήθως μακρύ, σε κάποια είδη εξαιρετικά λεπτό, όπως στο είδος Agamia agami-έναν ερωδιό με εκπληκτικό φτέρωμα
Φωτογραφία jquental
ή παχύ, όπως στον σταχτοτσικνιά (Ardea cinerea)
ή παχύ, όπως στον σταχτοτσικνιά (Ardea cinerea)
Υπάρχουν βέβαια και ερωδιοί με ιδιαίτερα ράμφη, όπως ο Cochlearius cochlearius με το ράμφος-σέσουλα
Η χρωματική ποικιλία είναι απίστευτη! από το κατάλευκο του αργυροτσικνιά
μέχρι το κατάμαυρο του αφρικανικού είδους Egretta ardesiaca, του μαυροτσικνιά.
Στο ενδιάμεσο θα συναντήσουμε τον Ήταυρο (Botaurus stellaris)-ένα σχετικά σπάνιο ερωδιό, του οποίου ο χρωματισμός έχει αποχρώσεις του μπεζ, που ποικίλουν από το κιτρινωπό μέχρι το κοκκινωπό, ενώ σε όλο του το σώμα είναι γεμάτος με κηλίδες και ραβδώσεις χρώματος σκούρου καφέ-μαύρου
Φωτογραφία Birding and Bird Photography Guiding in the UAE
Ορισμένα είδη, όπως ο ο Ήταυρος και ο Μικροτσικνιάς, όταν νομίσουν ότι κινδυνεύουν μένουν ακίνητα εκεί όπου βρεθούν, με το ράμφος σηκωμένο προς τον ουρανό, προσπαθώντας να προσομοιάσουν στα καλάμια και να παραπλανήσουν με αυτόν τον τρόπο οποιονδήποτε πιθανό εχθρό.
Φωτογραφία gimar52
Εδώ βλέπετε τον Πορφυροτσικνιά (Ardea purpurea), έναν εντυπωσιακό ερωδιό με σκούρο γκρι χρώμα με πυρόξανθες ανταύγειες και κοκκινωπό λαιμό στο χρώμα του χαλκού, με μαύρες ραβδώσεις στις δύο πλευρές, ενώ στο κεφάλι έχει μαύρο στέμμα και λοφίο.
Ορισμένα είδη, όπως ο ο Ήταυρος και ο Μικροτσικνιάς, όταν νομίσουν ότι κινδυνεύουν μένουν ακίνητα εκεί όπου βρεθούν, με το ράμφος σηκωμένο προς τον ουρανό, προσπαθώντας να προσομοιάσουν στα καλάμια και να παραπλανήσουν με αυτόν τον τρόπο οποιονδήποτε πιθανό εχθρό.
Φωτογραφία gimar52
Εδώ βλέπετε τον Πορφυροτσικνιά (Ardea purpurea), έναν εντυπωσιακό ερωδιό με σκούρο γκρι χρώμα με πυρόξανθες ανταύγειες και κοκκινωπό λαιμό στο χρώμα του χαλκού, με μαύρες ραβδώσεις στις δύο πλευρές, ενώ στο κεφάλι έχει μαύρο στέμμα και λοφίο.
Φωτογραφία Birding Doc
Ο πορφυροτσικνιάς όταν κυνηγάει μένει ακίνητος, κρυμμένος στην πυκνή βλάστηση της όχθης ή πάνω σε ένα κλαδί ενός πυκνού θάμνου, που βρίσκεται κοντά στην επιφάνεια του νερού. Μόλις το θήραμά του βρεθεί αρκετά κοντά, με μία γρήγορη κίνηση του λαιμού του, το σκοτώνει με ένα δυνατό χτύπημα του ράμφους του.
Φωτογραφία PANDOOZY PHOTOS
Εκπληκτικά χρώματα βλέπουμε στον ερωδιό Agamia agami, ένα είδος που αναπαράγεται στην κεντρική Αμερική, νότια έως το Περού και τη Βραζιλία.
Φωτογραφία Chris Jimenez Nature Photo
Ομάδα της οικογένειας των ερωδιών αποτελούν και οι ερωδιοί τίγρεις. Ονομάζονται έτσι προφανώς λόγω του χρωματισμού τους. Στις φωτογραφίες βλέπετε τα είδα Tigrisoma mexicanum και Tigrisoma lineatum.
Φωτογραφία Hans Hillewaert
Φωτογραφία Cláudio Dias Timm
Ο Μικροτσικνιάς (Ixobrychus minutus) είναι ένας μικροσκοπικός ερωδιός, το μικρότερο είδος της οικογένειας του. Το μέγεθός του είναι 33-38 εκατοστά, το βάρος του 140 γραμμάρια και το άνοιγμα των φτερών του φτάνει τα 55-58 εκατοστά.
Φωτογραφία Ian N. White
Στον αντίποδα συναντάμε τον Γολιάθ (Ardea goliath), ένα πολύ μεγάλο πουλί της υποσαχάριας Αφρικής κυρίως. Είναι ο μεγαλύτερος ερωδιός στον κόσμου με ύψος που φτάνει τα 120-152 εκατοστά, άνοιγμα φτερών 185-230 εκ. και βάρος 4-5 κιλά.
.jpg)
Φωτογραφία Tony Sparkes
Από τα 62 είδη ερωδιών που υπάρχουν σε όλο τον κόσμο μόνο εννέα είδη ζουν στην Ευρώπη. Στη χώρα μας υπάρχουν, σύμφωνα με απογραφή που πραγματοποίησε το 2003 η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, τουλάχιστον 33 αποικίες ερωδιών όπου φωλιάζουν 5150 - 5400 ζευγάρια. Οι περισσότερες από αυτές βρίσκονται στη Μακεδονία (17) και οι υπόλοιπες στη Θράκη (6), την Ήπειρο (5), τη Θεσσαλία (3) και τη Στερεά Ελλάδα (2).
Φωτογραφία Adam Kumiszcza
Φωτογραφία Steve Garvie
Η ζωή των ερωδιών συνδέεται άμεσα με τους υγροτόπους. Η προστασία αυτών των απειλούμενων οικοσυστημάτων σημαίνει και προστασία αυτών των πουλιών, έτσι ώστε κι εμείς να μπορούμε να απολαμβάνουμε την ομορφιά τους. Ο μακρύς λαιμός και το ράμφος, τα ψηλά πόδια και κυρίως η χάρη με την οποία περπατούν στα ρηχά νερά έκαναν τα πουλιά αυτά αξιοπρόσεκτα ακόμη από την αρχαιότητα και ο Αριστοτέλης (384-322 π.Χ.) ήταν ο πρώτος που τα περιέγραψε.
Φωτογραφία million xu
Ο πορφυροτσικνιάς όταν κυνηγάει μένει ακίνητος, κρυμμένος στην πυκνή βλάστηση της όχθης ή πάνω σε ένα κλαδί ενός πυκνού θάμνου, που βρίσκεται κοντά στην επιφάνεια του νερού. Μόλις το θήραμά του βρεθεί αρκετά κοντά, με μία γρήγορη κίνηση του λαιμού του, το σκοτώνει με ένα δυνατό χτύπημα του ράμφους του.
Εκπληκτικά χρώματα βλέπουμε στον ερωδιό Agamia agami, ένα είδος που αναπαράγεται στην κεντρική Αμερική, νότια έως το Περού και τη Βραζιλία.
Ομάδα της οικογένειας των ερωδιών αποτελούν και οι ερωδιοί τίγρεις. Ονομάζονται έτσι προφανώς λόγω του χρωματισμού τους. Στις φωτογραφίες βλέπετε τα είδα Tigrisoma mexicanum και Tigrisoma lineatum.
Ο Μικροτσικνιάς (Ixobrychus minutus) είναι ένας μικροσκοπικός ερωδιός, το μικρότερο είδος της οικογένειας του. Το μέγεθός του είναι 33-38 εκατοστά, το βάρος του 140 γραμμάρια και το άνοιγμα των φτερών του φτάνει τα 55-58 εκατοστά.
Στον αντίποδα συναντάμε τον Γολιάθ (Ardea goliath), ένα πολύ μεγάλο πουλί της υποσαχάριας Αφρικής κυρίως. Είναι ο μεγαλύτερος ερωδιός στον κόσμου με ύψος που φτάνει τα 120-152 εκατοστά, άνοιγμα φτερών 185-230 εκ. και βάρος 4-5 κιλά.
Από τα 62 είδη ερωδιών που υπάρχουν σε όλο τον κόσμο μόνο εννέα είδη ζουν στην Ευρώπη. Στη χώρα μας υπάρχουν, σύμφωνα με απογραφή που πραγματοποίησε το 2003 η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, τουλάχιστον 33 αποικίες ερωδιών όπου φωλιάζουν 5150 - 5400 ζευγάρια. Οι περισσότερες από αυτές βρίσκονται στη Μακεδονία (17) και οι υπόλοιπες στη Θράκη (6), την Ήπειρο (5), τη Θεσσαλία (3) και τη Στερεά Ελλάδα (2).
Η ζωή των ερωδιών συνδέεται άμεσα με τους υγροτόπους. Η προστασία αυτών των απειλούμενων οικοσυστημάτων σημαίνει και προστασία αυτών των πουλιών, έτσι ώστε κι εμείς να μπορούμε να απολαμβάνουμε την ομορφιά τους. Ο μακρύς λαιμός και το ράμφος, τα ψηλά πόδια και κυρίως η χάρη με την οποία περπατούν στα ρηχά νερά έκαναν τα πουλιά αυτά αξιοπρόσεκτα ακόμη από την αρχαιότητα και ο Αριστοτέλης (384-322 π.Χ.) ήταν ο πρώτος που τα περιέγραψε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου