El Valle de Antón-η κοιλάδα με τα τετράγωνα δέντρα

Στον Παναμά υπάρχει μια κοιλάδα, στην οποία ένα παράξενο φαινόμενο έχει φέρει σε αμηχανία τους επιστήμονες. Βρίσκεται λίγα χλμ. μακριά από την Διώρυγα του Παναμά και αποτελεί μοναδικό τουριστικό αξιοθέατο.

Πηγή φωτογραφίας

Στην κοιλάδα αυτή δέντρα της οικογένειας cottonwood έχουν ..... ορθογώνιους κορμούς!!

 Οι επιστήμονες πήραν δενδρύλλια, για να διαπιστώσουν αν θα διατηρήσουν το χαρακτηριστικό αυτό σε ένα διαφορετικό περιβάλλον. Διαπίστωσαν ότι παράγοντες που υπάρχουν στην κοιλάδα πρέπει να σχετίζονται με το παράξενο αυτό φαινόμενο. Σημειωτέον ότι, οι δακτύλιοι των δέντρων είναι επίσης τετράγωνοι.

Πηγή φωτογραφίας

Η κοιλάδα βρίσκεται στους πρόποδες του ομώνυμου ηφαιστείου, που είναι ανενεργό περισσότερο από 5.000.000 χρόνια.

Οι ντόπιοι πιστεύουν ότι οι στάχτες του ηφαιστείου ευθύνονται για την δημιουργία των τετράγωνων κορμών.

Stanv3

Πηγή φωτογραφίας

Πηγή φωτογραφίας

Πηγή

Η εκπληκτική κερασιά με τα λευκά και ροζ άνθη

Η κερασιά είναι ένα δέντρο, που καλλιεργείται όχι μόνο για τους νόστιμους καρπούς της, αλλά και σαν καλλωπιστικό (κάποιες ποικιλίες της) για τα πανέμορφα, μεγάλα, λευκά άνθη της.

Η κερασιά που θα δείτε στις φωτογραφίες είναι εντυπωσιακή γιατί είναι .... δίχρωμη!!!

Βρίσκεται σε ένα χωριό της Αγγλίας, το Portchester.

Στην περίοδο ανθοφορίας κάποια κλαδιά, από τη μια μεριά του δέντρου,  έβγαλαν λευκά λουλούδια και κάποια άλλα, από την άλλη μεριά,  έβγαλαν ροζ λουλούδια.

Τα ροζ λουλούδια προέρχονται από το καλλωπιστικό είδος κερασιάς, που ονομάζεται Kanzan, ένα φυτό της Ιαπωνίας με εντυπωσιακά ροζ άνθη.

Λίγο καιρό πριν μπολιάστηκε η αρχική κερασιά με την κερασιά Kanzan, με μια τεχνική η οποία έχει επινοηθεί από τους αρχαίους Κινέζους.  Στο δέντρο αυτό το κάθε κομμάτι είναι λες κι έχει μείνει "ανεξάρτητο".

Το αποτέλεσμα, αν και σπάνιο, είναι εντυπωσιακό!!!

Πηγή

Καριμπού-το μεγάλο μεταναστευτικό ταξίδι τους

Ο τάρανδος, γνωστός ως καριμπού στη Βόρεια Αμερική, είναι ελάφι που κατοικεί σε αρκτικές περιοχές. Περίπου ένα εκατομμύριο καριμπού ζουν στην Αλάσκα και άλλοι τόσοι στον Καναδά. Υπάρχουν περίπου πέντε εκατομμύρια στην Ευρασία, ημι-εξημερωμένοι.

Πηγή φωτογραφίας
Το καριμπού είναι το μοναδικό είδος ελαφιού, που και το αρσενικό και το θηλυκό έχουν κέρατα. Το όνομα "καριμπού" προέρχεται από την λέξη "xalibu" των Ινδιάνων Micmac, που περιγράφει τη συνήθειά τους να σκάβουν μέσα στο χιόνι για φαγητό.
Έχουν προσαρμοστεί ώστε να μπορούν να επιβιώνουν στις δύσκολες συνθήκες ζωής του χειμώνα. Μάλιστα, η προσαρμογή τους είναι τόσο μεγάλη ώστε να ονομάζονται "chionophiles", δηλαδή "τα ζώα που αγαπούν το χιόνι".

Φωτογραφία gary's images
Έχουν πολύ έντονη την αίσθηση της όσφρησης, που τα προειδοποιεί για ενδεχόμενο κίνδυνο και τα βοηθάει να βρουν την τροφή, που είναι κάτω από το χιόνι. 

Κάθε χρόνο 3 εκατομμύρια καριμπού της Βόρειας Αμερικής ξεκινούν ένα μεγάλο μεταναστευτικό ταξίδι διασχίζοντας την τούνδρα.  Στην αναζήτησή τους για τροφή και καταφύγιο και για να αποφύγουν τους λύκους, μπορούν να ταξιδεύουν μέχρι 5.000 χιλιόμετρα το χρόνο και καλύπτουν 1.000.000 τετρ. χλμ.  

Φωτογραφία  canburak

Συνήθως ταξιδεύουν περίπου 19-55 χλμ. την ημέρα, ενώ κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μπορούν να τρέχουν με ταχύτητα 60-80 χλμ. την ώρα.

Τα καριμπού μεταναστεύουν σε μεγάλα κοπάδια. Κατά την εαρινή μετανάστευση μικρότερα κοπάδια συγκεντρώνονται σχηματίζοντας έτσι μεγαλύτερα κοπάδια, που αποτελούνται από 50.000 έως 500.000 ζώα. Κατά την διάρκεια της φθινοπωρινής μετανάστευσης τα κοπάδια είναι μικρότερα και οι τάρανδοι αρχίζουν να ζευγαρώνουν.

Φωτογραφία  Torissen
 Οι μεγάλες οπλές του βοηθούν το ζώο να κινείται στο χιόνι και στις περιοχές της τούνδρας. Επίσης το βοηθούν να κολυμπά.  Ένας τάρανδος μπορεί να κολυμπήσει εύκολα και γρήγορα, συνήθως 6,5 χλμ. την ώρα. Αν υπάρχει ανάγκη μπορεί να κολυμπήσει και 10 χλμ. την ώρα. Τα κοπάδια που μεταναστεύουν δεν θα διστάσουν να κολυμπήσουν σε μεγάλες λίμνες ή ποτάμια.

Φωτογραφία  canburak

Τα αρσενικά συνήθως αποκόπτονται από την ομάδα και γίνονται μοναχικά, ενώ το υπόλοιπο κοπάδι αποτελείται βασικά από τα θηλυκά. 
Τα μικρά τους, λίγες μόνο ώρες αφού γεννηθούν, πριν καλά καλά μάθουν να περπατούν, καλούνται να ακολουθήσουν τους γονείς τους σ' αυτό το γιγάντιο ταξίδι. Η πρώτη γεύση από τη ζωή τους μπορεί να είναι και η τελευταία. Σχεδόν τα μισά από τα νεογέννητα μικρά πεθαίνουν κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους ζωής τους. Αποτελούν εύκολο θήραμα για τους λύκους, τις γκρίζες αρκούδες και τους χρυσαετούς, ενώ πολλά πεθαίνουν από πνιγμό, πνευμονία ή εγκατάλειψη.

Φωτογραφία  givinner
Αυτό το απίστευτο μεταναστευτικό ταξίδι είναι το μεγαλύτερο, που πραγματοποιείται από οποιοδήποτε χερσαίο θηλαστικό στον κόσμο. Ένα θαύμα του κόσμου των ζώων και μια εμπειρία, που κάθε λάτρης της φύσης θα ήθελε να δει.

Φωτογραφία  savannah

Πηγές  1  2  3

Η λεοπάρδαλη Αμούρ-το σπανιότερο αιλουροειδές

Η λεοπάρδαλη Αμούρ, που είναι γνωστή και ως λεοπάρδαλη της Άπω Ανατολής ή λεοπάρδαλη της Μαντζουρίας είναι ένα από τα εννιά υποείδη λεοπάρδαλης. 
Πρόκειται για ένα άγριο αιλουροειδές που προέρχεται από τις ορεινές περιοχές της ρωσικής Άπω Ανατολής. 

Φωτογραφία Borek Lupomesky
Είναι ένα από τα πιο σπάνια αιλουροειδή στον πλανήτη. Υπάρχουν μόνο 30-35 ζώα στο φυσικό τους περιβάλλον. Σε συνθήκες αιχμαλωσίας υπάρχουν 300 ζώα σε ζωολογικούς κήπους της Ευρώπης, της Ρωσίας και της Βόρειας Αμερικής.

Η μεγαλύτερη γούνα και το κιτρινωπό χρώμα της είναι τα χαρακτηριστικά που διακρίνουν τη λεοπάρδαλη Αμούρ από τα άλλα υποείδη. 
Επίσης έχουν έντονα μπλε-πράσινα μάτια.

Φωτογραφία  Paula-Koala

Το αρσενικό ζυγίζει 32-48 κιλά, ενώ το θηλυκό ζυγίζει 25-43 κιλά. Υπάρχουν περιπτώσεις αρσενικών που φτάνουν μέχρι 60-75 κιλά. Ζαρκάδια, ελάφια Sika, λαγοί και ασβοί αποτελούν θηράματα για τη λεοπάρδαλη.

Η διάρκεια ζωής τους στην άγρια φύση είναι 10-15 χρόνια, ενώ σε συνθήκες αιχμαλωσίας φτάνει τα 20 χρόνια.

Φωτογραφία  Salten.Duck

Η Διεθνής Ένωση για την Διατήρηση της Φύσης έχει χαρακτηρίσει τη λεοπάρδαλη Αμούρ ως "άκρως απειλούμενο ζώο", που σημαίνει ότι αντιμετωπίζει σοβαρό κίνδυνο εξαφάνισης από το φυσικό της περιβάλλον.

Οι λόγοι για τους οποίους το πανέμορφο αυτό ζώο κινδυνεύει να εξαφανιστεί είναι η λαθροθηρία, η αποψίλωση των δασών (αποτέλεσμα συχνών πυρκαγιών), η μειωμένη αναπαραγωγή τους (γεννούν μικρά κάθε δυο χρόνια) και η κατασκευή έργων υποδομής στην περιοχή.

Φωτογραφία  Borek Lupomesky
Καταβάλλονται προσπάθειες από διεθνείς και ρωσικές μη κυβερνητικές οργανώσεις για την προστασία και διατήρηση της λεοπάρδαλης. 
Το Phoenix Fund, στο εσωτερικό της ρωσικής Άπω Ανατολής καταβάλλει προσπάθειες για την καταπολέμηση της λαθροθηρίας και αναλαμβάνει πρωτοβουλίες για την προστασία των οικοτόπων του ζώου, ενώ άλλες οργανώσεις προσπαθούν να ευαισθητοποιήσουν τον κόσμο και προσπαθούν να επιτύχουν την ανάπτυξη πολιτικής, καθώς και επιστημονικής έρευνας με σκοπό τη διατήρηση του υπέροχου ζώου.

Φωτογραφία  stormy80

Πηγή

Ιβίσκος-ένα καλλωπιστικό φυτό με πολλές χρήσεις

Ο ιβίσκος είναι ένα γένος ανθοφόρων φυτών,  που ανήκει στην οικογένεια Μαχαλώδη και περιλαμβάνει 200 είδη δέντρων, ποωδών φυτών και θάμνων. 

Η καταγωγή του είναι η ανατολική Ασία.

Hibiscus rosa-simensis

Ο κινέζικος ιβίσκος. Το εθνικό λουλούδι της Μαλαισίας, στην οποία ονομάζεται Bunga Raya. Το κόκκινο χρώμα των πετάλων συμβολίζει το θάρρος, τη ζωή και την ταχεία ανάπτυξη της Μαλαισίας.

Φωτογραφία Andrew Fogg

Hibiscus arnottianus

Φωτογραφία  KariM

Τα φύλλα του ιβίσκου έχουν νευρώσεις, εναλλάσσονται κι έχουν μίσχους. Τα άνθη του έχουν πέντε ή περισσότερα μεγάλα πέταλα σε σχήμα κώνου και έντονα χρώματα: κόκκινο, λευκό, ροζ, μωβ και κίτρινο.

Hibiscus scotii

Το είδος αυτό βρίσκεται μόνο στην Υεμένη

Φωτογραφία  Drew Avery

Hibiscus kokio

Φωτογραφία  KariM

Ο ιβίσκος έχει πολλές χρήσεις. 

Χρησιμοποιείται ως καλλωπιστικό φυτό, αλλά και για να προσελκύει τις μύγες, τις μέλισσες και τα κολιμπρί. Ο ιβίσκος ο καννάβινος χρησιμοποιείται σε περιοχές της Αφρικής για την κατασκευή, από τις ίνες του, ανθεκτικών σακιών, σκοινιών και χαλιών. Είναι ιδιαίτερης οικονομικής σημασίας για τις περιοχές αυτές. Από τους σπόρους του παρασκευάζονται ζωοτροφές.

Hibiscus fragilis

Ένα εξαιρετικά σπάνιο είδος, ενδημικό στον Μαυρίκιο, που κινδυνεύει να εξαφανιστεί.

Φωτογραφία  Emoke Denes

Ο ιβίσκος ο σινικός καλλιεργείται στην Κίνα και χρησιμοποιείται στην παρασκευή χαρτιού.

Ο ιβίσκος της Ερυθραίας καλλιεργείται για τα άνθη του, από τα οποία παρασκευάζεται αφέψημα χωνευτικό και τονωτικό.

Hibiscus yellow

Φωτογραφία  Tu7uh

Στο Μεξικό οι αποξηραμένοι ιβίσκοι, που μπορεί να είναι και ζαχαρωμένοι, θεωρούνται λιχουδιά, ενώ το είδος Roselle χρησιμοποιείται ως λαχανικό.

Υπάρχουν είδη ιβίσκου τα οποία αντιπροσωπεύουν έθνη. 

Ο Hibiscus syriacus είναι το εθνικό λουλούδι της Νότιας Κορέας και ο Hibiscus rosa-simensis είναι το εθνικό λουλούδι της Μαλαισίας.

Hibiscus syriacus

Το εθνικό λουλούδι της Νότιας Κορέας. Στην κορεατική γλώσσα ονομάζεται mugunghwa. Η συμβολική σημασία του λουλουδιού προέρχεται από τη λέξη mugung, που σημαίνει "αιωνιότητα" 

Φωτογραφία  Eric Kounce

Hibiscus brackenridgel

Φωτογραφία  Conrado

Ο κόκκινος ιβίσκος είναι το λουλούδι της θεάς Κάλι, στην Ινδουιστική μυθολογία. Επίσης φοριούνται με παραδοσιακό τρόπο από τις γυναίκες της Ταϊτής.

Hibiscus schizopetalus

Ένα είδος με πολύ χαρακτηριστικά πέταλα, που το βρίσκουμε στην ανατολική Αφρική, στην Κένυα, στην Μοζαμβίκη και στην Τανζανία.

Φωτογραφία  Botanischer

Ο ιβίσκος έχει και θεραπευτικές ιδιότητες. Συμβάλλει στην καλή λειτουργία του πεπτικού συστήματος, έχει αντιοξειδωτικές ιδιότητες λόγω της περιεκτικότητάς του σε βιταμίνη C, βοηθά στην θεραπεία της υψηλής πίεσης στο αίμα και ενδείκνυται για αδυνάτισμα και τόνωση των μαλλιών.

Hibiscus insularis

Άλλο ένα είδος που κινδυνεύει με άμεση εξαφάνιση. Είναι ενδημικό στο νησί Phillip στο νοτιοδυτικό Ειρηνικό ωκεανό.

Φωτογραφία  Melburnian

Πηγές  1  2  3

Ένα σκαθάρι με το όνομα Αρλεκίνος

Το σκαθάρι με το όνομα Αρλεκίνος είναι ένα πολύχρωμο έντομο. Έχει διάφορα χρώματα, κόκκινο, πορτοκαλί, κίτρινο, μπλε.
Στις φωτογραφίες που θα δείτε απεικονίζονται δύο είδη αυτού του σκαθαριού. Το ένα, αυτό με το μαύρο χρώμα και τις πορτοκαλί-κίτρινο βούλες, είναι καταστροφικό έντομο για τις καλλιέργειες λαχανικών στη τροπική αλλά και στη βόρεια Αμερική. 
Το άλλο, με το έντονο μπλε χρώμα κυρίως για το αρσενικό και πορτοκαλί χρώμα για το θηλυκό, ζει στη βόρεια και ανατολική Αυστραλία, στη Νέα Γουινέα και σε αρκετά νησιά του Ειρηνικού. Τρέφεται με πολλά από τα είδη της οικογένειας των Ιβίσκων.
Δεν μοιάζουν με μικρά πολύχρωμα στολίδια της φύσης!!!

Φωτογραφία Linda Tanner

Φωτογραφία  Malkolm NQ

Πηγή φωτογραφίας

Φωτογραφία  Louise

Φωτογραφία  Calibas

Φωτογραφία  paperdaisy8

Φωτογραφία  nrg800

Φωτογραφία  Forto

Φωτογραφία  CaresMa

Φωτογραφία  CatDansing

Πηγές 1  2

Έχουν τα ζώα συναισθήματα;

Πηγή φωτογραφίας

Πολλές φορές παρατηρούμε ότι τα ζώα συμπεριφέρονται σαν να έχουν συναισθήματα. Τι λέει η επιστήμη γι΄αυτό;;
Οι φιλόζωοι-αλλά και οι ζωολόγοι-διηγούνται, πολλές φορές, ιστορίες για ζώα, που δείχνουν εμφανή συναισθήματα αγάπης, φιλίας ή λύπης για άλλα ζώα, τόσο του ίδιου όσο και διαφορετικού είδους. Ενδεικτικά, αναφέρονται αρκετά περιστατικά, όπου όλοι οι ελέφαντες ενός κοπαδιού μαζεύονται γύρω από ένα μικρό νεκρό ελεφαντάκι και, σπρώχνοντάς το μαλακά με τις προβοσκίδες τους, προσπαθούν να το βοηθήσουν να σηκωθεί. Όταν καταλάβουν ότι είναι μάταιο, στέκονται γύρω του για μέρες με τα αυτιά τους κατεβασμένα, σαν να παρευρίσκονται σε κηδεία.
Ο ίδιος ο Κάρολος Δαρβίνος, μάλιστα, έγραψε μια πραγματεία με τον τίτλο "Η Έκφραση των συναισθημάτων στον Άνθρωπο και στα Ζώα". Σύμφωνα με τον Δαρβίνο, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι τα ζώα έχουν συναισθήματα.
Ωστόσο οι επιστήμονες διαχωρίζουν τα συναισθήματα σε δύο κατηγορίες: τα πρωτεύοντα (π.χ. φόβος, επιθετικότητα, πανικός, ενθουσιασμός) και τα δευτερεύοντα συναισθήματα (π.χ. περηφάνια, ντροπή, χαρά, λύπη, ευτυχία, αγάπη, ζήλια). Τα πρωτεύοντα συναισθήματα είναι έμφυτα - ενστικτώδη. Τα δευτερεύοντα είναι πιο πολύπλοκα και δεν βιώνονται με ενιαίο τρόπο, αλλά εμφανίζουν ποικίλες αποχρώσεις και διαβαθμίσεις κατά περίπτωση.
Οι περισσότεροι επιστήμονες συμφωνούν ότι τα ζώα έχουν πρωτεύοντα συναισθήματα. Κάποιοι πιστεύουν, επίσης, ότι τα θηλαστικά και ορισμένα άλλα σπονδυλωτά έχουν αναπτύξει κάποιου είδους δευτερεύοντα συναισθήματα. Κάτι που θα έπρεπε να λειτουργήσει σαν υπενθύμιση για εμάς τους ανθρώπους, ότι θα πρέπει να μεταχειριζόμαστε τα ζώα καλύτερα.
 Εξάλλου, αν δεν ήταν έτσι, τότε οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες ανά τον κόσμο δεν θα ξόδευαν αστρονομικά ποσά στην εξέλιξη αντικαταθλιπτικών φαρμάκων, τα οποία-όπως συμβαίνει με όλα σχεδόν τα φάρμακα-δοκιμάζονται πρώτα σε πειραματόζωα.
Πηγή

Isola San Giulio-ένα παραμυθένιο νησί της Ιταλίας

Σήμερα θα ταξιδέψουμε στη βορειοδυτική Ιταλία. Εκεί θα επισκεφτούμε ένα μικρό νησάκι, που ονομάζεται Isola San Giulio. 

Το νησί αυτό μοιάζει σαν να έχει βγει από κάποιο παραμύθι. Βρίσκεται μέσα στη λίμνη Orta, μια παγετώδη λίμνη στους πρόποδες των Άλπεων, στο Πιεμόντε. 

Φωτογραφία  Carlo Colompo

Φωτογραφία  Mattana

Το μήκος του είναι 275 μέτρα και το πλάτος του 140 μέτρα. Είναι ένα πολύ γραφικό νησάκι κι έχει πάρει το όνομά του από τον τοπικό προστάτη Julius της Νοβάρα, έναν ιεραπόστολο που έζησε στο δεύτερο μισό του τέταρτου αιώνα.

Φωτογραφία  batrace

Φωτογραφία  Rollopack

Υπάρχει ένας θρύλος γύρω από αυτό το νησί που λέει: κάποτε εδώ κατοικούσε ένας μεγάλος δράκος που κατάστρεφε τα πάντα. Πριν από πολλά χρόνια έφτασε από την Ελλάδα ο ιεραπόστολος Julius, ο οποίος πετώντας πάνω από το νησί με τον μανδύα του κατάφερε να διώξει τους δράκους.

Οι ντόπιοι πιστεύουν ότι ο άγιος ακόμα κάνει θαύματα.

Φωτογραφία  Alessandro Vecchi

Φωτογραφία  Wolfgang Sauber

Τον 5ο αιώνα ένα εκκλησάκι κατασκευάστηκε στο νησί προς τιμήν του μεγάλου ευαγγελιστή Αγίου Julius, ο οποίος είχε πεθάνει εκεί. Επίσης, από αρχαιολογικά ευρήματα είναι γνωστό ότι, μια νέα μεγαλύτερη εκκλησία υπήρχε στο νησί από τον 6ο αιώνα-ο επίσκοπος Filacrio της Νοβάρα ζήτησε να ταφεί εδώ. Άλλο ένα οκταγωνικό κτίριο-πιθανόν βαπτιστήριο- ανεγέρθηκε στη μέση του νησιού. Δυστυχώς κάθε ίχνος του εξαφανίστηκε τον 19ο αιώνα, κατά την ανέγερση του εκπαιδευτηρίου.

Φωτογραφία  Wolfgang Sauber

Φωτογραφία  Wolfgang Sauber

Το πιο διάσημο κτίριο του νησιού είναι η θαυμάσια βασιλική εκκλησία του San Giulio, που αποτελεί πόλο έλξης για τους επισκέπτες του νησιού. Κοντά στην εκκλησία βρίσκεται το μνημειακό παλαιό εκπαιδευτήριο, από το 1840.

Το νησί αυτό έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για λογοτέχνες και καλλιτέχνες.

Φωτογραφία  Wolfgang Sauber

Φωτογραφία robyaccadueo

Πηγές  1  2