Η Υεμένη είναι μια φτωχή χώρα, ίσως από τις φτωχότερες της Αραβικής χερσονήσου, πεδίο βίαιων συγκρούσεων και πολιτικών αναταραχών τα τελευταία χρόνια.
Η χαμηλή παραλιακή ζώνη, οι ψηλές οροσειρές, οι στέπες, οι έρημοι και οι πολλές βαθιές κοιλάδες γεμάτες με οάσεις χαρακτηρίζουν γεωγραφικά αυτή τη χώρα. Ονομάζεται "Ευδαίμων Αραβία" λόγω των βροχοπτώσεων, οι οποίες ευνοούν τη βλάστηση, σε αντίθεση με την ξηρή βόρεια ερημική και βραχώδη περιοχή.
Το θέμα της σημερινής εγγραφής θα είναι οι πόλεις και τα χωριά της Υεμένης και συγκεκριμένα η αρχιτεκτονική των κτιρίων τους. Ένα ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό στυλ, κληρονομιά για τις επόμενες γενιές, που έχει επιβιώσει εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Η πρωτεύουσα της Υεμένης είναι η Σαναά με πληθυσμό λίγο κάτω από δύο εκατομμύρια ανθρώπους. Σε υψόμετρο 2.300 μέτρα, είναι επίσης μία από τα υψηλότερες πρωτεύουσες του κόσμου. Η παλιά οχυρωμένη πόλη κατοικείται για περισσότερα από 2.500 χρόνια και περιλαμβάνει σπάνιο αρχιτεκτονικό πλούτο. Αποτελεί ένα από τα αρχιτεκτονικά αριστουργήματα του κόσμου. Καταβάλλονται προσπάθειες για να διατηρήσει μερικά από τα παλαιότερα κτίρια της, ορισμένα από τα οποία είναι πάνω από 400 ετών. Το Μεγάλο Τζαμί (Jami' al-Kabir) το οποίο χτίστηκε τον 7ο αιώνα αποτελεί ένα από τα παλαιότερα στο μουσουλμανικό κόσμο.
Η πόλη περιβάλλεται από αρχαία τείχη ύψους 9-14 μέτρων. Διαθέτει πάνω από 100 τζαμιά, 12 χαμάμ και 6.500 σπίτια. Πολλά από τα σπίτια μοιάζουν με αρχαίους ουρανοξύστες, φθάνοντας αρκετά ψηλά και συμπληρώνονται με επίπεδες στέγες. Είναι διακοσμημένα με περίτεχνα διαζώματα και περίπλοκα σκαλισμένα πλαίσια και βιτρώ παράθυρα. Η πόλη Σαναά χει ανακηρυχθεί Μνημείο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς από το 1986.
Η Al Hajjarah είναι μια μικρή πόλη της Υεμένης, στην περιοχή Manakhah, στα βουνά Jabal Haraz. Είναι χτισμένη πάνω σε έναν γκρεμό και είναι γνωστή για τα σπίτια της, που είναι χτισμένα κυριολεκτικά στις άκρες του γκρεμού.
Φωτογραφία kebnekaise
Η ορεινή περιοχή Haraz είναι διάσημη για την ομορφιά των τοπίων της και για τα οχυρωμένα χωριά, που είναι σκαρφαλωμένα στις απρόσιτες κορυφές των βράχων. Η επιβλητική αρχιτεκτονική των κτιρίων καλύπτει δύο ειδών ανάγκες των κατοίκων: την ανάγκη άμυνας και προστασίας αφήνοντας ταυτόχρονα ελεύθερο χώρο για τις καλλιέργειες. Τα κτίρια είναι εναρμονισμένα με το περιβάλλον σε τέτοιο βαθμό, ώστε να είναι δύσκολο για κάποιον να διακρίνει που τελειώνει ή αρχίζει ο βράχος.
Η ορεινή περιοχή Haraz είναι διάσημη για την ομορφιά των τοπίων της και για τα οχυρωμένα χωριά, που είναι σκαρφαλωμένα στις απρόσιτες κορυφές των βράχων. Η επιβλητική αρχιτεκτονική των κτιρίων καλύπτει δύο ειδών ανάγκες των κατοίκων: την ανάγκη άμυνας και προστασίας αφήνοντας ταυτόχρονα ελεύθερο χώρο για τις καλλιέργειες. Τα κτίρια είναι εναρμονισμένα με το περιβάλλον σε τέτοιο βαθμό, ώστε να είναι δύσκολο για κάποιον να διακρίνει που τελειώνει ή αρχίζει ο βράχος.
Στην πόλη Al Hajjarah βρίσκεται η κατοικία του ιμάμη Yahya Muhammad, ο οποίος έχει υπογράψει πολλές συμφωνίες για την αναγνώριση της Υεμένης ως κυρίαρχο κράτος. Η πρώτη ήταν η υπογραφή της Συνθήκης Ιταλίας-Υεμένης το 1926.
Φωτογραφία Antti Salonen
Το Al Tawila είναι ένα από αυτά τα χωριά της Υεμένης, το οποίο είναι χτισμένο σε υψόμετρο 2.300 μέτρων.
Φωτογραφία kebnekaise
Φωτογραφία kebnekaise
Φωτογραφία alvise marin
Φωτογραφία kebnekaise
Φωτογραφία Bernard Gagnon
Στην Υεμένη επιβιώνει και συνεχώς ευδοκιμεί η παραδοσιακή αρχιτεκτονική, όταν σε άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής κυριαρχούν τα πολυόροφα γυάλινα κτίρια. Η Υεμένη είναι διαφορετική. Η προσκόλληση στις αρχαίες παραδόσεις αποτελεί για τους κατοίκους της καταφύγιο. Η μεγάλη φτώχεια και η απομόνωση της χώρας επί μια χιλιετία σχεδόν και μέχρι το 1962, (κυρίως της βόρειας Υεμένης) από ιμάμηδες που προσπάθησαν να αποκλείσουν οποιαδήποτε ξένη επιρροή, συντέλεσαν στο να παραμείνει ζωντανή η παράδοση.
Το Al Tawila είναι ένα από αυτά τα χωριά της Υεμένης, το οποίο είναι χτισμένο σε υψόμετρο 2.300 μέτρων.
Στην Υεμένη επιβιώνει και συνεχώς ευδοκιμεί η παραδοσιακή αρχιτεκτονική, όταν σε άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής κυριαρχούν τα πολυόροφα γυάλινα κτίρια. Η Υεμένη είναι διαφορετική. Η προσκόλληση στις αρχαίες παραδόσεις αποτελεί για τους κατοίκους της καταφύγιο. Η μεγάλη φτώχεια και η απομόνωση της χώρας επί μια χιλιετία σχεδόν και μέχρι το 1962, (κυρίως της βόρειας Υεμένης) από ιμάμηδες που προσπάθησαν να αποκλείσουν οποιαδήποτε ξένη επιρροή, συντέλεσαν στο να παραμείνει ζωντανή η παράδοση.
