Γνωρίστε το μάργκεϊ

Το μάργκεϊ (Leopardus wiedii) είναι ένα σαρκοφάγο θηλαστικό της οικογένειας των αιλουριδών. Είναι είδος εγγενές στην Κεντρική και Νότια Αμερική, στην οποία είναι γνωστό ως Tigrillo.

Φωτογραφία  Tambako the Jaguar
Το μάργκεϊ είναι μια μοναχική και νυχτόβια γάτα. Είναι η αγριόγατα της Ν. Αμερικής και συχνά συγχέεται με τον οσελότο, με τον οποίο συγγενεύει. Αν και συγγενείς, το μάργκεϊ είναι αρκετά μικρότερο, περίπου σαν μια οικόσιτη γάτα. Χαρακτηριστικό του γνώρισμα είναι το ότι περνάει τη ζωή του πάνω στα δέντρα.

Φωτογραφία  mellowmark

Τρέφεται με σκίουρους, πιθήκους και άλλα μικρά ζώα που ζουν ανάμεσα στα φυλλώματα. Του αρέσουν πολύ τα πουλιά, που κατορθώνει να πιάσει όταν κοιμούνται. Είναι ένας ικανότατος ακροβάτης. και πολλές φορές κυνηγά πουλιά και μαϊμούδες ανάμεσα στις κορυφές των δέντρων. Είναι επίσης εξαιρετικά ευέλικτο ζώο. Μπορεί να γυρίσει τους αστραγάλους του μέχρι και 180 μοίρες, να γραπωθεί στα κλαδιά με τα πίσω και τα μπροστινά πόδια του και να κάνει άλμα μέχρι και 3,7 μέτρα. Έχουν παρατηρηθεί μάργκεϊ να κρέμονται από κλαδιά δέντρων μόνο με το ένα πόδι.

Φωτογραφία Malene Thyssen

Το θηλυκό γεννά ένα μικρό (σπάνια δύο) μετά από κύηση 80 ημερών, συνήθως μεταξύ Μαρτίου και Ιουνίου. Τα νεογέννητα γατάκια ζυγίζουν 85-170 γραμμάρια. Το βάρος αυτό είναι μεγάλο σε σχέση με το μέγεθος του μάργκεϊ, πιθανότατα όμως σχετίζεται με την μακρά περίοδο κυοφορίας. Το ποσοστό θνησιμότητας των μικρών φτάνει το 50%. Σε συνδυασμό με τα προβλήματα αναπαραγωγής που υπάρχουν σε συνθήκες αιχμαλωσίας, η προοπτική αύξησης του πληθυσμού είναι πολύ δύσκολη.

Φωτογραφία  Florentine & Julien

Το μάργκεϊ είναι περιζήτητο για τη γούνα του και γνωστό για την πολύ ιδιαίτερη έκφρασή του, που οφείλεται στα μεγάλα του μάτια. Ανατρέφεται συχνά στην αιχμαλωσία, επειδή εξημερώνεται εύκολα και σε κάποιες περιπτώσεις αναπτύσσει ακόμα και αγάπη για τον ιδιοκτήτη του.

Φωτογραφία  j.a.kok

Το όμορφο ζώο κυνηγήθηκε παράνομα μέχρι τη δεκαετία του 1990. Αυτό οδήγησε σε μεγάλη μείωση του πληθυσμού. Από τον 2008 έχει χαρακτηριστεί ως "σχεδόν απειλούμενο" είδος, επειδή οι ​​εναπομείναντες πληθυσμοί πιστεύεται ότι μειώνονται λόγω της απώλειας των οικοτόπων τους.

Φωτογραφία Clément Bardot

Πηγή

Η χορωδία της αυγής

Στο ξεκίνημα μιας νέας μέρας τα πουλιά τραγουδούν, καλωσορίζοντάς την. Πρώτα ξεκινούν τα κοτσίφια και ακολουθούν οι κοκκινολαίμηδες, οι τρυποφράκτες, οι τσίχλες, οι σπίνοι. Οι ειδικοί μιλάνε για τη χορωδία της αυγής και εξηγούν τους λόγους για τους οποίους τα πουλιά έχουν αυτή την συμπεριφορά.

Φωτογραφία Osgoldcross Photography

Σε χώρες με εύκρατο κλίμα και κυρίως την άνοιξη παρατηρείται πιο έντονα, όταν τα πτηνά υπερασπίζονται το έδαφος αναπαραγωγής τους, ή προσπαθούν να προσελκύσουν σύντροφο ή καλούν το σμήνος τους. Η χορωδία ξεκινά όταν ο ουρανός αρχίζει να φωτίζει και πριν κάνει την εμφάνισή του ο ήλιος. Διαρκεί για 2-3 ώρες και μετά παύει γιατί τα πουλιά αναζητούν την τροφή τους. Ακόμα και τότε όμως δεν σταματούν εντελώς να κελαηδούν. Απλώς το κελάηδισμά τους δεν είναι έντονο και ο σκοπός του είναι η ερωτοτροπία. 

Οι πρώτες πρωινές ώρες είναι οι πιο αποτελεσματικές για το τραγούδισμα γιατί στον κρύο και υγρό αέρα ο ήχος γίνεται πιο οξύς και ταξιδεύει ίσως και 20 φορές περισσότερο απ' ότι στα μέσα της ημέρας.  

Φωτογραφία  Rich_Wren

Σε όλο τον κόσμο, υπάρχουν 4.000 είδη ωδικών πουλιών. Το φωνητικό τους όργανο αναπτύσσεται με τέτοιο τρόπο  ώστε να παραχθούν διαφορετικά και περίτεχνα κελαηδίσματα. Φαντάζεστε τι θα γινόταν αν σε συγκεκριμένο μέρος κελαηδούσαν όλα τα πουλιά ταυτόχρονα;; πραγματικό πανδαιμόνιο. Έχει παρατηρηθεί όμως, ότι σε συγκεκριμένο μέρος, είναι σύνηθες διαφορετικά είδη πουλιών να τραγουδούν σε διαφορετική χρονική στιγμή.

Φωτογραφία  leetoop

Οι διατροφικές συνήθειες των πουλιών σχετίζονται και με τη σειρά της εμφάνισής τους στην χορωδία. Τα κοτσύφια, οι τσίχλες και οι κοκκινολαίμηδες ενεργοποιούνται νωρίς το πρωί γιατί τους αρέσουν πολύ τα σκουλήκια. Οι γαιοσκώληκες είναι ιδιαίτερα θρεπτικοί και νωρίς το πρωί βρίσκονται πάνω από το υγρό έδαφος και όχι κάτω από αυτό. Άλλωστε η παροιμία λέει: "το πρωινό πουλί πιάνει το σκουλήκι". Έτσι είναι τα πρώτα πουλιά που ξεκινούν την χορωδία. Αυτά που ακολουθούν τρέφονται με έντομα ή σπόρους που μπορούν να αναζητήσουν οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας. 

Φωτογραφία Roger Bunting

 Σε έρευνα που έγινε στα δάση του Ισημερινού, παρατηρήθηκε ότι τα πουλιά που φωλιάζουν ψηλότερα στα δέντρα κι εκείνα που έχουν μεγαλύτερα μάτια ξεκινούν πρώτα το κελάηδισμα. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο γεγονός ότι και οι δύο κατηγορίες πουλιών αντιλαμβάνονται περισσότερο φως.

Αν λοιπόν είστε από τους τυχερούς και βρίσκεστε στην εξοχή, μην διστάσετε, ξυπνήστε νωρίς το πρωί και απολαύστε μια από τις πιο ξεχωριστές στιγμές της φύσης. 

Είναι ένας υπέροχος τρόπος για να ξεκινήσετε τη μέρα σας! Αν πάλι χάσετε την πρωινή χορωδία θα έχετε την ευκαιρία να την ακούσετε, ίσως με κάποιες παραλλαγές, το σούρουπο!

Φωτογραφία Prank F

Πηγές 1 2 3 4

Fenghuang - ένα ιδιοφυές αριστούργημα

Εικόνες μιας αρχαίας πόλης που καθηλώνει τον επισκέπτη της και τον μεταφέρει πίσω στον χρόνο, σε εποχές που οι θρύλοι και οι μύθοι κυριαρχούσαν. Παραδοσιακά κτίρια, αρχαία τείχη, γραφικά σοκάκια, τα ξύλινα σπίτια, το ορεινό φυσικό περιβάλλον και βέβαια ο ποταμός που ρέει μέσα από την πόλη συνθέτουν το εντυπωσιακό σκηνικό της πόλης. Στην πόλη αυτή,  διατηρούνται εθνικές γλώσσες, έθιμα, τέχνες και αρχιτεκτονικά κατάλοιπα της δυναστείας των Ming και των Qing.

Πρόκειται για την πόλη Fenghuang στην Κίνα. Μνημείο πολιτισμού σύμφωνα με την Ουνέσκο, η οποία την χαρακτηρίζει "μοναδικό καλλιτεχνικό επίτευγμα, δημιουργικό και ιδιοφυές αριστούργημα". 
Απολαύστε την μέσα από τις όμορφες φωτογραφίες!

Φωτογραφία chensiyuan

Φωτογραφία  citizenoftheworld

Φωτογραφία chensiyuan 

Φωτογραφία 韩笃

Φωτογραφία citizenoftheworld

Φωτογραφία  Nefrenka

Φωτογραφία 张韡武

Φωτογραφία  samson.an

Φωτογραφία  Juliewki

Φωτογραφία Dominic Rubin, National Geographic 

Φωτογραφία   Gypsy Rose aka Meigui

Φωτογραφία  citizenoftheworld

Φωτογραφία  citizenoftheworld

Πηγές 1 2

Οι αμυντικοί πύργοι της Γεωργίας

Η Γεωργία είναι μια πολύ ορεινή χώρα που βρίσκεται στην οροσειρά του Καυκάσου, ανάμεσα στον Μεγάλο και τον Μικρό Καύκασο. Πανύψηλα βουνά, βαθιά φαράγγια, παγετώνες, ποτάμια, οροπέδια και δάση που καλύπτουν περίπου το 40% του εδάφους της σχηματίζουν την ποικίλη τοπογραφία της χώρας. 

Φωτογραφία Eugene Gavrilov 
Λόγω του μεγάλου υψομέτρου πολλά ορεινά χωριά είναι απομονωμένα από την υπόλοιπη χώρα, κυρίως στη διάρκεια του χειμώνα. Αυτή η απομόνωσή τους ωστόσο βοήθησε να διατηρήσουν τον ιδιαίτερο χαρακτήρα τους και κυρίως την αρχιτεκτονική τους. Χωριά σκαρφαλωμένα στις πλαγιές του Καυκάσου που διαθέτουν πληθώρα αμυντικών έργων, κάστρα, πύργους, οχυρώσεις, που καταδεικνύουν μια συνεχή επαγρύπνηση των κατοίκων τους για την αντιμετώπιση εχθρικών επιθέσεων. 

Οι οχυρώσεις στην Άνω Svanetia και η καστροπολιτεία του Shatili στην Khevsureti, είναι μερικά από τα καλύτερα παραδείγματα της μεσαιωνικής γεωργιανής αρχιτεκτονικής, ενώ χωριά της Svanetia έχουν συμπεριληφθεί στην λίστα της Ουνέσκο με τα μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς. 

Ας περιηγηθούμε λίγο, με τη βοήθεια των φωτογραφιών κυρίως, στα όμορφα ορεινά τοπία του Καυκάσου και στους πύργους της Γεωργίας που γυρίζουν το χρόνο πίσω.

Το Tusheti είναι μια ιστορική περιοχή στη βορειοανατολική Γεωργία. Βρίσκεται στις βόρειες πλαγιές του Μεγάλου Καυκάσου στα σύνορα με την Τσετσενία. Το Omalo είναι το κύριο χωριό, όμορφο, ορεινό και απομονωμένο κατά το μεγαλύτερο μέρος του έτους από την υπόλοιπη Γεωργία. Το Keselo είναι ένα μικρό μεσαιωνικό φρούριο ακριβώς πάνω από το χωριό.

Φωτογραφία  dayfiel

Φωτογραφία Rusudan Beridze 
Στην ίδια περιοχή συναντάμε το Dartlo, ένα χωριό που διακρίνεται για τη λαϊκή αρχιτεκτονική του, για τα σπίτια του με τις στέγες του από πλάκες και τους κατοίκους του που συνεχίζουν τις παραδόσεις και τον πολιτισμό των προγόνων τους.

Φωτογραφία  Anahita G. 

Φωτογραφία Lidia Ilona  
Άλλη μια ιστορική περιοχή στην ανατολική Γεωργία είναι η Khevsureti, την οποία διασχίζει ο Καύκασος και τη διαιρεί σε δύο άνισα τμήματα. Δεκάδες οχυρώσεις βρίσκονται διάσπαρτες την περιοχή. Ξεχωρίζει το Mutso, ένα σχεδόν εγκαταλειμμένο χωριό που βρίσκεται σε ένα βραχώδες βουνό.

 Φωτογραφία  itech.com.ge

Φωτογραφία Andrzej Wójtowicz

Το Shatili είναι ένα ακόμα χωριό στα σύνορα με την Τσετσενία. Βρίσκεται σε ένα φαράγγι σε υψόμετρο 1.440 μέτρων. Κατοικείται από δώδεκα περίπου οικογένειες και είναι δημοφιλής προορισμός για πεζοπόρους και όσους αγαπούν τα ορεινά τοπία.

 Φωτογραφία   vampa

Φωτογραφία Vladimer Shioshvili 
Στο βορειοδυτικό τμήμα της Γεωργίας, στις νότιας πλαγιές του κεντρικού Καυκάσου, η περιοχή Svaneti περιβάλλεται από βουνοκορφές με υψόμετρο 3-5 χιλιάδων μέτρων. Τα ψηλά βουνά χωρίζονται από βαθιά φαράγγια. Τα κωνοφόρα δάση αποτελούνται από έλατα, οξιές, βελανιδιές, σημύδες, πεύκα. 

Φωτογραφία Polscience 
Η περιοχή είναι γνωστή για την αρχιτεκτονική της και τα γραφικά τοπία. Οι διάσημοι πύργοι της ανεγέρθηκαν κυρίως τον 9ο - 12ο αιώνα και κάνουν τα χωριά της ελκυστικά. Δεκάδες είναι οι ορθόδοξες εκκλησίες και τα οχυρωμένα κτίρια, για τα οποία η Άνω Svanetia έχει συμπεριληφθεί στη λίστα της Ουνέσκο. 

Φωτογραφία  etnobofin 
Το Ushguli είναι ένα από τους υψηλότερους κατοικημένους οικισμούς στην Ευρώπη. Βρίσκεται σε υψόμετρο 2.410 μέτρα, κατοικείται από 70 οικογένειες και αμυντικοί πύργοι βρίσκονται σε όλο το χωριό.

Φωτογραφία Florian Pinel

Φωτογραφία ilan molcho 
H Mestia είναι μια μικρή πόλη στην περιοχή της Svanetia, ήταν όμως ένα σημαντικό κέντρο του γεωργιανού πολιτισμού για αιώνες. Εδώ βρίσκονται μια σειρά από μεσαιωνικά μνημεία, όπως οι εκκλησίες και φρούρια, που περιλαμβάνονται στον κατάλογο της Ουνέσκο, ως παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά.

Φωτογραφία deguonis

Πηγές 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Πλέοντας στον Γουαδαλκιβίρ

Ο Γουαδαλκιβίρ είναι το δεύτερο μακρύτερο ποτάμι στην Ισπανία. Βρίσκεται στη νότια Ισπανία, έχει τις  πηγές του στην οροσειρά της Σιέρα ντε Καθόρλα και ρέει προς τα δυτικά διασχίζοντας εύφορες πεδιάδες και μεγάλες πόλεις όπως τη Κόρδοβα και τη Σεβίλλη. 

Φωτογραφία  Gabludlow

Φωτογραφία Sevilla2005
Το φυσικό περιβάλλον του ποταμού είναι από τα πιο πλούσια και ποικιλόμορφα σε χλωρίδα και πανίδα στην Ευρώπη. Αρδεύει μια μεγάλη κι εύφορη πεδιάδα υποστηρίζοντας την πλούσια γεωργία της Ανδαλουσίας. Τα βουνά γύρω από τον Γουαδαλκιβίρ καλύπτονται από δάση με πεύκα και βελανιδιές, αλλά περισσότερο από το ένα τρίτο της συνολικής έκτασης είναι ελαιώνες. Επιπρόσθετα, τα δημητριακά-σιτάρι και κριθάρι-και η αμπελουργία στηρίζουν την γεωργία της περιοχής.

Φωτογραφία  xmrey

Γεφύρια, νερόμυλοι, μοναστήρια, μονοπάτια, ποιήματα είναι τα δείγματα της ανθρώπινης παρουσίας στην περιοχή του ποταμού από τα βάθη των αιώνων. Δείγματα που χαρακτηρίζουν μια πλούσια πολιτιστική κληρονομιά. 

Φωτογραφία  Río Guadalquivir

Φωτογραφία  Emilio J. Rodríguez-Posada

Ο Τόρρε ντελ Όρο - Χρυσός Πύργος είναι δωδεκάγωνος στρατιωτικός πύργος στη Σεβίλλη, ο οποίος κατασκευάστηκε από τη δυναστεία των Αλμοχάδων ώστε να ελέγχει την πρόσβαση στη Σεβίλλη μέσω του ποταμού Γουαδαλκιβίρ. Κατασκευάστηκε το πρώτο μισό του 13ου αιώνα και κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή. Το όνομά του προέρχεται από την χρυσή αντανάκλασή του στο ποτάμι, εξαιτίας των υλικών κατασκευής του (μίγμα κονιάματος, ασβεστολίθου και συμπιεσμένου αχύρου).

Φωτογραφία  Vallausa

Οι μύλοι του Γουαδαλκιβίρ έχουν ανακηρυχθεί από το 2009 μνημεία Ανδαλουσιανής Ιστορικής Κληρονομιάς. Βρίσκονται στο ιστορικό κέντρο της Κόρδοβας και είναι ότι έχει απομείνει από τα εμβληματικά μεσαιωνικά κτίρια, τα οποία έχουν διαφόρους βαθμούς ζημιάς. Μερικοί μύλοι αποκαταστάθηκαν και χρησιμοποιούνται πολιτιστικούς και τουριστικούς σκοπούς, όπως ο Μύλος της Ευτυχίας (Molino de la Alegría) όπου στεγάζεται το μουσείο παλαιοβοτανικής και βρίσκεται μέσα στο Βασιλικό Βοτανικό Κήπο της Κόρδοβας.

Φωτογραφία Lau_chan

Πολυάριθμες είναι οι γέφυρες που καλύπτουν τον ποταμό. Μία από τις παλαιότερες είναι η ρωμαϊκή γέφυρα της Κόρδοβα, χτισμένη τις αρχές του 1ου αιώνα π.Χ.. Ανήκει σε μια μικρή προστατευόμενη περιοχή γνωστή ως Sotos de la Albolafia. Η γέφυρα κτίστηκε από αρχαίους Ρωμαίους πιθανότερα αντικαθιστώντας μια παλαιότερη ξύλινη γέφυρα. Στις μέρες μας, μετά την ισλαμική ανακατασκευή, έχει 16 αψίδες, μια λιγότερη από ότι αρχικά και συνολικό μήκος 247 μέτρα. Το πλάτος είναι περίπου 9 μέτρα.

Φωτογραφία  Berthold Werner

Ο Γκουανταλκιβίρ εκβάλλει στον Ατλαντικό ωκεανό μέσα από μία ελώδη περιοχή, τη γνωστή Λας Μαρίσμας, στον κόλπο του Κάδιθ. Η Λας Μαρίσμας είναι μια προστατευόμενη περιοχή που αποτελείται από βάλτους, ρηχά νερά και αμμόλοφους, μέρος των οποίων από το 1969 θεωρείται Εθνικό πάρκο. Η λεκάνη απορροής του είναι μια από τις πλουσιότερες της Ευρώπης, αφού περιέχει εκπροσώπους των μισών ειδών του φυτικού κόσμου της ηπείρου, καθώς και όλων σχεδόν των ειδών της βόρειας Αφρικής. Το ίδιο ισχύει και με την πανίδα της περιοχής του ποταμού. Είδη, που αντιπροσωπεύουν μεγάλη ποικιλία των ειδών της Ευρώπης και της βόρειας Αφρικής.

Φωτογραφία Cormoranes
Υμνήθηκε ο όμορφος ποταμός Γουαδαλκιβίρ με στίχους όπως αυτοί:

Ο ποταμός Γκουανταλκιβίρ 
πορτοκαλιές και λιόδεντρα διασχίζει. 
Τα δυο ποτάμια της Γρανάδας 
απ’ το χιόνι στα στάρια κατεβαίνουν

Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, 
Μικρή Μπαλάντα Των Τριών Ποταμών

Φωτογραφία  Emilio J. Rodríguez-Posada

Φωτογραφία  CmdrGravy

Πηγές 1 2

Οι Χερέρο

Φωτογραφία  Ronald Vriesema

Οι Χερέρο, κάτοικοι κυρίως της Ναμίμπιας, αλλά και της Μποτσουάνας και της Αγκόλας, παραδοσιακά νομάδες κτηνοτρόφοι, προσπαθούν να βρουν το δικό τους χώρο στον 21ο αιώνα. Είναι περήφανοι για τα ζώα τους, κυρίως τα βοοειδή, τα οποία αποτελούν σύμβολο πλούτου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της κουλτούρας τους είναι τα καπέλα σε σχήμα κεράτων που φορούν οι γυναίκες τους, ακριβώς για να δείξουν πόσο σημαντικά είναι γι' αυτούς τα ζώα τους.  Γνωρίστε τους μέσα από ένα ολιγόλεπτο αλλά όμορφο βίντεο.

Διαβάστε (για όσους ενδιαφέρονται) για την σφαγή των Χερέρο, την πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα από τα γερμανικά στρατεύματα.

The Hereros από Wildglimpses στο Vimeo.