Ischnura heterosticta-μπλε και πράσινο

Φωτογραφία Fir0002/Flagstaffotos

Μπλε μάτια, μπλε θώρακας, μπλε ουρά-είναι το Ischnura heterosticta ή αλλιώς μπλε damselfly. Το υπέροχο, φωτεινό μπλε χρώμα το έχουν μόνο τα αρσενικά. Τα θηλυκά μπορεί να είναι καφέ, μαύρα και πράσινα.

Φωτογραφία Mark Ayers

Τα έντομα με την ονομασία damselflies μοιάζουν με τις λιβελλούλες. Ανήκουν και τα δύο στα οδοντόγναθα. Είναι μικρότερα κι έχουν πιο αδύναμη πτήση από τις λιβελλούλες. Οι λιβελλούλες όταν ξεκουράζονται σε ένα κλαδί έχουν απλωμένα τα φτερά τους, όπως οι πεταλούδες. Τα damselflies κρατούν τα φτερά τους ενωμένα και πηγαίνουν προς τα πάνω.

Φωτογραφία Tortie_cat  

Φωτογραφία Toby Hudson

Φωτογραφία Irene Mei

Πηγές 1 2

Το Μονοπάτι Bright Angel

Για τους περισσότερους ανθρώπους, πεζοπορία σημαίνει μια όμορφη, ήσυχη βόλτα σε ένα φυσικό περιβάλλον. Υπάρχουν όμως κάποια μονοπάτια, που μετατρέπουν μια απλή και ανέμελη βόλτα σε πρόκληση. Οι πεζοπόροι πρέπει να διασχίσουν δύσκολες διαδρομές, ολισθηρά μονοπάτια, να αντιμετωπίσουν απρόβλεπτες καιρικές συνθήκες και την άγρια φύση. Πολύ συχνά, η δύσκολη πεζοπορία αποζημιώνει τους τολμηρούς με μια υπέροχη θέα ενός φυσικού τοπίου ή με την επαφή με ένα ανέγγιχτο φυσικό περιβάλλον.

Στην Αριζόνα των ΗΠΑ, στο Εθνικό Πάρκο Γκράντ Κάνυον, βρίσκεται ένα μονοπάτι πεζοπορίας γνωστό με το όνομα Bright Angel. Ξεκινάει από τη νότια παρυφή του Γκράντ Κάνυον σε υψόμετρο 2.093 μέτρα και κατηφορίζει προς τον ποταμό Κολοράντο.

Φωτογραφία Tut99

Φωτογραφία Frank Kehren
Το μονοπάτι φτιάχτηκε από τους αυτόχθονες Ινδιάνους Havasupai ώστε να έχουν πρόσβαση στην αιώνια πηγή νερού, το σημερινό Garden Creek. Η διαδρομή βελτιώθηκε και επεκτάθηκε μέχρι τον ποταμό Κολοράντο στα τέλη του 1800. Ένας ανθρακωρύχος, ο Ralph Cameron, συνειδητοποίησε ότι η τουριστική εκμετάλλευση του μονοπατιού ήταν επικερδής. Πήρε τον έλεγχό του και άρχισε να χρεώνει ένα δολάριο την χρήση του.

Φωτογραφία Andreas Kopp

ΦωτογραφίαBearingrrr
Η πεζοπορία στον "φωτεινό άγγελο" δεν είναι εύκολη. Ο τολμηρός πεζοπόρος καλείται να αντιμετωπίσει διάφορους κινδύνους, όπως αφυδάτωση, ξαφνικές καταιγίδες, κατολισθήσεις βράχων, ακραίες θερμοκρασίες, ακόμα και ανεπιθύμητες ίσως συναντήσεις με άγρια ζώα. Στον ποταμό Κολοράντο η υποθερμία, λόγω της χαμηλής θερμοκρασίας του ποταμού, οι τραυματισμοί από συγκρούσεις με βράχια σε ορμητικά σημεία του ποταμού είναι επιπλέον κίνδυνοι.

Φωτογραφία Andreas Kopp

Φωτογραφία aprose60 

Φωτογραφία MARCUS NUNES

Φωτογραφία Chris & Yvonne Wolfe
Το Μονοπάτι Bright Angel δεν είναι μια βόλτα στο πάρκο. Σε ευθεία γραμμή είναι μόνο 1,3 χλμ., όμως με τα ζιγκ ζαγκ και την οφιοειδή πορεία ο πεζοπόρος πρέπει να διασχίσει 15,3 χλμ. και να αντιμετωπίσει τη ζέστη, τη δίψα και την εξάντληση, αν δεν προετοιμαστεί σωστά. 
Γιατί λοιπόν όλο αυτό το ρίσκο;; 
Η πεζοπορία σ' ένα από τα πιο εντυπωσιακά φυσικά αξιοθέατα του πλανήτη είναι σίγουρα εμπειρία μοναδική. Η έξοχη θέα του μεγαλειώδους φαραγγιού συγκλονίζει. Δεν νομίζετε ότι αυτά είναι ένα ισχυρό κίνητρο για να καταβάλλει ο άνθρωπος κάθε προσπάθεια, ξεπερνώντας ίσως μερικές φορές τα όρια του;;

Φωτογραφία StormeTX

Φωτογραφία Frank Kehren

Φωτογραφία Sajjad A. Mohammadi

Φωτογραφία driedfigs

Φωτογραφία quangas

Φωτογραφία wnoble 

Φωτογραφία aprose60 

Φωτογραφία aprose60 

Φωτογραφία James Watkins
Περιηγηθείτε για λίγο στο μονοπάτι με τη βοήθεια της Google

Πηγή

Μετρώντας τα αστέρια και τους κόκκους της άμμου

Αλήθεια, έχετε αναρωτηθεί ποτέ.....τι είναι περισσότερο;; οι κόκκοι της άμμου στη Γη ή τα αστέρια στον ουρανό;;

Οι επιστήμονες έχουν απάντηση ακόμα και γι' αυτό το ερώτημα!

Αν και είναι αδύνατο να μετρήσει κανείς πραγματικά τους κόκκους της άμμου και τα αστέρια, ωστόσο μια ομάδα επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο της Χαβάης βρήκε τρόπο για να κάνει εκτίμηση στο συγκεκριμένο ερώτημα. Δεδομένου δε, ότι η Χαβάη είναι κέντρο αστεροσκοπείων και διαθέτει πολλές παραλίες, αξίζει να δούμε την εκτίμησή τους.

Με δεδομένο έναν μέσο όρο μεγέθους ενός κόκκου άμμου (μέση διάμετρος 0,25 χιλιοστά) υπολόγισαν πόσοι κόκκοι χωρούν σ' ένα κουταλάκι του τσαγιού. Στη συνέχεια υπολόγισαν τον αριθμό των παραλιών και των ερήμων της Γης. Αν πολλαπλασιαστούν όλα αυτά μαζί, ο αριθμός που προκύπτει είναι εντυπωσιακός!! 75 πεντάκις εκατομμύρια κόκκοι άμμου. 
Για να το πω απλά...... πάρα πολλοί!!

Φωτογραφία Gregory Huczynski

Το να υπολογίσεις τον αριθμό των αστεριών είναι ακόμα πιο δύσκολο γιατί ο χώρος δεν έχει όρια. Η δυνατότητα του ανθρώπου να δει με τα μάτια και με τα τηλεσκόπια είναι περιορισμένη. Αν επιλέξουμε να μετρήσουμε τα αστέρια που βλέπουμε με γυμνό μάτι μια ξάστερη νύχτα, τότε οι κόκκοι της άμμου υπερτερούν σε αριθμό.

Οι επιστήμονες προσπάθησαν να εκτιμήσουν τον αριθμό των αστεριών που μπορούν να παρατηρηθούν με το διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ. Αν συμπεριληφθεί κάθε αντικείμενο που λάμπει στον ουρανό, από τα απλά αστέρια, τους εξαιρετικά λαμπρούς γαλαξιακούς πυρήνες κβάζαρ, τους  ερυθρούς νάνους έως και ολόκληρους γαλαξίες, τότε ο αριθμός των άστρων στο σύμπαν είναι ασύλληπτος!  
70 εξάκις εκατομμύρια – ο αριθμός επτά ακολουθούμενος από 22 μηδενικά!! 
Τα αστέρια υπερτερούν!

Ας δούμε αυτούς τους τεράστιους αριθμούς από άλλη οπτική γωνία. Η Γη είναι ένας μικρός πλανήτης συγκριτικά με την απεραντοσύνη του Σύμπαντος. Το γεγονός ότι έχει τόσους πολλούς κόκκους άμμου σε σύγκριση με τον αριθμό των αστεριών στον ουρανό προκαλεί δέος. Καταλαβαίνει κανείς ότι ο κόσμος μας είναι απέραντος, ακόμα κι αν τον κοιτάς από κοντά.

Οι επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο της Χαβάης πρόσθεσαν στην έρευνά τους και μια τρίτη παράμετρο. Αναρωτήθηκαν: πόσα μόρια υπάρχουν σε μια σταγόνα νερό; Αποδείχθηκε ότι ότι χρειάζονται μόνο 10 σταγόνες νερού, ώστε ο αριθμός των μορίων του νερού να ισούται με τον αριθμό των αστεριών του ουρανού. 
Συναρπαστικό!!

Φωτογραφία David Salter

Πηγή

Ο πασίγνωστος Πύργος της Πίζας

Είναι το πιο διάσημο και το πιο κεκλιμένο καμπαναριό στον κόσμο. 

Βεβαίως, αναφέρομαι στον πασίγνωστο Πύργο της Πίζας, το ανεξάρτητο κωδωνοστάσιο του καθεδρικού ναού της Ιταλικής πόλης της Πίζας. Βρίσκεται πίσω από τον Καθεδρικό και είναι η τρίτη παλαιότερη κατασκευή στην Πλατεία του Ντουόμο, της Πίζας.

Φωτογραφία Saffron Blaze

Ο Πύργος της Πίζας είναι το στολίδι της Piazza del Duomo κι ένα από τα πιο αξιόλογα δημιουργήματα της μεσαιωνικής Ευρώπης. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1173 και συνεχίστηκε για 200 περίπου χρόνια. Μια σειρά πολέμων ευθύνονται για την μεγάλη καθυστέρηση στην ολοκλήρωση του έργου, που έγινε σε τρία στάδια.

Φωτογραφία Jay Tucker

Στις 14 Αυγούστου 1173 άρχισαν οι εργασίες στο ισόγειο του λευκού μαρμάρινου καμπαναριού. Το ισόγειο είναι μια τυφλή στοά με κολώνες και κορινθιακά κιονόκρανα. Το 1178, όταν ξεκίνησε να κατασκευάζεται ο δεύτερος όροφος, το έδαφος άρχισε να υποχωρεί και το κτίσμα να παρουσιάζει κλίση.

Η κατασκευή σταμάτησε για σχεδόν έναν αιώνα λόγω πολέμων στους οποίους συμμετείχε η Δημοκρατία της Πίζας.  Αυτό επέτρεψε στο υπέδαφος να σταθεροποιηθεί. Σε διαφορετική περίπτωση, είναι σίγουρο ότι ο πύργος θα είχε γκρεμιστεί.

Φωτογραφία Devizes Lion

Φωτογραφία Linz

Το 1272 συνεχίστηκε η κατασκευή υπό την εποπτεία του αρχιτέκτονα Giovanni di Simone. Σε μια προσπάθεια να αντισταθμίσουν την κλίση, οι μηχανικοί έχτισαν τους πάνω ορόφους με την μια πλευρά ψηλότερη από την άλλη. Η κατασκευή σταμάτησε και πάλι το 1284. Ο έβδομος όροφος ολοκληρώθηκε το 1319.

Το υπερώο χτίστηκε από τον Tommaso di Andrea Pisano, ο οποίος κατάφερε να εναρμονίσει τα γοτθικά στοιχεία καμπαναριού με το ρωμανικό στυλ του πύργου. Υπάρχουν επτά καμπάνες, μία για κάθε φθόγγο της μουσικής κλίμακας. 

Φωτογραφία Tyym

Ο Πύργος της Πίζας έχει ύψος 55.86 μέτρα, διάμετρο 15,48 μέτρα, οκτώ ορόφους και 297 σκαλοπάτια. Είναι κατασκευασμένος από λευκό μάρμαρο. Το ισόγειο έχει 15 μαρμάρινα τόξα, ενώ οι επόμενοι έξι όροφοι αποτελούνται από 30 τόξα, που περιβάλλουν τον πύργο.

Φωτογραφία julie corsi

Φωτογραφία Mike B

Στον τελευταίο όροφο υπάρχουν 16 τόξα, ενώ 297 σκαλοπάτια στο εσωτερικό του πύργου, οδηγούν στην κορυφή του. Διακοσμείται από 207 κίονες με κιονόκρανα κορινθιακού ρυθμού. Η κλίση του είναι 3,99 μοίρες, που σημαίνει ότι η κορυφή του πύργου μετατοπίζεται οριζοντίως 3,9 μέτρα.

Φωτογραφία Andy Hui

Φωτογραφία mong789

Φωτογραφία Martinnus Budiarto

Φωτογραφία Martinnus Budiarto

Φωτογραφία Alkarex Malin äger

Φωτογραφία Paul Haemers

Φωτογραφία Stephen Staples

Πηγές 1 2

Οι κομψοί ερωδιοί

Οι ερωδιοί είναι πουλιά με μακριά πόδια και ράμφος και ζουν σε περιοχές με ρηχά νερά. Τους συναντάμε σε όλο τον κόσμο, κυρίως όμως σε τροπικές περιοχές. Ζουν κοντά σε ποτάμια, λίμνες, έλη, δέλτα, θάλασσα, σε υγρά λιβάδια και υγρές καλλιέργειες. Ανήκουν στην οικογένεια των ερωδιιδών και σήμερα θα γνωρίσουμε λίγο περισσότερο αυτά τα εντυπωσιακά πτηνά.

Φωτογραφία JMGarg

Όταν πετούν εναλλάσσουν το χτύπημα των φτερών με στιγμές αιώρησης.Έχουν τον μακρύ λαιμό τους μαζεμένο σε σχήμα S και τα πόδια τεντωμένα. Δείτε τον πανέμορφο αργυροτσικνιά (Ardea alba)-μεγάλος, κατάλευκος με μακρύ κίτρινο ράμφος.

Φωτογραφία mikebaird

Είναι όλα σαρκοφάγα είδη με τα περισσότερα να τρέφονται κυρίως με ψάρια ενώ τα υπόλοιπα με έντομα, ασπόνδυλα, αμφίβια και μικρά ερπετά. Όταν κυνηγούν χρησιμοποιούν την πολύ καλή τους όραση και γρήγορη κίνηση του λαιμού τους. Οι ερωδιοί συνήθως κάθονται ακίνητοι μέσα στο νερό και περιμένουν το θήραμα να πλησιάσει. Όταν βρεθεί εντός εμβέλειας, έτσι ώστε ο ερωδιός να μπορεί να υπολογίσει τη θέση του θηράματος στο νερό και να αντισταθμίσει την διάθλαση, χρησιμοποιεί το ράμφος του σαν δόρυ για να τρυπήσει το θήραμα. 

Φωτογραφία mellowmark

Μπορεί όμως να έχουν πιο ενεργητική συμπεριφορά, όπως: να περπατούν αργά, κάνοντας πάνω κάτω 60 βήματα το λεπτό και αρπάζουν το θήραμά τους με την πρώτη ευκαιρία. Επίσης, αναδεύουν με τα πόδια τους το νερό προκειμένου να ξετρυπώσουν τα κρυμμένα ψάρια.

Φωτογραφία petegatehouse

Ο μαυροτσικνιάς έχει μια ενδιαφέρουσα μέθοδο κυνηγιού-φέρνει τις φτερούγες του μπροστά, καλύπτοντας κεφάλι και λαιμό. Από μακριά, μοιάζει με ολοστρόγγυλη μαύρη ομπρέλα πάνω από την επιφάνεια του νερού. Έτσι δημιουργεί ένα σκοτεινό σημείο που προσελκύει τα ψάρια. 

Φωτογραφία Steve Garvie 

Το  ράμφος τους χρησιμοποιείται σαν καμάκι. Είναι συνήθως μακρύ, σε κάποια είδη εξαιρετικά λεπτό, όπως στο είδος Agamia agami-έναν ερωδιό με εκπληκτικό φτέρωμα

Φωτογραφία  jquental
ή παχύ, όπως στον σταχτοτσικνιά (Ardea cinerea)  

Φωτογραφία JJ Harrison 

Υπάρχουν βέβαια και ερωδιοί με ιδιαίτερα ράμφη, όπως ο Cochlearius cochlearius με το ράμφος-σέσουλα

Φωτογραφία  gr8dnes

Με λίγες εξαιρέσεις ζουν και φωλιάζουν σε αποικίες, χρησιμοποιούν κυρίως τα δέντρα ή την πυκνή βλάστηση κοντά στο νερό. Δεν είναι λίγα τα είδη που ζουν και φωλιάζουν μαζί με άλλα είδη της ίδιας οικογένειας. Δημιουργούν μονογαμικά ζευγάρια την περίοδο της αναπαραγωγής και στην ανατροφή των μικρών συμμετέχουν και οι δύο γονείς.

Φωτογραφία Nottsexminer  

Φωτογραφία Washington State Department of Natural Resources

Η χρωματική ποικιλία είναι απίστευτη! από το κατάλευκο του αργυροτσικνιά

Φωτογραφία  Iosto Doneddu
μέχρι το κατάμαυρο του αφρικανικού είδους Egretta ardesiaca, του μαυροτσικνιά.

 Φωτογραφία  Ian N. White 

Στο ενδιάμεσο θα συναντήσουμε τον Ήταυρο (Botaurus stellaris)-ένα σχετικά σπάνιο ερωδιό, του οποίου ο χρωματισμός έχει αποχρώσεις του μπεζ, που ποικίλουν από το κιτρινωπό μέχρι το κοκκινωπό, ενώ σε όλο του το σώμα είναι γεμάτος με κηλίδες και ραβδώσεις χρώματος σκούρου καφέ-μαύρου

Φωτογραφία  Birding and Bird Photography Guiding in the UAE
Ορισμένα είδη, όπως ο ο Ήταυρος και ο Μικροτσικνιάς, όταν νομίσουν ότι κινδυνεύουν μένουν ακίνητα εκεί όπου βρεθούν, με το ράμφος σηκωμένο προς τον ουρανό, προσπαθώντας να προσομοιάσουν στα καλάμια και να παραπλανήσουν με αυτόν τον τρόπο οποιονδήποτε πιθανό εχθρό.

Φωτογραφία  gimar52
Εδώ βλέπετε τον Πορφυροτσικνιά (Ardea purpurea), έναν εντυπωσιακό ερωδιό με σκούρο γκρι χρώμα με πυρόξανθες ανταύγειες και κοκκινωπό λαιμό στο χρώμα του χαλκού, με μαύρες ραβδώσεις στις δύο πλευρές, ενώ στο κεφάλι έχει μαύρο στέμμα και λοφίο. 

Φωτογραφία Birding Doc
Ο πορφυροτσικνιάς όταν κυνηγάει μένει ακίνητος, κρυμμένος στην πυκνή βλάστηση της όχθης ή πάνω σε ένα κλαδί ενός πυκνού θάμνου, που βρίσκεται κοντά στην επιφάνεια του νερού. Μόλις το θήραμά του βρεθεί αρκετά κοντά, με μία γρήγορη κίνηση του λαιμού του, το σκοτώνει με ένα δυνατό χτύπημα του ράμφους του.

Φωτογραφία  PANDOOZY PHOTOS
Εκπληκτικά χρώματα βλέπουμε στον ερωδιό Agamia agami, ένα είδος που αναπαράγεται στην κεντρική Αμερική, νότια έως το Περού και τη Βραζιλία.

Φωτογραφία  Chris Jimenez Nature Photo
Ομάδα της οικογένειας των ερωδιών αποτελούν και οι ερωδιοί τίγρεις. Ονομάζονται έτσι προφανώς λόγω του χρωματισμού τους. Στις φωτογραφίες βλέπετε τα είδα Tigrisoma mexicanum και Tigrisoma lineatum.

Φωτογραφία Hans Hillewaert

Φωτογραφία Cláudio Dias Timm
Ο Μικροτσικνιάς (Ixobrychus minutus) είναι ένας μικροσκοπικός ερωδιός, το μικρότερο είδος της οικογένειας του. Το μέγεθός του είναι 33-38 εκατοστά, το βάρος του 140 γραμμάρια και το άνοιγμα των φτερών του φτάνει τα 55-58 εκατοστά. 

Φωτογραφία  Ian N. White
Στον αντίποδα συναντάμε τον Γολιάθ  (Ardea goliath), ένα πολύ μεγάλο πουλί της υποσαχάριας Αφρικής κυρίως. Είναι ο μεγαλύτερος ερωδιός στον κόσμου με ύψος που φτάνει τα 120-152 εκατοστά, άνοιγμα φτερών 185-230 εκ.  και βάρος 4-5 κιλά.

Φωτογραφία Tony Sparkes
Από τα 62 είδη ερωδιών που υπάρχουν σε όλο τον κόσμο μόνο εννέα είδη ζουν στην Ευρώπη. Στη χώρα μας υπάρχουν, σύμφωνα με απογραφή  που πραγματοποίησε το 2003 η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, τουλάχιστον 33 αποικίες ερωδιών όπου φωλιάζουν 5150 - 5400 ζευγάρια. Οι περισσότερες από αυτές βρίσκονται στη Μακεδονία (17) και οι υπόλοιπες στη Θράκη (6), την Ήπειρο (5), τη Θεσσαλία (3) και τη Στερεά Ελλάδα (2).

Φωτογραφία Adam Kumiszcza

Φωτογραφία Steve Garvie
Η ζωή των ερωδιών συνδέεται άμεσα με τους υγροτόπους. Η προστασία αυτών των απειλούμενων οικοσυστημάτων σημαίνει και προστασία αυτών των πουλιών, έτσι ώστε κι εμείς να μπορούμε να απολαμβάνουμε την ομορφιά τους. Ο μακρύς λαιμός και το ράμφος, τα ψηλά πόδια και κυρίως η χάρη με την οποία περπατούν στα ρηχά νερά έκαναν τα πουλιά αυτά αξιοπρόσεκτα ακόμη από την αρχαιότητα και ο Αριστοτέλης (384-322 π.Χ.) ήταν ο πρώτος που τα περιέγραψε.

Φωτογραφία million xu

Πηγές 1 2 3