"Πάντα ήθελα να μελετήσω το μοναδικό πρωτεύον θηλαστικό, που δεν έφυγε ποτέ από τον Κήπο της Εδέμ. Θέλω να ξέρω τι αφήσαμε πίσω."
Birute Galdikas
Η Birute Galdikas είναι ζωολόγος, η οποία για δεκαετίες αφιέρωσε τη ζωή της στον αγώνα για την διάσωση και προστασία των ουρακοτάγκων, ενός από τα πλέον απειλούμενα είδη στον κόσμο και ιδιαίτερα αυτών της Βόρνεο. Αναγνωρίζεται ως αυθεντία στο είδος, ενώ πριν τις μελέτες της οι επιστήμονες γνώριζαν ελάχιστα γι΄αυτά τα πρωτεύοντα θηλαστικά.
Birute Galdikas
Η Birute Galdikas είναι ζωολόγος, η οποία για δεκαετίες αφιέρωσε τη ζωή της στον αγώνα για την διάσωση και προστασία των ουρακοτάγκων, ενός από τα πλέον απειλούμενα είδη στον κόσμο και ιδιαίτερα αυτών της Βόρνεο. Αναγνωρίζεται ως αυθεντία στο είδος, ενώ πριν τις μελέτες της οι επιστήμονες γνώριζαν ελάχιστα γι΄αυτά τα πρωτεύοντα θηλαστικά.
Η Galdikas γεννήθηκε το 1946 στο Wiesbaden της Γερμανίας, από Λιθουανούς γονείς. Αργότερα πολιτογραφήθηκε Καναδή και μεγάλωσε στο Τορόντο. Σπούδασε βιολογία και ψυχολογία, πήρε πτυχίο στη ζωολογία και μεταπτυχιακό και διδακτορικό στην ανθρωπολογία. Ως μεταπτυχιακή φοιτήτρια, συνάντησε για πρώτη φορά το φημισμένο παλαιοντολόγο Louis Leakey και εξέφρασε την επιθυμία της να μελετήσει τους ουραγκοτάγκους στο φυσικό τους περιβάλλον.
Η Galdikas ήταν πρωτοπόρος στη μελέτη του ουραγκοτάγκου, του έξυπνου μεγάλου πίθηκου, με τα μακριά χέρια και το εντυπωσιακό κόκκινο τρίχωμα, ένα είδος εγγενές σε τμήματα της Ινδονησίας και της Μαλαισίας. Αποφασισμένη να εισέλθει στον κόσμο του δυσθεώρητου κόκκινου πίθηκου, η Galdikas έπεισε τον Leakey να οργανώσει και να συντονίσει την προσπάθειά της, παρά τις αρχικές επιφυλάξεις του.
Φωτογραφία johannesmarliem78
Όταν έφτασε στη Βόρνεο, εγκαταστάθηκε σε μια πρωτόγονη καλύβα, σε μια περιοχή που ονομάστηκε στρατόπεδο Leakey. Συνάντησε πολλούς λαθροθήρες, λεγεώνες από βδέλλες και σμήνη σαρκοφάγων εντόμων. Ωστόσο, επέμενε μέσα από πολλά βάσανα, παραμένοντας εκεί για πάνω από 30 χρόνια, υπερασπιζόμενη τους ουρακοτάγκους και την προστασία των τροπικών οικοτόπων τους, οι οποίοι καταστρέφονταν με γοργό ρυθμό από τους υλοτόμους, τους χρυσοθήρες, τις φυτείες φοινικελαίου και τις πυρκαγιές. Απελευθέρωσε στο φυσικό τους περιβάλλον περισσότερους από 100 μικρούς, ορφανούς ουρακοτάγκους, που είχαν αιχμαλωτιστεί παράνομα για κατοικίδια ζώα ή για ζωολογικούς κήπους.
Το περιοδικό National Geographic έχει αφιερώσει δύο εξώφυλλα στην Birute Galdikas, η οποία έχει γράψει διάφορα βιβλία και επιστημονικά άρθρα, ανάμεσά τους και τα απομνημονεύματά της, με τίτλο "Σκέψεις της Εδέμ". Σε αυτό, περιγράφει τις εμπειρίες της και τις προσπάθειες επανένταξης στο φυσικό τους περιβάλλον ουρακοτάγκων που βρίσκονταν σε αιχμαλωσία. Διδάσκει σε πανεπιστήμια του Καναδά και της Τζακάρτας κι έχει τιμηθεί με πολυάριθμα και σημαντικά βραβεία για την προσφορά της.
Φωτογραφία SFU Public Affairs and Media Relations
Σήμερα οι ουρακοτάγκοι, κυρίως αυτοί της Σουμάτρας και της Βόρνεο, είναι απειλούμενα είδη, κυρίως λόγω της καταστροφής των οικοτόπων τους και της λαθροθηρίας. Ο πληθυσμός τους στη Βόρνεο μειώθηκε κατά 50% τα τελευταία 60 χρόνια, ενώ στη Σουμάτρα μειώθηκαν κατά 80% σε 75 χρόνια. Η Birute Galdikas, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, έχει μελετήσει τη ζωή και τη συμπεριφορά αυτών των άγριων ζώων, έχει προσπαθήσει να στρέψει την προσοχή πάνω τους, με σκοπό την προστασία και διάσωσή τους, καθώς επίσης και του φυσικού τους περιβάλλοντος.
Το 1971, η Galdikas μαζί με τον σύζυγό της, τον φωτογράφο Rod Brindamour, έφτασε σε ένα από τα λίγα εναπομείναντα άγρια μέρη του κόσμου, το Tanjung Puting Reserve, στην Ινδονησιακή Βόρνεο. Στα 25 της, η Galdikas άρχισε να μελετάει τη ζωή των ουρακοτάγκων σε ένα περιβάλλον εξαιρετικά αφιλόξενο-το περιβάλλον της ζούγκλας. Τέσσερα χρόνια αργότερα, έγραψε άρθρο για το περιοδικό National Geographic. Η συμβολή της στην επιστημονική κατανόηση της βιοποικιλότητας της Ινδονησίας και του τροπικού δάσους, στο σύνολό του, είναι ανεκτίμητη. Ταυτόχρονα, κατάφερε να στρέψει την προσοχή του υπόλοιπου κόσμου στους ουρακοτάγκους.
Όταν έφτασε στη Βόρνεο, εγκαταστάθηκε σε μια πρωτόγονη καλύβα, σε μια περιοχή που ονομάστηκε στρατόπεδο Leakey. Συνάντησε πολλούς λαθροθήρες, λεγεώνες από βδέλλες και σμήνη σαρκοφάγων εντόμων. Ωστόσο, επέμενε μέσα από πολλά βάσανα, παραμένοντας εκεί για πάνω από 30 χρόνια, υπερασπιζόμενη τους ουρακοτάγκους και την προστασία των τροπικών οικοτόπων τους, οι οποίοι καταστρέφονταν με γοργό ρυθμό από τους υλοτόμους, τους χρυσοθήρες, τις φυτείες φοινικελαίου και τις πυρκαγιές. Απελευθέρωσε στο φυσικό τους περιβάλλον περισσότερους από 100 μικρούς, ορφανούς ουρακοτάγκους, που είχαν αιχμαλωτιστεί παράνομα για κατοικίδια ζώα ή για ζωολογικούς κήπους.
Το περιοδικό National Geographic έχει αφιερώσει δύο εξώφυλλα στην Birute Galdikas, η οποία έχει γράψει διάφορα βιβλία και επιστημονικά άρθρα, ανάμεσά τους και τα απομνημονεύματά της, με τίτλο "Σκέψεις της Εδέμ". Σε αυτό, περιγράφει τις εμπειρίες της και τις προσπάθειες επανένταξης στο φυσικό τους περιβάλλον ουρακοτάγκων που βρίσκονταν σε αιχμαλωσία. Διδάσκει σε πανεπιστήμια του Καναδά και της Τζακάρτας κι έχει τιμηθεί με πολυάριθμα και σημαντικά βραβεία για την προσφορά της.
Σήμερα οι ουρακοτάγκοι, κυρίως αυτοί της Σουμάτρας και της Βόρνεο, είναι απειλούμενα είδη, κυρίως λόγω της καταστροφής των οικοτόπων τους και της λαθροθηρίας. Ο πληθυσμός τους στη Βόρνεο μειώθηκε κατά 50% τα τελευταία 60 χρόνια, ενώ στη Σουμάτρα μειώθηκαν κατά 80% σε 75 χρόνια. Η Birute Galdikas, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, έχει μελετήσει τη ζωή και τη συμπεριφορά αυτών των άγριων ζώων, έχει προσπαθήσει να στρέψει την προσοχή πάνω τους, με σκοπό την προστασία και διάσωσή τους, καθώς επίσης και του φυσικού τους περιβάλλοντος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου